Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Paulus schrijft, dat …Hij werd begraven….naar de Schriften. Maar waar
staat dat dan?’

Paulus verwees naar Tenach, en wel naar Psalm 16. We gaan ervan uit, dat
alle Psalmen op een of andere manier van Christus spreken. Petrus verwees
in Zijn pinkstertoespraak niet zozeer naar de gaven van de geest, maar naar
de opstanding van Christus. Dát was het centrale thema van zijn boodschap, en
dat spreekt voor zich! Hij sprak over Psalm 16 en toont aan dat die Psalm niet
anders dan over de Heer Jezus Christus kon gaan! Over het graf wordt in Psalm
16:10 impliciet gesproken:

“Want U zult mijn ziel in het onwaarneembare (sheol) niet verlaten;
U laat niet toe dat Uw Heilige ontbinding ziet.’

‘Ja mooi, en is er nog meer in Tenach te vinden waar Paulus in 1 Corinthiërs 15
op doelt?’

Het moet welhaast Jesaja zijn, Paulus was voortdurend ‘in gesprek’ met deze bij-
zondere profeet. In Het bekende Jesaja 53:9 wordt overduidelijk over het graf ge-
sproken:

‘Wacht even, de Heer verwees in Mattheüs 12 toch naar zichzelf?’

Jawel, Hij sprak uit dat ook de Zoon van Adam net zo als Jona 3 dagen en 3 nachten
weg zou zijn, in het binnenste van de aarde. Maar aan het volk zou het teken gege-
ven worden! Dat betekende ondergaan in de volkerenzee, net zoals Jona in de letter-
lijk zee onder ging! En de Zoon van Adam zou niet lang in het graf blijven. Ook dat
was voorzegd en ook daarvan spreekt de apostel en leraar van de volkeren, Paulus,
in 1 Corinthiërs 15!

‘Deze week staan veel mensen stil bij de kruisdood van de Heer Jezus.’

Op veel manieren. Het enige voor ons is na te spreken wat de Schriften er over
zeggen. Paulus schreef verreweg het meest en het diepst over de gevolgen en
de consequenties van het kruis. Geen andere apostel kon er zo diep op ingaan.
Christus is degene, die werd gekruisigd in en uit zwakheid, maar opgewekt in
allesoverstijgende opstandingskracht. Hij werd tot zonde gemaakt, opdat wij
zouden worden: gerechtigheid van God in Hem.
Dat is een van de gevolgen van het kruis; Hij werd overgegeven en overgeleverd
om onze overtredingen en krenkingen en opgewekt om onze rechtvaardiging.

‘Tja, het zijn de enorme gevolgen, die evangelie opleveren!’

Het is goed nieuws, dat Hij de zonde van de wereld heeft gedragen. Hij heeft alles
volbracht wat wij met z’n allen niet konden volbrengen. Hij riep, zoals in Psalm
69 staat : ‘Ik heb dorst!’ (Johannes 19:28). En zij gaven Hem wijn in een spons op
een rietstok. Riet komt van papyrus waarop in die tijden geschreven werd en is
daarmee een verwijzing naar het woord van God, dat hier vervuld werd. De zure
wijn is een beeld van dat wat Hij moest drinken, de beker van het lijden en van
het zijn onder de vloek van de Thora (Deuteronomium 21:23).

‘Elk detail dat genoemd wordt heeft een betekenis!’

Het moet een betekenis hebben, anders zou het niet zijn geschreven. In Mattheüs
27 staat dat er niet bij, maar in Johannes 19 wel: opdat de Schrift vervuld zou worden.
Daar was het om te doen! Het was voorzegd, het was de wil van de Vader. Het voor-
hangsel in de tempel scheurde in tweeën toen Hij de geest gaf. De aarde beefde en de
rotsen (type van dood van Christus – de Rots) scheurden. Alles wat gebeurde was een
uiting van het ontzettende wat gebeuren moest: de dood van de Zoon.

