Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Mooi om zo verschillende aspecten van Gods plan te zien.’

De mens was bedoeld om uiteindelijk beeld van Christus
te zijn. De mens zou worden zoals Hij nu is. Om dat doel
te bereiken, schept God de mens. Met het doel voor ogen,
dat deze echt op Christus zou gaan lijken. De mens werd
door God volkomen geschapen. Dat wil zeggen: in die om-
standigheden, in de oude schepping.

‘Ja en we zien nu: volkomen, voor die situatie.’

De schepping van de mens was volgens plan. God had tevoren
bedoeld, dat die op Christus zou lijken. Daarvoor was het nodig,
dat de mens door een periode van beproeving en testen zou
gaan. Zo werd hij heel bewust onderworpen aan beperkingen
en regels, zodat zijn eigen wilskracht beproefd werd.

‘En dan blijkt de mens tekort te komen.’

De gelijkvormigheid aan het beeld van de Zoon kan alleen in
de opstanding een feit zijn. Dat was tevoren bij Vader bekend,
maar niet bij ons mensen. Daarom werd dit in de Schrift ont-
huld. En daarom werd de mens, zo zagen wij gisteren, gescha-
pen met de uitdrukkelijke mogelijkheid tot sterven.

‘Zodat hij in de opstanding wél op Hem lijkt.’

Dat geldt eerst voor de gelovigen van het lichaam van Christus.
Voor anderen zal dat pas later komen. De mens, door Vader in
de hof geplaatst, kon eten van elk geboomte in de hof. Alleen
de boom van kennis van goed en kwaad, daar mocht de mens
niet van eten. Van de boom van het leven wel. Daardoor had
de mens kunnen gaan leven op hoger niveau, lichamelijk dan.
Dat ging niet zo, Vader had vanzelfsprekend voorzien, dat de
mens zou (moest) zondigen. Dat was de weg, die God bepaal-
de: door lijden, verdrukkingen en dood. Daarna: heerlijkheid. 

‘Adam was een zwak mens.’

Adam en Christus waren zeker niet elkaars gelijke. Integendeel,
het gaat juist om de verschillen. Die worden door de apostel in
1 Corinthiërs 15:45 aangegeven:

zo staat ook geschreven: de eerste mens Adam werd tot een
levende ziel, de laatste Adam tot een levendmakende geest

Zo zien we het duidelijke verschil. Adam was dan geschapen in
het beeld en de heerlijkheid van God (1 Corinthiërs 11:7).
Maar Christus is het beeld van de onzichtbare God (Kolossen-
zen 1:15).

‘Paulus laat zien hoe God rekent?’

God rekent in feite met twee mensen, waarin alles besloten
is. Adam en Christus. Adam, niet meer dan een zeer zwakke
reflectie, een silhouet, een afschaduwing van God.
Christus is de afstraling van Gods heerlijkheid, een werkelijke
Afdruk van Zijn wezen. Dus van een veel hogere orde.

‘De mens wordt dan wel naar Hem gevormd?’

Ook de mens werd geschapen als een onderdeel van de hele
(oude) schepping. En dat met het oog op het feit, dat hij zou
zondigen. Dat gold ook, zo hebben we al gezien, voor de oor-
spronkelijke schepping. Daarin kwam de zonde naar voren,
de tegenstander werd als tegenstander geschapen.

‘Ook zo gezien had God alles gepland?’

Dat blijkt bij het vormen van Adam door de grote Potten-
bakker. Hij werd geformeerd uit de bovenste laag van de
aarde, zodat hij daar later naar terug kon keren.
Het is in de meeste vertalingen weergegeven met:

Stof ben je en tot stof zul je terugkeren.

Dit onderwerp wordt ook in Prediker besproken, en dat
dan wel uitvoeriger dan in Genesis. Adam blijkt bij zijn
schepping al de mogelijkheid in zich te hebben dat hij kon
sterven. En dat was ook naar Gods plan.

‘Adam was van de aarde.’

Hoewel Paulus in Romeinen 5 aangeeft, dat Adam een antitype
van de Heer Jezus Christus was, leek hij niet op Christus. Hij was
uit de aarde genomen, van de aardbodem. De benaming Adam
is op verschillende manieren verklaard. Adam, daarin zit ‘dam’,
het Hebreeuwse woord voor bloed. Daarin domineert het getal
4, want de letter daleth is de 4. En de andere letter, de mem is
40. Dan heb je 4-40.

‘Verbinding met de aarde?’

Ja, het mooie is, dat Adam begint met de letter aleph, de eerste
van het Hebreeuwse alfabet. Dat is de 1, de letter van God. Uit
Hem kwam Adam voort, degene met bloed. En dat maakte hem
tot een levende ziel (Genesis 2:7), want de ziel is in het bloed.
Tegelijk kun je zeggen, dat God door middel van Adam de ope-
ning gaf naar Hem zelf. Dat blijkt uit de tweede letter, de daleth,
dat is de deur.

‘Toch wel mooi, om het zo te zien.’

En de Heer, de laatste Adam, zei van Zichzelf: Ik ben de deur.
Hij is de volkomen Mens, waardoor de opening naar Vader toe
is gekomen. Dat gebeurde door het verloop van de tijd in deze
wereld. Daarvan spreekt immers de letter mem (m), dat is de
40. Dat is het tijdsverloop waarin een zekere testperiode ver-
loopt. Men zegt van oudsher, dat de mem spreekt van de wate-
ren van de tijd. 

‘Hoe zit het met de mens in dit plan?’

Je kunt dezelfde lijn trekken als het om de mens gaat.
De redding van de mens was Gods bedoeling van meet af
aan. Ook toen de mens zondigde, was dat geen verrassing
voor God. Hij had de mens gemaakt in zijn vlees. De satan
vestigde de aandacht van het vlees op de begeerlijkheid
van de boom van kennis. En de mens hapte letterlijk toe.

‘Dit was door God zo voorbeschikt?’

Het moest zo gaan. Kon niet anders. God had de boom van
kennis midden in de hof geplaatst. Kon niet missen. Daarbij
komt, dat zonder de in de hof gezette de mens niet zou hebben
kunnen zondigen. Het moest zo gebeuren.

‘Het is wat! Maar dan is God verantwoordelijk!’

Dat kan ook niet anders. Alleen God kan verantwoordelijkheid
daarvoor dragen. Met het oog op het grote doel, dat Hij later
alles in allen zou zijn. Daarom schiep Hij eerst Adam, die slechts
een zeer flauwe afspiegeling van God was. Dat deed Hij met het
oog op Hem die komen zou, onze Heer Jezus Christus.
De mens zou door een (lang) proces van beproevingen en test
heen moeten, voordat de heerlijkheid aangedaaan wordt.

Openbaring 5:5-14 spreekt van het Lammetje, waarom
zo’n verkleinend woord, terwijl een lam toch al een
jong schaap is? Het staat centraal in het openingsvi-
sioen dat Johannes te zien kreeg. Dit gaat direct vooraf
aan de gerichten van Openbaring 6-19.
Luisteren: deel A en deel B van deze studie.