Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We hebben een machtige boodschap. God overwint alles.’

Zo is het. We denken al een tijdje na over Romeinen 11:36, dat het al uit Hem en
door Hem en tot Hem (in) is. Een meesterlijke samenvatting door Paulus van Gods
hele voornemen, door heilige geest gedreven geschreven. Dat het al, oftewel alles
uit God is, er zijn niet zo heel veel gelovigen binnen het christendom die dat geloven.
Men gelooft in de regel nog wel dat God de Schepper is, maar voor velen is dat ook
niet echt een zekerheid meer.

‘Wanneer je Romeinen leest én gelooft, is dat toch niet moeilijk?’

Ja het is een zaak van geloof, maar wel met je volle verstand er bij. De Schrift stemt
vanzelfsprekend overeen met wat we in de natuur zien. Het is dezelfde Auteur. Men-
sen denken wel regelmatig, dat er wel iets is. Maar wat dat iets nu eigenlijk is, weten
zij niet. Zij zijn in duisternis als het daarom gaat. Paulus zegt gewoon in Athene tegen
de filosofen en intelligente mensen van zijn dagen, dat God de Schepper van alles is.

‘Toen hij iets zei over de opstanding haakten ze af.’

Dat kon volgens hen natuurlijk niet. Opstanding van doden? Nee, dat ging boven hun
denken uit. De kracht van God om mensen uit de doden op te wekken, werd ontkend.
Zo wordt ook de kracht van God om alles te scheppen ontkend. Dat lezen we ook in
Romeinen 1. De mensen erkennen God niet als God. En daarom is het duister gewor-
den in hun onverstandig hart. Dat wij dat wel geloven en erkennen, is Zijn genade.

‘We lezen het en geloven het ook. Simpel toch, zou je zeggen.’

Daar zit het m nu net. Mensen gaan redeneren en hun twijfel blijft, ondanks wat ze
in de Schrift lezen. Als ze dat nu maar eens konden geloven…..
We zouden dan ook worden als een kind en gewoon aannemen wat Vader zegt. Daar
begint ons leven ook mee. We aanvaarden simpelweg wat onze vader en moeder te-
gen ons zeggen. Dat is gewoon de waarheid voor ons. Hoeveel sterker zijn dan de
woorden van God, de Vader, die ons zo duidelijk laat zien hoe Zijn plan loopt. Geen
twijfel mogelijk, God gaat door Zijn Christus allen terechtbrengen: aan Zijn hart! 

‘Ja, Hij riep uit: het is volbracht! En toen was het reddingswerk gebeurd.’

Hij nam de zonde op Zich en zo kon Vader Hem opwekken uit de dood en tussen
de doden uit. Hij was met de zonde en al –als het ware- begraven in een nieuwe
uit de rotsen uitgehouwen graf. Dat op zich zegt al iets: dat het een nieuw graf was.
Daarmee is een stille hint aanwezig, dat Hij als nieuwe mens, als de Eerstgeborene
uit de doden opgewekt zou worden.

‘Dat betekende alles voor Vader, toch?’

Vader heeft het alles in Zijn hand. Er kan nooit iets Hem uit handen lopen. Ook toen
de Zoon gestorven was en in het graf lag, had Vader alles volledig onder controle.
Het was voorzegd: Hij zou opstaan uit de dood, want Hij is de Opstanding en het
Leven. Dat lijkt dubbel op gezegd, maar opstanding wijst op Zijn lichamelijk opstaan
uit de dood. Maar de term leven verwijst naar de levendmaking. Dat is in feite leven
ontvangen dat niet meer kan sterven.

‘Machtig. Hij is toch de Eersteling volgens 1 Corinthiërs 15:22-23?’

Nou en of. Dat is een woord dat met de oogst te maken heeft. Als Vader gaat oogsten,
dan komt vanzelfsprekend heel de oogst. Als eerste is het lichaam van Christus aan de
beurt, daarna de heiligen uit Israël (opstanding van de rechtvaardigen) en als laatste de
rest van de mensheid. Dan is ook de tweede dood opgeheven, buiten werking gesteld.
Dat doet Vader, Hij heft de dood op door middel van Zijn Zoon, Christus Jezus.
Zo zien we, dat ook het al tot (naar binnen) Hem (God) is!

‘Mooi, dat evangelie, God redt allen en inzonderheid de gelovigen nu.’

We hebben een grote God, die alles terecht zal brengen. Daar is geen twijfel
over mogelijk. De twijfelzaaier bij uitstek, de tegenwerker, doet wat hij moet
doen. Wij hebben dat geweldig Woord, dat ons wijst de op de Zoon van God,
onze Heer Jezus Christus. En niet alleen ‘onze’, maar Hij is Heer van allen.
Dat erkennen velen nog niet, maar dat gaat wel komen.

