‘Wat een bediening krijgen wij van Vader. Nu al, maar straks in levende lijve.’
Ja. Het bijzondere van de gemeente die Zijn lichaam is, is dat nu al de veelvul-
dige wijsheid van God door dat lichaam aan de hemelse machten en krachten
wordt bekendgemaakt. Aan de soevereiniteiten en gevolmachtigden te mid-
den van de hemelingen (Efeziërs 3:10).
Ongelooflijk, als je dat beseft. We zijn een schouwspel. Dat zegt de apostel
in 1 Corinthiërs 4. De boodschappers zien dat en brengen dat over aan die
hogere machten in de hemelen. Zij zijn waarschijnlijk zeer verwonderd over
hoe dat werkt, dat mensen die er niks van bakten in hun leven, door God ge-
roepen worden om bij dat lichaam van gelovigen in Christus Jezus te gaan ge-
voegd te worden.
Het volgende wat het vers Efeziërs 2:8 zegt, is: ….’niet uit jullie zelf’; na alles
wat al gezegd is en al de genade die de gelovigen hebben ontvangen in dit
goede nieuws, is dit voor de gelovigen helder. Althans, voor heel wat gelovi-
blijkt dit nog niet helemaal duidelijk, Zij denken, dat het ging om hun geloof.
Maar het gaat volgens Romeinen 3 en Galaten 2:16,17 om het geloof van
Christus Jezus.
‘We hebben echt niets van onszelf, alles is van en door Hem.’
Ja, we hebben geen enkele bijdrage kunnen leveren aan onze redding. Hij
zocht ons op, in Zijn liefde. Hij trok ons uit de duisternis en deed het licht aan
in ons hart. Het is in genade, door geloof. En dus: niet uit jullie zelf. Alles is uit-
eindelijk uit God (Romeinen 11:36). Daarom kan een gelovige nooit zeggen dat
hij of zij dit of dat deed om gered te kunnen worden. De geest van weerspan-
nigheid werkte in jou en mij, totdat God evangelie in ons leven bracht en wij
door de heilige geest ‘ja’ zeiden tegen God en Christus Jezus. Dat was dus niet
uit onszelf, het was God zelf die dat in ons bewerkte.
‘We hebben dus geen vrije wil waardoor wij konden kiezen?’
Nee, onmogelijk. De gedachte van een vrije wil is een spookbeeld dat het den-
ken van de mens en van veel theologie heeft doordrenkt. Het zet de mens op
een voetstuk, alsof de mens autonoom, zelfstandig, zonder invloed van buiten-
af kan beslissen over zijn of haar lot. Dat is een denkbeeld dat zo vreemd is aan
de Schrift, dat we er maar weer snel over op moeten houden.
God is het, die naar Zijn welbehagen zowel het willen als het werken in ons
werkt. Het is niet anders. Dat maakt ons niet tot robotten, de mens heeft tot op
zekere hoogte wel een eigen wil (de uitdrukking ‘eigen wil’ komt waarschijnlijk
in de Schrift niet voor). Maar die wil van de mens wordt –zonder dat hij het zelf
beseft- bepaald door factoren als: geboorte-opvoeding-familie-plaats waar je
opgroeit-erfelijke eigenschappen, et cetera.
Daarom kan de redding nooit uit jullie zelf zijn. Het is zuivere genade van God!