‘Machtig, hoe het allemaal beschreven staat. Groots en indrukwekkend. Dat kun je
nooit naspelen. Je kunt je verwonderen over zo’n liefde van God.’

Door de dood van de Zoon zijn wij verzoend met God. Geen eigen werk kwam daar aan
te pas. Rechtvaardiging om niet door de vrijkoping die in Christus Jezus is. God echter
bewijst Zijn liefde voor ons, doordat Christus, toen wij nog zondaren waren, voor ons
stierf. Wij zijn gerechtvaardigd in Zijn bloed en daarmee worden wij door Hem gered
van de verontwaardiging van God. Wat een geweldig goed nieuws is dat! Geen religie,
geen filosofie, Christus verlost ons van alles waar wij verlost van moesten worden!

‘Wat indrukwekkend toch, die gang van Hem naar Golgotha.’

Er wordt weleens te weinig beseft, wat het Hem kostte om daar te komen.
Het was de wil van de Vader: ‘Vader, niet Mijn wil, maar de Uwe geschiede’.
Het was de wil van het opgehitste volk: ‘Kruisig Hem!’
Het was de wil van het Sanhedrin om hun plaats te behouden boven ande-
ren. Het was de wil van de tegenwerker, die Hem graag wilde uitschakelen.
Nochtans werkte God Zijn bedoeling uit, toen Hij Hem opwekte uit de doden.
Het Lam van God was de vervulling van het type van alle lammetjes die met
Pésach gedood werden.

‘Ja, er speelden veel krachten daar, het was een samenballing van veel tegen-
werkende krachten en toch gebeurde wat moest.’

Het was een onomkeerbaar proces. Alles moest ertoe leiden, en Hij moest
dat ondergaan voor ons en voor de hele wereld. De soldaten bespotten Hem
en deden Hem een scharlakenrode mantel om. Die kleur spreekt van weelde
en rijkdom, het heeft iets koninklijks. Rood is de kleur van bloed, van de
aarde, van Adam, en verwijst o.a. naar de rijkdom die Zijn vergoten bloed,
Zijn leven dat uitgegoten werd, zou brengen aan uiteindelijk de hele  schep-
ping. Zijn  kleed werd onder de soldaten verdeeld. In 4 stukken, zegt Johan-
nes. Dat spreekt uiteraard van deze wereld, die op Golgotha vertegenwoor-
digd was.

‘Er stonden toch met Zijn kruis nog vier kruizen?’

Ja. Als je de verslagen naast elkaar legt, dan ontdek je dat er met Hem twee
rovers en twee misdadigers gekruisigd werden. De wereld, de hele mens-
heid werd daar met Hem meegekruisigd (Romeinen 6:6), de vier samen met
die ene, totaal vijf en dan wordt het genade van God, dat kan niet anders.
Doordat Hij daar gekruisigd werd en later opgewekt uit de doden, bleek die
hele mensheid mee te gaan! Dat schrijft Paulus later in zijn brieven.

‘Een enorme vernedering, tot in de diepste diepte. Terwijl Hij in feite de
grote rechthebber op de troon was en is.’

Dat Hij die -weliswaar met hoon en spot gedaan- mantel omgehangen kreeg
was dus typologisch volkomen juist. Hij was en is de Koning van de koningen
en de Heer van de heren. Daarbij kreeg Hij ook een doornenkroon op Zijn
hoofd gedrukt. Doorns zijn een beeld van de vloek van de wet (en de spreek-
woordelijke distels spreken van de zorgen van deze eon), al waarin de mens
zich religieus inspant. Dat alles werd van de mensheid afgenomen, Hij droeg
dat voor ons! Laten we Hem daarvoor danken!

‘De soldaten solden met Hem vlak voordat Hij gekruisigd ging worden.
Zij wisten ook niet wat ze deden.’

Dat moet een akelige vertoning geweest zijn, zo vol onrecht. Hij was de
onschuldige, Pilatus wilde Hem vrijlaten, en zijn vrouw had in een trance
(ander woord dan het gebruikelijke woord voor droom in het Grieks) die
dag veel om Hem geleden (Mattheüs 27:19). Politicus Pilatus moest met
alle partijen rekening houden, voelde de druk van zijn eigen vrouw, en
moest intussen zijn eigen positie veilig stellen. Dus hij moest naar de fa-
natieke Joden van het Sanhedrin luisteren.

