Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Johannes 1, ja, maar is Jezus God?’

Dat blijkt in elk geval niet uit Johannes 1.
Daar wordt duidelijk, dat de God die spreekt,
Zijn woord geeft en dat heeft onder de men-
sen vervulling gekregen in Jezus, Die te mid-
den van Zijn volk was. Zo werd het woord,
de belofte, zichtbaar en tastbaar.

‘Toch kun je wel stellen dat Jezus God is?’

Nee en ja. Nee, omdat Hij niet absoluut God
is en dat ook nooit kon en zal zijn. Ja, omdat
Hij wel relatief gezien God was en is. Lastige
tekst voor theologen is Johannes 1:18

niemand heeft ooit God gezien; de enig voort-
gebrachte (gegenereerde) God, die ^nbin de
boezem (borst) van de Vader is, Die ontvouwt
Hem

En in de vertalingen staat steeds Zoon, maar
de concordante vertaling volgt de wijziging
door de tweede corrector van de Sinaïticus
(oudste meest complete handschrift van de
Schrift), die een nog oudere tekst kende dan
wij overgeleverd hebben gekregen.

‘Dan lees je, dat Jezus God is.’

Jawel, maar Hij is de enig voortgebrachte God,
en kan dus nooit absoluut God zijn, zoals Zijn
Vader dat wél is. Zo gezien blijft het ook waar,
dat er één God is, de Vader, uit Wie het al is en
tot Wie wij zijn, en één Heer, Jezus Christus,
door Wie het al is, en wij door Hem.    

‘Alles is door het woord geworden.’

Dat is wat Johannes 1:3 zegt. God sprak
en zo kwam het tot stand. Hij gaf Zijn
woord aan Zijn volk Israël. Zo konden
zij iets van Hem vernemen. God zelf, die
geest is, kan niet waargenomen worden.
Via Zijn Zoon spreekt Hij.

‘Dat zegt Hebreeën 1:1 ook.’

God spréékt, dat is op zich al geweldig,
want de stomme afgoden doen dat niet.
Het woord van God is betrouwbaar en
Zijn Zoon zorgt voor de communicatie
met de schepselen. Op die manier komt
het woord tot ons.

‘God sprak op verschillende manieren.’

Via zieners, profeten, hemelse boodschap-
pers en mensen van God werd het woord
hoorbaar. Ook vandaag wordt het woord
doorgegeven aan de mensen. Door onder
meer evangelisten en leraren. God zal dat
steeds geven, tot aan de bazuin. Daarna
zullen sprekers uit Israël dat voortzetten.

‘Opmerkelijke verschillen in Johannes 1.’

Ja wat mij onder meer de ogen opende,
was het verschil tussen bij en naartoe.
De tekst geeft aan, dat de functie van het
woord van God is, dat het woord de luis-
teraar richt op God. De beweging is: naar
God toe. De woordverkondiging zou dat
ook doen: richten op God, die liefde is.

‘Ja natuurlijk, dat is logisch.’

Bovendien is bij een ander Grieks voor-
zetsel dan wat in NBG-Johannes 1:1 staat.
De tekst leest pros, dat naartoe betekent.
We lezen daarna: God was het woord.
Dat is de woordvolgorde in de grondtekst.
Het is een stijlfiguur, een vorm van beeld-
spraak, metafoor.

‘Dat is wat lastiger voor mij te begrijpen.’

Het is een vergelijking. Wat Johannes aan-
geeft, is dat God in de ‘gestalte’ van het
woord naar de mens toe kwam. Dat gespro-
kene was de uitdrukking van God en sprak
uit Wie God is. En dat woord, de beloften en
profetieën van Tenach (OT), werd later con-
creet en zichtbaar in de vervulling: de Heer
Jezus Christus, die als Mens dat liet zien.

‘Dat Johannes 1 boeit mij al jaren.’

Het zegt veel. De NBG vertalers hebben
door het Woord was God in 1:1 in verbin-
ding met het Woord is vlees geworden in
1:14 iets willen zeggen. Dit 1:14 verwijst
naar de komst van de Heer Jezus Christus.
De conclusie van de traditie is: Jezus is God.

‘Het Woord was God, en werd vlees.’

De moeilijkheden komen, wanneer de Heer
Jezus spreekt over Mijn Vader. Wanneer je
denkt, dat Jezus God is en dat Zijn Vader
ook God is, kom je in de problemen. De leer
van de goddelijke 3-eenheid kent 3 Goden,
die toch één zijn. Daar kom je nooit uit.
Deze traditie heeft echter wel de vertaling
van de NBG ’51 beïnvloed. Dat blijkt uit hoe
Johannes 1:1-3 vertaald is.

‘Ja de grondtekst is anders.’

Wanneer je die volgt, lees je:

in begin was het woord, en het woord
was naar de God toe en God was het
woord. Dit was in begin naar de God toe.
Alles werd door hetzelfde en zonder (dit)
zelfde werd geen één dat geworden was

Deze erg letterlijke weergave van de tekst
laat opvallende verschillen met NBG ’51 zien.
Johannes wijst naar de Hebreeuwse Schrift,
en de kracht van het woord van God.

‘Geen traditie, maar Zijn woord.’

Ja, voordat we Psalm 105 bekeken, had-
den we het over de traditie. De verschrik-
kelijke leer van de eeuwige pijn. Die staat
in kerken op grond van artikel 37 van de
nederlandse geloofsbelijdenis nog recht
overeind.

‘Gods woord zegt dat niet.’

God is liefde, en de apostel Paulus is over
de uiteindelijke bestemming van de mens
veruit de duidelijkste spreker.
Dat in Adam allen sterven en in Christus
allen levendgemaakt worden is zó helder.
Veel mensen, verblind door de tradities,
kunnen dit niet geloven.

‘Zo zijn er wel meer tradities.’

Die zijn terug te vinden in de diverse verta-
lingen van de Schrift. Zoals die hele moei-
lijke tekst uit Johannes 1:1-3 bijvoorbeeld.
In de NBG vertaling 1951 staat daar:

in den beginne was het Woord en het Woord
was bij God en het Woord was God. Dit was
in den beginnen bij God. Alle dingen zijn door
het Woord geworden en zonder dit is geen
ding geworden, dat geworden is.

Door het begrip woord met een hoofdletter
te schrijven, klinkt al iets van de traditie
door. In Johannes 1:14 staat, dat het Woord
vlees geworden is. Verwijst naar de komst
van de Heer Jezus Christus.