Door geloof geleid

De Naam IEUE IRAE (Jéwé Jiereh) betekent: ‘IEUE zal zien’. IRAE is
afgeleid van de stam RAE, ‘zien’. Het woord kan, afhankelijk van de
context (tekstverband), ook heel goed ‘voorzien’ betekenen. Vandaar
dat de Naam ook kan worden vertaald met: ‘de Heer zal erin voorzien’.

Wanneer wij beide betekenissen van de Naam tot ons door laten
dringen, zullen wij overweldigd worden door de waarheid dat de
God Die ziet ook de God is Die voorziet.
Gods vermogen om vooruit te zien en Zijn almacht zijn de adelaars-
vleugels die, Abraham op hun wieken dragend, tot in de hoogste
hemel voeren.”

Geciteerd uit: Door geloof geleid – Vladimir Gelesnoff, blz. 21.
Dit boekje is via de boekentafel gemeente Eben-Haëzer, Rotterdam,

verkrijgbaar. De prijs is: € genade.

De rabbijn spreekt opmerkelijk

Lody van de Kamp nd.nl/colum ns

Christenen en joodse feesten

Kees Bloed, theoloog en klusser, zoals hij zich zelf omschrijft, betoogt
dat christenen 
terug moeten keren tot de praktijk van het jodendom.
Dit deed hij recentelijk tegenover 
studenten van de Theologische
Universiteit in Apeldoorn.

Daarbij gaat het bij deze christelijke terugkeer niet om het gehele
jodendom. Bloed houdt 
zijn publiek voor dat het gaat om een terugkeer
naar het jodendom zonder de ‘rabbijnse 
mondelinge traditie’.
Kennelijk is deze theoloog nog niet zo goed ingevoerd in het jodendom. 

Wij kennen namelijk helemaal geen ‘rabbijnse mondelinge traditie’.
Wij kennen wel G’ds  M
ondelinge Openbaring, als een toelichting op
de Tora (voor christenen het Oude Testament). 

Deze toelichting werd aan het begin van de diaspora door de rabbijnen
op schrift gesteld en 
kreeg daarom als naam vaak mee: ‘rabbijnse traditie’.

karikatuur

Hoe is Bloed aan zijn visie gekomen? Hij vertelde dat hij zich heeft
aangesloten bij een ‘messiaanse
beweging’, waarop hij een ‘nieuwe bril’
kreeg, die hem compleet nieuw zicht op de Bijbel verschafte.

Nu moeten wat mij betreft christenen vooral geloven zoals zij de Bijbel
verstaan. Ook Kees Bloed.
Toch stimuleert hij mij wel om commentaar
te geven. Hij heeft het immers over jodendom.
En dan kom ik om de hoek
kijken.

Wat is een ‘messiaanse beweging’? Ben ik niet messiaans? Ben ik niet
Messias belijdend?
Al tweeduizend jaar, drie keer per dag, vraagt de
Jood in zijn dagelijkse gebed om de komst van de
Messias, om de her-
bouw van G’ds tempel, om de herinrichting van Davids koningshuis.

Bloed heeft het over het jodendom zonder de rabbijnse mondelinge
traditie. Alleen, dat is geen 
jodendom. Hoe zijn de eerste christenen,
die verkondigden geënt te zijn op het jodendom, ooit

datzelfde jodendom al heel gauw kwijtgeraakt? Doordat zij joods wil-
den zijn zonder ‘de mondelinge
traditie’. En dat bleek niet te werken.
Een geamputeerd jodendom is geen jodendom. Terugkijkend op de
geschiedenis, zien we dat in naam van het christendom het jodendom
veel kwaad is berokkend.
Hoe dat kon gebeuren, is gaandeweg duidelijk geworden. Met het
jodendom zoals de eerste christenen dat beleefden, was in hun ogen
niet zo veel aan de hand. Dat mocht voortbestaan. In latere tijden echter
gingen christenen ‘de rabbijnse traditie’ ervan losweken.
Daarmee werd 
een karikatuur geschapen van G’ds openbaring op de
berg Sinaï. En die 
karikatuur gaf voldoende redenen om het jodendom
te bestrijden. Zo werd 
verkondigd dat het Oude Testament een uiting
van wraak is, terwijl het 
Nieuwe Testament de G’d van de liefde toont.
Is ‘oog om oog, tand om tand’ 
uit het Oude Testament immers geen
wraak? Ja, zonder de toelichting van 
de Mondelinge Openbaring lijkt
het daar veel op.

De Mondelinge Openbaring door de Eeuwige vertelt echter dat het niet
gaat 
om het wraak nemen, maar om het economisch compenseren van
degene 
die het slachtoffer is geworden van een verwonding. Maar met
dat karika
turale beeld van wraak is wel ontzettend veel kwaad verricht
aan de Joodse 
gemeenschap.

ongeduld

Hoe stelt Bloed zich voor, dat christenen teruggaan naar de praktijk van
het jodendom? Door het eten
van de matsekoeken op Pesach, het joodse
Paasfeest? Door het naleven van de 39 verboden werkzaam
heden op de
sjabbat, de zaterdag? Door het eten van koosjer brood, melk, vlees en het
brengen van
zondeoffers wanneer de Derde Tempel is herbouwd?