Inderdaad, men was uitzinnig, hysterisch, op geld belust (Judas), bang (disci-
pelen), onder grote druk bezweken (Petrus), politiek sluw (Pilatus), op eer van
mensen uit (Sanhedrin). Dat alles rondom Degene die onschuldig gekruisigd
zou worden, Degene die koninklijk zweeg en Vader wilde eren,  Degene die wil-
de dat de Schriften vervuld zouden worden en mede daarom Psalmen aan het
kruis bad. ‘Vader, vergeef het hun want ze weten niet wat ze doen’, dat was 100%
waar en vol liefde gebeden. Het past ons te zwijgen en dankbaar op te zien naar
de Gekruisigde, die dat alles leed voor ons, voor allen!

‘Geweldig he, dat we dit achteraf allemaal zo mogen weten, zoveel van Gods
plan kennen door Paulus.’

Ja, de unieke apostel van de natiën had een uniek evangelie, dat je nergens anders
kunt lezen. Alleen bij hem. God gaf hem bijzondere onthullingen, die bij de apos-
telen van de besnijdenis niet te vinden zijn. Genade, zegeningen ontvangen om
niet, door geloof. Ongekend! Er was in het verleden iets van dat principe aanwezig
bij de beloften aan Abraham, Izaäk en Jakob, die ook onvoorwaardelijk waren,
maar bij Paulus krijgen de zegeningen een geestelijk, hemels karakter en wat nog
meer bijzonder is: een hemelse bestemming en dito toekomst!

‘En daarin speelt het werk van Christus een essentiële rol, toch?’

God voert Zijn plannen uit door Zijn Zoon. Hij heeft in de Zoon van Zijn liefde het
al geschapen. En dat laat Hij nooit los. Door die Zoon werkte Hij, ook als het gaat
om de hele gang naar Golgotha en daarna. Daarin leidde God de omstandigheden
die moesten leiden tot de dood en opstanding van Zijn geliefde Zoon.
De afschuwelijke dood van Judas, die de Zoon overleverde voor geld (30 zilver-
lingen) is een type van Juda (het Joodse volk), dat het getuigenis van de geest van
God afwees en daarmee geen leven ontving. Het moest leiden tot de figuurlijke
dood van Juda, dat verstrooid werd onder de volkeren, zonder Leven van de geest.

‘Ja. Zij zullen na twee dagen herleven, zegt Hosea 6:1-3 toch?’

Dan zal de ware wedergeboorte van Israël plaatsvinden: leven uit de doden. God
zal hen uit hun graven doen opkomen. De dorre doodsbeenderen: er zal leven
in komen door de geest van God! Hij zal de geest van genade en gebeden over hen
uitstorten, dat is nu nog toekomstmuziek. Dan zullen zij aan het hoofd van de
volkeren staan, zij zullen gezegend worden door God, die hen zal brengen in het
nieuwe verbond onder hun Messias Jezus.

‘God heeft veel geopenbaard in Zijn woord dat we in ons hart mogen sluiten.’

Zeker, en als we de indrukwekkende gang van onze Heer naar het kruis bekijken
dan willen we niets missen van wat God ons daarin bekendmaakt. Het Sanhedrin
leverde Hem over aan Pilatus, die geen schuld in Hem kon ontdekken. Terecht.
Hij waste zijn handen in onschuld en vroeg zich af: wat is waarheid? Logisch,
want als je de Heer Jezus Christus niet kent en Zijn woord niet gelooft, mis je de
waarheid en blijf je zoekend. Wij hebben de genade van God ontvangen dat wij de
waarheid hebben leren kennen. En als je die kent, wil je niets anders meer, want
al het andere valt dan in het niet.
Alle eer aan de God en Vader van onze Heer Jezus Christus!