Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Voor de Hebreeën moet het geweldig zijn, dat zij van hun zonden gereinigd zijn.’

Ja en daarna zegt Hebreeën wat de positie is van de Zoon:

gaan zitten aan de rechter(hand) van de Majesteit in de hoge

Zijn positie is nu aan de rechter(hand) van de Vader, die hier genoemd wordt:
de Majesteit. In de grondtekst staat letterlijk: Grootheid. En mooie aanwijzing
van Zijn heerlijkheid. De schrijvers van de brieven stellen vast, dat Hij, de Zoon
verhoogd en verheerlijkt is in de hemel. Ook Hebreeën stelt dat vast en brief
begint er zelfs mee. De hoge plaats van Hem na Zijn opstanding.

‘Dat doet verder geen enkele andere schrijver.’

Nee, Paulus en Petrus komen er later mee, wanneer zij erover schrijven.
Op zich opmerkelijk. En het verdere van dit eerste hoofdstuk spreekt dus van
Zijn hoge plaats, ook ten opzichte van de hemelingen. Hier worden alleen de
hemelse boodschappers genoemd, waarschijnlijk omdat die een speciale be-
diening kennen als het gaat om Israël. En we vergeten niet de woorden van
de Heer zelf in Zijn opstanding:

Mij is gegeven alle volmacht in de hemel en op de aarde

‘Hij wist het zelf al en dat wordt dus bevestigd door de schrijvers.’

Het duurt nog enige tijd –de tijd is kort- voordat Zijn uitspraak door iedereen
in het universum erkend zal worden met het hart. Maar het is een feit. Israël
zal dat leren kennen in de 1000 jaren en op de nieuwe aarde. Wij als de leden
van Zijn lichaam erkennen dit nu al in geloof en zullen binnenkort Hem ont-
moeten in de lucht. Hij is het, die nu nog zit, in rust. Binnenkort zal Hij opstaan
en afdalen uit de hemel, ons wegrukken tot Zijn heerlijkheid! 

De gekruisigde Christus, dat is voor elke gelovige een van de
bakens van het geloofsleven. Bij de Korintiërs ontbrak het aan
onderlinge eenheid in de praktijk. Het eerste hoofdstuk van
1 Corinthiërs wijst naar de werkelijke basis van de eenheid.
Luisteren: hier. 

‘Heel goed, als je zo langzaam maar zeker door een stukje wandelt.’

Hebreeën 1 is een bijzonder hoofdstuk, dat is zeker. Na de bijzondere uitspraak
van gisteren zijn we nu toe aan:

reiniging van de zonden makend

En klein zinnetje met een wereld aan betekenis. Juist de Hebreeën wisten van
de rituele reinigingen, door middel van water en offers. Nu spreekt God van de
uiteindelijke, ware reiniging door Hem, die zichzelf gaf tot reiniging van de zon-
den. De Zoon heeft zichzelf opgeofferd en werd gekruisigd uit zwakheid. Maar
daardoor bewerkte God de ware reiniging van de zonden!

‘In feite dus Zijn kruisdood en opstanding uit de doden.’

Hier wordt echter het woord kruis niet gebruikt. Dat is voorbehouden aan de
brieven van Paulus, hoewel Hebreeën daar heel misschien ook toe gerekend
zou kunnen worden. We weten het niet. De reikwijdte en effecten van het
kruis worden bij de apostel van de natiën bekendgemaakt. Deze korte zin wordt
verderop in de brief uitgewerkt, en dat met opvallende argumenten.

‘Natuurlijk een essentieel gegeven. Hij werkt Zijn plan uit door dit Offer.’

Ja, in Hebreeën 9:26 wordt vastgesteld, dat door Zijn offer bij de voleinding van
de eonen, God de zonde zal wegdoen uit het universum. Daarna is de zonde de-
finitief en voor altijd verdwenen. Komt nooit meer terug. De gelovigen zijn gerei-
nigd van hun zonden, daar hoeven zij niets voor te doen. Zij hebben deel aan
Christus Jezus en in Hem bestaat geen veroordeling. Dat is ware reiniging, we
zijn schoon, en er kan nooit meer iets tussen Vader en ons komen! 

