Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

want het is niet alsof wij,
niet reikend naar jullie toe,
onszelf te ver uitstrekken,
want totaan ook jullie
halen wij anderen in, in
het evangelie van Christus
    2 Korinthiërs 10:14

De Korinthiërs roemden in
allerlei ‘sprekers’ die in hun
ogen het beter ‘deden’ dan
Paulus. Dat de apostel niet
snel genoeg opnieuw naar
hen toe kwam werd zelfs
uitgelegd als dat Paulus erg
druk bezig zou zijn met een
‘gebiedsuitbreiding’, geen
tijd voor hen had.
In dit deel haalt de apostel
daar een dikke streep door
en geeft aan, dat hij en zijn
medewerkers juist ernstig
bezig waren om naar de
Korinthiërs toe te komen,
waarvoor Titus al eerder
gestuurd was. ‘want tot aan
ook jullie halen wij anderen
in, in het evangelie van
Christus’, zou voor hen
voldoende moeten zijn.
 

Wij echter zullen niet tot
 buiten de maat roemen,
maar naar de maatstaf van
het richtsnoer, waarvan
God ons een mate toedeelt,
om tot aan ook jullie te reiken
    2 Korinthiërs 10:13

Paulus’ arbeidsveld bleek
heel uitgestrekt te zijn. En
toch wilde hij nergens op
roemen. Dat was bij de
Korinthiërs; zij roemden in
mensen. Zij keken naar ‘de
ideale en charismatische
leiders’; veel minder naar
de inhoud van wat gezegd
wordt. Zij (en wij) in hun
(onze) trots, willen roemen
in wat zij doen of gedaan
hebben. Paulus roemde in
God en Zijn Zoon, wat zij
gedaan hebben én doen.
Zo wilde hij niet buiten het
op dat moment bepaalde
werkterrein zijn, hield zich
aan wat de Heer aangaf.
Dat reikte wel tot Korinthe
en de ekklesia daar.  

met wie dan ook van hen die
zichzelf aanbevelen, maar zij,
in zichzelf zichzelf metend en
zichzelf vergelijkend met
zichzelf, begrijpen het niet
   2 Korinthiërs 10:12^b

Het woord zichzelf komt 5x
in dit vers naar voren. Er zijn
(ook toen: waren) sprekers
die een wereld op zich zijn.
Zij horen zichzelf graag; en
andere sprekers zijn toch
minder. Paulus vergelijkt ze
– en hun optreden. Daar zat
groot verschil in.
Zij begrijpen de gevolgen van
het kruis niet; zij zijn vijanden
ervan (Fil.3:18,19).
Vanuit de zachtmoedigheid
en inschikkelijkheid van de
Christus (10:1) bekeek hij de
bediening die hij zelf mocht
vervullen. De kwaliteiten van
de geest van Christus waren
wel bij hem, maar niet bij
hen die zichzelf met zichzelf
vergeleken, zichtbaar.

Want wij durven niet onszelf
te beschouwen als, of te
vergelijken met wie dan ook
van hen die zichzelf aanbevelen
   2 Korinthiërs 10:12^a

In de christelijke wereld wordt
nogal eens ‘reclame gemaakt’:
‘grote’ of ‘bekende’ spreker(s)
komen! Zij worden dan door de
anderen aanbevolen.
In Korinthe waren kennelijk de
sprekers populair, die zichzelf
opwierpen om samenkomsten
te leiden. Gelovigen keken op
tegen zulke predikers. Die deden
zich wellicht voor als ‘nederig’
en ’zachtmoedig’; maar of zij de
waarheid voor nu brachten?
In het vervolg van deze brief
lezen wij, dat een andere Jezus,
een andersoortig evangelie en
een andersoortige geest erg
welkom waren.
Paulus’ kracht was, dat hij de
waarheid voor nu sprak; dat hij
dat deed in de zachtmoedigheid
en inschikkelijkheid van Christus.

laat de zodanige dit rekenen,
dat zoals wij zijn in het woord
door brieven, afwezig zijnd,
zodanigen wij ook zijn,
aanwezig zijnd in het werk
    2 Korinthiërs 10:11

Veel gelovigen rekenen mis
als het om het evangelie van
de verlaten apostel gaat.
Zijn brieven spreken dat, en
wij lezen krachtige epistels.
Veel levens zijn er compleet
door veranderd, op God
gericht geworden.
Passages van de brief aan de
Romeinen zorgden voor een
heuse omwenteling via o.a.
Luther teweeg.
Niet langer was de stem van
de wet en/of de priester in de
kerk beslissend.
Niet de gepredikte vergeving
van zonden (behalve die niet
te vergeven zijn) was langer
van toepassing. Nee, door de
Romeinenbrief (hoofdstuk 1-4)
werd rechtvaardiging door het
geloof alleen, uit de genade van
God door het geloof van Jezus
Christus beslissend.