‘Mooi. Daar heb je wat aan voor je dagelijks leven.’

Zeker. Het is erg waardevol, want je hebt een zekere rust over je, een rust in
Hem. De rust van het geloof. Dat is: elke dag geestelijk sabbat vieren. Dan heb je
echt geen behoefte aan een wekelijkse sabbat zoals veel Joodse en heidense
mensen die in acht nemen. Daarom sprak onze Heer bij gelegenheid die fijne
woorden:

Komt allen tot Mij, die vermoeid en beladen bent, en Ik zal je rust geven.

‘Ja, fijn. Bij Hem is het echt thuis komen.’

Dat vermoeid en beladen zijn kwam niet door de zonden, maar door de lasten
van de wet. Die zware last nam de Heer van de mens af. Want Johannes zegt:

De Thora is door Mozes gegeven, de genade en de waarheid zijn door Jezus
Christus geworden                                                                             (Johannes 1:17)

Hij was en is vol van genade en waarheid.

Zo’n Heer te kennen, dat gaat boven alles uit. Hij is het, die ons liefheeft. Hij is
het, die ons draagt en vasthoudt. We zijn zeer gezegend in Hem, niet met materie,
maar met geestelijke zegen te midden van de hemelingen. Dat geeft ware rust, in
het volbrachte werk van Hem!

‘We zijn heel dankbaar voor het goede nieuws.’

Het goede nieuws is dan ook echt goed. God is de Redder van alle mensen,
inzonderheid van de gelovigen. Dat laatste sluit het eerste vanzelfsprekend
niet uit. Het versterkt en bevestigt het evangelie juist. De gelovigen springen
er in deze tijd uit als geredden. Geestelijk gezien dan. Zij zijn de eerstelingen,
de eerstgeborenen in de Eerstgeborene: Christus.

‘Eerstelingen waren van de gersteoogst.’

In Israël moesten van die oogst de eerstelingen bewogen worden voor het
aangezicht van Ieue. Gerst heeft te maken met regering, koningschap. Toen
Naomi, Ruth en Orpa in het land kwamen, was dat bij de gersteoogst
(Ruth 1:22) en zij kwamen natuurlijk in Bethlehem, het broodhuis.
En dat is de stad van David.

‘Ja mooi zeg, dat verband van gerst met koningschap.’

Zeker, het Hebreeuwse woord voor gerst houdt verband met Sarah, de vorstin.
Maar ook met haar, Simson was de heersende richter toen hij lang haar had.
Toen hij dat kwijtraakte, was ook zijn kracht, en dus ook macht, weg. Eerste-
lingen (die waren van de gerst) hebben daarom te maken met regering. Zo
bezien zijn ook wij eerstelingen, het geestelijke gerst. Dat is een garantie dat
heel de oogst komt! Vandaar: God is de Redder, inzonderheid van de gelovigen.

‘Was boeiend, gisteravond over dat zuurdesem.’

We hebben de Schrift nagelopen over dat belangrijke begrip. Dan kom je
heel wat tegen. Het is nooit positief, ook niet in Mattheüs 13:33 als het gaat
om die vrouw die zuurdesem verborg in drie maten fijn meel. In de uitleg in
sommige kringen wordt dat als positief gezien, het evangelie of zelfs de kerk,
maar daarvoor heb je geen enkele steun in de Schrift. Wanneer we zien hoe
de Schrift over dat zuurdesem spreekt, dan kun je het niet als positief zien.

‘Het zure in de schepping wijst meestal op verderf.’

Dat is wat het is. Dat blijkt ook geestelijk zo te zijn. Als je kijkt naar de woor-
den in 1 Corinthiërs 5 en Galaten 5, dan blijkt ook –als je geestelijk ziet- dat
het door de apostel niet positief wordt gezien. Hij wijst tegenover het zuur-
desem, het verderf, naar oprechtheid en waarheid. Dan zie het verschil. Het
is goed om zelf in alle rust, kijkend naar wat de Schrift zelf zegt, te zien wat
zuurdesem inhoudt en waarom dat in deeg een in feite vreemd element is.

‘Paulus zal best veel kritiek gehad hebben.’

Dat kreeg hij, en dat vrijwel altijd uit religieuze achtergronden. Met name de
orthodoxie van zijn dagen verfoeide hem. Ze wierpen hem voor de voeten,
dat hij afval van Mozes zou onderrichten. Dat was een valse aantijging. Hij
volgde in de praktijk ook het evangelie van de genade van Christus. Hij geeft
aan, dat de gelovige in de praktijk van het leven staat en leeft onder de genade
van God, en dus niet in wet (Galaten 5:1-4). Daar gaat het in Galaten om.

Voor de vrijheid maakt Christus ons vrij! Staat dan in de vrijheid en laat jullie
niet weer in het juk van slavernij vastzetten!