Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Op dinsdag 20 maart 2012 werd  gesproken over
Romeinen 15:7,8 Het gaat de apostel daar om de
verheerlijking van God. Heidenen in beeld! Wat
betekent dat? Luister: deel A en deel B en kijk de
presentatie.

‘Eigenlijk dramatisch, dat de leiders van Zijn eigen volk Hem zo veroor-
deelden op basis van valse getuigenissen. Onrecht!’

Van welke kant je het ook bekijkt, het was volkomen onrechtvaardig, dat
de Rechtvaardige zo te kijk moest worden gezet. Op al de vragen en valse
beshuldigingen zweeg Hij koninklijk. Pas toen de hogepriester van Hem
eiste en zwoer bij de levende Elohim, pas toen zei Hij heel kort iets, maar
dat had tegelijkertijd zo’n diepte, dat de hogepriester aanleiding zag om
Hem te kunnen veroordelen. De diepte ervan kon hij niet goed peilen.

‘Het was inderdaad kort maar wel heel krachtig wat Hij zei.’

‘Wat is dat geweldig he, het geloof van Jezus Christus, zoals Paulus schrijft’.

Heerlijk, dat het Zijn geloof is, waarin wij kunnen rusten. Het blijft goed nieuws,
want Zijn werk blijkt voldoende voor heel de wereld, alle mensen gered. Hij maakt
Zijn Naam Jezus (Jahweh-redt) helemaal waar! En Hij moest dat doen, en daarin
was het Sanhedrin (onbewust en tegen wil en dank) een instrument in Gods hand.
Het Sanhedrin als geheel geloofde niet. Integendeel, zij waren uit op machtsbehoud
en wilden Hem daarom weg. En Hij bewandelde de weg die Vader bepaalde!

‘Bijzonder toch, hoe vol betekenis al die gebeurtenissen rondom de
Heer Jezus zijn.’

Na Zijn gevangenneming liepen de discipelen weg. Petrus ging mee
naar binnen en verloochende Hem  en Hij werd voorgeleid voor het
Sanhedrin. Contrast kon niet groter en het had andersom moeten
zijn. Men zocht -naar de Thora- 2 getuigen die eenzelfde getuigenis
konden geven zodat ze Hem konden veroordelen.

‘Als je er goed over nadenkt, was het iets heel aparts. Het lijkt net,
alsof men Hem al veroordeeld had.’

Precies. Hij moest weg, Hij hinderde het machtsspel van het San-
hedrin. Zij hadden heerschappij over het volk, zij waren de leiders
die het volk allerlei wetten en regels oplegden, waar ze zichzelf niet
aan hielden. Terwijl Hij de weg, de waarheid en het leven is.
Daarom is de tegenstelling zo magnifiek groot. Men begreep de
uitspraken die Hij deed, niet goed, maar men veroordeelde Hem
wel op grond ervan!

‘Het moest uiteindelijk wel zo gaan, zo lees je dat alles in Vaders
hand was en is!’

Exact. Hij sprak van de tempel van Zijn lichaam. Hij gebruikte die
stijlfiguur (metafoor) om aan te geven, dat de geest van God in Hem
woont en dat Hij op de derde dag zal opstaan. Men nam letterlijk
wat Hij figuurlijk bedoelde! En later zou men heftige geschillen uit-
vechten of ‘…dit is Mijn lichaam…’ nu wel of niet letterlijk was, als
het gaat om het avondmaal.

‘Zelfs een Nicodemus (de leraar van Israël) begreep niet wat de Heer
met ‘wederom geboren’ bedoelde.’

De Heer liep tegen het ongeloof en daarmee onbegrip van Zijn eigen
volk aan. Dat bleek ook toen Hij in een schijnproces door het Sanhe-
drin ter dood veroordeeld werd. Van tevoren stond al vast, dat Hij
uit de weg geruimd moest worden. Daarom waren valse getuigen vol-
doende, als ze alletwee maar hetzelfde zouden beweren. De waarheid
leidde echter tot Zijn veroordeling!

‘Merkwaardig toch hoe zij opgetrokken waren met allerlei wapens om Hem
te grijpen, alsof Hij een opstand organiseerde.’

De bende onder leiding van Judas was een uiting van opstand tegen Zijn auto-
riteit als leraar (rabbi). Men (Sanhedrin) achtte Hem als een uit de weg te ruimen
concurrent. Zijn aanwezigheid werd daarom niet langer getolereerd, omdat men
vond dat Hij hun (leer)gezag ondermijnde. Ten diepste was het opstand tegen de
God van hun vaderen. Daarom zei de Heer Jezus bij gelegenheid dat zij niet Abra-
ham, maar de duivel tot vader hadden (Johannes 8).

‘Je hebt dus eigenlijk twee kanten van de Thora.’

Je ziet dat in de houding van de wettischen (het Sanhedrin) tegenover Hem, die
de liefde van de Vader liet zien. De Joodse leiders waren wettisch en stonden een
hele wettische uitleg en toepassing van de Thora voor. De Heer wees onder ande-
re later op al wat van Hem geschreven stond in de Thora (Lucas 24:25-27; 44-47)
en in de Psalmen en in de Profeten. Malchus, de dienaar van de hogepriester mis-
te het rechteroor, net zoals de overpriesters en farizeeën die diepte van de Thora
niet hoorden, en ook niet kónden horen. Dezelfde kwestie speelde later bij de
Galaten (zie Galaten 4:21)!

‘Zeg, die discipelen bakten er niet veel van in die laatste nacht toen het
er op aan kwam. Zoals Hij zei: ze namen allemaal aanstoot aan Hem.’

Het blijft opmerkelijk, dat Hij tot drie keer toe bij de discipelen kwam en
bij de derde keer zei Hij: ‘waak op’. Ook kun je deze geschiedenis zien als
een type van het volk Israël dat twee (uren?) periodes lang (volgens Hosea
2 dagen) sliep (de slaap van de dood) en op de derde dag opstond. Zo gezien
zit er dus een dubbele bodem in deze gebeurtenissen in Gethsemane.

‘Ja, ze hadden Hem net zo makkelijk kunnen grijpen toen Hij leerde bij de Tempel.’

Het moest wel toen pas gebeuren, want in vers 56 schrijft Mattheüs (26), dat dit
gebeurde, opdat de Schriften van de profeten vervuld worden. Dat zouden wij
steeds opmerken, omdat dat van groot belang wordt geacht door de schrijvers.
Steeds weer laat God hen schrijven, dat in dat alles wat Zijn Zoon overkwam, de
Schriften vervuld werden. Waarmee zonneklaar is, dat het Vaders plan was!