De kennis van het christendom van mensen die dergelijke stellingen
verkondigen, wil ik niet beoordelen.
Maar dat de kennis van het jodendom
ontbreekt, is een feit. Met het aanbieden van een geamputeerd joden
dom
wordt niet alleen opnieuw een karikatuur van het jodendom geschapen.
Dat is al kwalijk genoeg. 
Voor veel christenen wordt hier ook een karika-
tuur van het christendom geschapen. En dat schept
eveneens ongelofelijk
veel verwarring.
Laat joden in rust, zonder christelijke deelname, hun
chanoeka
feest, hun Pesach, hun Loofhuttenfeest en hun wekenfeest vieren.
Christenen houden het bij het
kerstfeest, het paasfeest, de advent en de
vastentijd. Hoe dat dan uiteindelijk goed moet gaan
komen met de joodse
wortels van het christendom? Daar heb ik als Jood geen boodschap voor
nodig van dit soort door messiaans ongeduld geplaagde theologen.
Dit leg ik in de hand van de
Verlosser.
Die weet daar vast veel beter raad mee.

 

Uit de genade vallen

‘Uit de genade vallen’ is niet, zoals gewoonlijk gedacht wordt,
een verlies van de zegen van de redding door Christus door
het breken van de wet. Maar het gebeurt door een poging je aan
aan de wet te houden.  Als je zondigt verspeel je de genade van
God niet. Het is fijn om je dan te bedenken, dat genade in zo’n
geval overstroomt (Romeinen 6:1).
Maar degene die zijn redding door werken wil bevestigen, heeft
de genade van God niet nodig en verliest elk recht op de zegen
die uit Zijn verlossing voortvloeit. Zo wijst diegene genade af.
Hij valt uit de sfeer waarin genade werkzaam is. Dit is wat ‘uit de
genade vallen’ werkelijk betekent.”

A.E. Knoch, Concordant Commentary, Galatians 5:4, blz.284

Geciteerd

COLUMN TIM

Het nieuwe liedboek
“Soms is het jammer dat ik niet meer in de PKN zit. In onze kleine evangelische
gemeente is het maar rustig. Nee, dan de PKN: daar is altijd wat te beleven.
Zeker 
nu verschillende liturgiecommissies zich mogen buigen over het nieuwe
Lied
boek: reden voor een hoop herrie in de tent.

Er is jaren over vergaderd: zelden zijn liederen zo uitvoerig bediscussieerd en
was de afweging zo zorgvuldig onderbouwd. Het resultaat: niemand is tevreden.
De feministen vinden het Liedboek te patriarchaal, de evangelischen te vrijzin-
nig, de vrijzinnigen te orthodox, en volgens kerkmusicus Dirk Zwart deugt er
helemaal niets van omdat zijn liederen niet zijn opgenomen. je zou haast den-
ken dat niemand dit Liedboek wil, maar dat is voor de PKN het signaal dat er gas
gegeven moet worden. Zij opereren bij voorkeur op basis van absolute onenig-
heid.

Aan al die lokale liturgiecommissies nu de dankbare taak om het Liedboek in
te voeren. Oeverloos vergaderen: gaan we liederen boycotten? Mogen we nog
uit andere bundels zingen? Hoe gaan we de organisten overtuigen om opwek-
kingsliederen te spelen? Het wordt weer op eieren lopen om alle kikkers die hun
eigen  liedjes kwaken in de kar te houden.
Hoe anders gaat het in de evangelische beweging. Daar worden jaarlijks zo’n 20
nieuwe liederen moeiteloos geïntroduceerd. Geen liturgiecommissie buigt zich
erover, geen gemeentelid fronst de wenkbrauwen. En laten we wel wezen, over
die liedteksten voor veel minder diep nagedacht: sommige hebben een diepgang
waarmee je moeiteloos de overkant haalt zonder zwemdiploma. Ons geheim: we
hebben bijvoorbeeld geen boekjes meer, maar projecteren de teksten. Dat is ook
een manier om liedteksten niet te diep op je te laten inwerken. Voordat je door
hebt wat je in werkelijkheid zingt ben je alweer bij de volgende slide aanbeland.
Sommigen zingen het met hun ogen dicht. Waarschijnlijk om niet al te zeer ge-
confronteerd te worden met de tekst. Problematisch? Nee hoor, want over een
half jaar zingen we ze al niet meer. Voordat we verzet hebben georganiseerd te-
gen een aantal liederen, golft er een nieuwe lading over ons heen.
De PKN zou ook zoiets kunnen doen: geen 1419 liederen in één keer, maar elk
jaar 20 stuks lanceren op de PKNsterconferentie.
Dirk Zwart wil vast zangleider zijn.”

Gepubliceerd in Visie 30/31 van 2013, blz. 7
Tim van Wijngaarden (34), (liedjes)cabaretier, Culemborg.

Geciteerd: Roeper

“Niet sarcastisch bedoeld, dit vraagje: Zouden – ondanks
prachtige kijkcijfers – de EO-stichters blij geweest zijn met
The Passion? Christus ‘boodschap voor een breed publiek,
zegt de omroep. Heb ik misschien dat Evangelie nooit be-
grepen. Ik dacht dat daarin het aanvaarden van Hem als
énige – door de wereld afgewezen – Weg centraal stond. Maar
Hij leek nu een tegen de stroom in roeiende maatschappelijke
rebel. Kon syncretistische cabaretier Raymann (verteller)
wel in meegaan. Zoals alle andere moderne (liefdes)liedjes
zingende, ongelovige performers. Jezus als maatschappijher-
vormer? Social gospel, heette dat ooit. De prille EO ageerde
er tegen. Nu wil zij niet meer confronteren, zegt directeur
Lock. Laagdrempelig zijn. Zó laag, dat de hele wereld kan in-
stemmen. Verbinden, noemt hij dat. Klinkt mooi, maar lukt
niet met aanstootgevende Steen. Al werd nu vaag verwezen
naar de Opstanding, zonder welke gelovigen volgens Paulus
beklagenswaardig zouden zijn. Voor ongelovige cast en kij-
kers moest het verhaal acceptabel blijven. Een kijkcijferka-
non. Waarop was dat kanon gericht?”

Roeper, Uitdaging, mei 2013