Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Voor Christus dan zijn wij 
gezanten, alsof God 
aanspreekt door ons
      2 Korinthiërs 5:20

‘Gezant’ verwijst naar (senior)
ambassadeur in beeldspraak.
Een ambassade van een land
zal zich in het vreemde land  
vredelievend opstellen. Zodra
er strijd tussen de twee landen
ontstaat, zal men diplomaten 
terugtrekken. Zo lang wij nog
hier op aarde zijn, is dat een 
teken, dat God vrede predikt 
aan de mensen. Alleen door
onze aanwezigheid spreekt de
verzoening vanuit God. Door
Zijn Zoon niet te sparen, maar
over te geven, gaf God alles 
en kon het vrede zijn.
Laat wij dat uitspreken! 

 

zoals dat God was in Christus, 
de wereld verzoenend met 
Zichzelf, hen niet hun 
krenkingen aanrekenend, en 
plaatsend in ons het woord 
van de verzoening
    2 Korinthiërs 5:19

God is nu actief in het roepen 
van mensen tot het lichaam 
van Christus. Hij zwijgt niet. 
Mensen, hun eigen woorden 
vinden zij belangrijker, horen 
Zijn liefdevolle stem niet. 
God was in Christus! 
Daar is ook mee gezegd, dat 
Hij als Vader geleden heeft.
De krenkingen, gericht tegen
Zijn geliefde Zoon, raakten 
Vaders hart. Toch rekent Hij, 
in diepe liefde, de grootste 
krenking niet aan. Dat was de 
kruisiging van Christus en het 
lijden wat zij Hem aandeden. 
De dood van Zijn Zoon. God 
wekte Hem op! 
En op grond daarvan rekent
God álle krenkingen niet toe.
Niets kan ons scheiden van 
Zijn liefde in Christus Jezus,
onze Heer.

zoals dat God was in Christus, 
de wereld verzoenend met 
Zichzelf, hen niet hun 
krenkingen aanrekenend, en 
plaatsend in ons het woord 
van de verzoening
    2 Korinthiërs 5:19

God rekent de krenkingen 
niet aan. Dat geldt nu heel 
de wereld; als gelovigen 
lezen wij, dat heerlijke ook
in Efeziërs 1:7. Wij hebben 
in Christus de vergeving van
de krenkingen. Geheel in 
overeenstemming met de
rijkdom van Gods genade.
Die bijzondere zekerheid 
van Zijn genade is ons deel. 
God plaatst ook in ons hart
het woord van de verzoening.
Zo kunnen wij dat spreken 
met de mond en met ons 
gedrag. Verzoenend zijn, de
‘sandalen van vrede’ uit de
Efezebrief onder onze voeten.

zoals dat God was in Christus, 
de wereld verzoenend met 
Zichzelf, hen niet hun 
krenkingen aanrekenend, en 
plaatsend in ons het woord 
van de verzoening
     2 Korinthiërs 5:19

God reageerde in liefde op
de grootste krenking van 
Zijn hart. De haat van de 
wereld bleek toen zij Zijn 
geliefde Zoon aan het hout
van het kruis nagelden. 
God beantwoordde dat door
Hem uit de doden te doen 
opstaan; Hij wekte Hem op.
De krenkingen leidden niet 
tot een wraakactie van God.
Het grote werk was gedaan.
Later werd Saulus geroepen
om het woord van het kruis
en het woord van verzoening
te spreken. En niet alleen hij;
met ‘ons’ worden ook wij in
tweede instantie bedoeld.
Wij kunnen de verzoening in
de houding van Gods vrede
uitdragen. En spreken, als er
een luisterend oor is.  

zoals dat God was in Christus,
de wereld verzoenend met
Zichzelf
         2 Korinthiërs 5:19^a

Dit is mede gevolg van Israëls
ongeloof. Ook dat moest in
Gods plan zo zijn.
God geeft Israël (als geheel)
nog steeds de geest van diepe
slaap en ogen om niet te zien
en oren om niet te horen.
Hun verwerping leidde tot de
verzoening van de wereld.
Straks zal hun aanneming in
niets anders betekenen dan
leven uit de doden.
Nu geldt niet, dat God toornt
of verontwaardigd is over de
wereld. Het is dus niet zo, dat
als iemand niet gelooft ‘de
toorn van God op hem blijft’
(Johannes 3:36). Nee. God is
nu steeds Degene die Zijn
liefdevolle handen uitgestrekt
houdt naar de ongelovige.