‘Het staat me steeds beter voor ogen hoe groot de Zoon is.’

Ja, de volgende uitspraak is ook weer indrukwekkend:

daarnaast het al dragend door Zijn krachtige uitspraak

Ook hier past het ons, stil te zijn en verwonderd naar Hem te kijken. Hij draagt
het al  door Zijn krachtige uitspraak! Dat is groots. Dat beperkt zich niet tot de
aarde, maar omvat ook de hemelen en de op-hemelse gebieden. De Hebreeën
bij wie deze brief terechtkwam waren in verwarring; het koninkrijk zette op
aarde niet door. De Romeinen hielden de overhand. Wat is er aan de hand?

‘O ja, je leest tegen die achtergrond deze bijzondere brief.’

Tienduizenden leefden inmiddels als christenen, die ijverden voor de wet.
Misschien hoopten velen vurig, dat het koninkrijk door zou breken. Er waren
ook leden van het volk die terugvielen in ongeloof omdat de Messias maar
niet kwam. Teleurgesteld haakten zij af. Anderen hielden vast aan de beloften
en wilden niet terug onder het juk dat zij en hun vaders niet konden dragen.

‘Die laatste groep ging de boodschap van Paulus volgen?’

Niet allemaal. Er zullen ook geweest zijn, die Petrus bleven volgen. In elk
geval moet het voor al die gelovigen uit Israël heel troostend geweest zijn
als zij dit een beetje gingen begrijpen. Hij draagt het al! En dat door Zijn
krachtige uitspraak! Dat is genoeg, zo draagt Hij ook hen. Hij is nabij, on-
danks dat Hij niet te zien is, maar verborgen. Zijn liefde gaat naar allen uit.
Wij mogen dat nu al weten. Wat heerlijk. Hij draagt ons, én het al! 

‘Wel fijn, om zo deze dingen te overwegen.’

Ja het evangelie van genade geeft ruimte om te leven. Werkelijk leven dan, Zijn
leven in ons. Dat leven kun je niet onder het oude verbond plaatsen, de Thora
zoals gegeven aan Israël. En specifiek de 10 woorden op de Sinaï. Dat leven van
Hem in ons is vrij, daarom zouden wij ons niet onder een juk van slavernij laten
brengen. Christus Jezus heeft ons werkelijk verlost! In Hebreeën 1:3 staat van Hem:

en de afdruk van Zijn aanneming

Dit is een moeilijk te vatten uitspraak over de Zoon. Hij is de afdruk van wat God
voor ‘rollen’ aanneemt in diverse tijden. Dat wil zeggen: God is Verlosser, de Zoon
is Verlosser.

‘Nou, dit moet ik even verwerken. Moeilijk.’

Om met het voorbeeld verder te gaan: God is Verlosser. Van Zijn volk, van de mens
in het algemeen en van de volkeren. Zeer zeker ook van de gemeente, het lichaam
van Christus. Om dat Verlosser-zijn van God te tonen, te laten zien, blijkt de Zoon
de grote Verlosser (Hebreeuws: Goël) te zijn. Waarvan? Heel de schepping! En daar-
mee laat Hij zien, welke ‘rol’ God aanneemt naar Zijn schepping toe. God drukt dat
af in de Zoon.

‘Wacht even, er begint iets te dagen bij me.’

We zien in de Zoon Wie de Vader is. God is Richter, Degene die rechtspreekt in de
hoogste instantie. Hij heeft echter al het richten aan de Zoon gegeven (Johannes 5).
Als er dus gericht wordt uitgeoefend, gebeurt dat door de Zoon en dan is in feite
God aan het werk door Hem heen. En het lichaam van Christus is ook geroepen
om met Hem te richten, namelijk de wereld en de boodschappers (1 Corinthiërs 6:
1-3). Dan is het de Zoon die het door ons heen uitvoert. Wat een toekomst heb-
ben wij! Dat is de verwondering voor ons, nu.