Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Opmerkelijke verschillen in Johannes 1.’

Ja wat mij onder meer de ogen opende,
was het verschil tussen bij en naartoe.
De tekst geeft aan, dat de functie van het
woord van God is, dat het woord de luis-
teraar richt op God. De beweging is: naar
God toe. De woordverkondiging zou dat
ook doen: richten op God, die liefde is.

‘Ja natuurlijk, dat is logisch.’

Bovendien is bij een ander Grieks voor-
zetsel dan wat in NBG-Johannes 1:1 staat.
De tekst leest pros, dat naartoe betekent.
We lezen daarna: God was het woord.
Dat is de woordvolgorde in de grondtekst.
Het is een stijlfiguur, een vorm van beeld-
spraak, metafoor.

‘Dat is wat lastiger voor mij te begrijpen.’

Het is een vergelijking. Wat Johannes aan-
geeft, is dat God in de ‘gestalte’ van het
woord naar de mens toe kwam. Dat gespro-
kene was de uitdrukking van God en sprak
uit Wie God is. En dat woord, de beloften en
profetieën van Tenach (OT), werd later con-
creet en zichtbaar in de vervulling: de Heer
Jezus Christus, die als Mens dat liet zien.

‘Dat Johannes 1 boeit mij al jaren.’

Het zegt veel. De NBG vertalers hebben
door het Woord was God in 1:1 in verbin-
ding met het Woord is vlees geworden in
1:14 iets willen zeggen. Dit 1:14 verwijst
naar de komst van de Heer Jezus Christus.
De conclusie van de traditie is: Jezus is God.

‘Het Woord was God, en werd vlees.’

De moeilijkheden komen, wanneer de Heer
Jezus spreekt over Mijn Vader. Wanneer je
denkt, dat Jezus God is en dat Zijn Vader
ook God is, kom je in de problemen. De leer
van de goddelijke 3-eenheid kent 3 Goden,
die toch één zijn. Daar kom je nooit uit.
Deze traditie heeft echter wel de vertaling
van de NBG ’51 beïnvloed. Dat blijkt uit hoe
Johannes 1:1-3 vertaald is.

‘Ja de grondtekst is anders.’

Wanneer je die volgt, lees je:

in begin was het woord, en het woord
was naar de God toe en God was het
woord. Dit was in begin naar de God toe.
Alles werd door hetzelfde en zonder (dit)
zelfde werd geen één dat geworden was

Deze erg letterlijke weergave van de tekst
laat opvallende verschillen met NBG ’51 zien.
Johannes wijst naar de Hebreeuwse Schrift,
en de kracht van het woord van God.

‘Geen traditie, maar Zijn woord.’

Ja, voordat we Psalm 105 bekeken, had-
den we het over de traditie. De verschrik-
kelijke leer van de eeuwige pijn. Die staat
in kerken op grond van artikel 37 van de
nederlandse geloofsbelijdenis nog recht
overeind.

‘Gods woord zegt dat niet.’

God is liefde, en de apostel Paulus is over
de uiteindelijke bestemming van de mens
veruit de duidelijkste spreker.
Dat in Adam allen sterven en in Christus
allen levendgemaakt worden is zó helder.
Veel mensen, verblind door de tradities,
kunnen dit niet geloven.

‘Zo zijn er wel meer tradities.’

Die zijn terug te vinden in de diverse verta-
lingen van de Schrift. Zoals die hele moei-
lijke tekst uit Johannes 1:1-3 bijvoorbeeld.
In de NBG vertaling 1951 staat daar:

in den beginne was het Woord en het Woord
was bij God en het Woord was God. Dit was
in den beginnen bij God. Alle dingen zijn door
het Woord geworden en zonder dit is geen
ding geworden, dat geworden is.

Door het begrip woord met een hoofdletter
te schrijven, klinkt al iets van de traditie
door. In Johannes 1:14 staat, dat het Woord
vlees geworden is. Verwijst naar de komst
van de Heer Jezus Christus.

‘De Psalm eindigt met landbezit voor Israël.’

Allemaal beloofd door IEUE aan Abram en
aan zijn nakomelingen. Het is een kwestie van
tijd dat het ook zo zal zijn. Nu nog even niet,
want we leven nog in de tijd van overstromen-
de genade. In deze tijd staat Israël nog niet
aan het hoofd van de volkeren. Straks wel.

‘Psalm 105 is ook nog profetisch.’

Ja, in elk geval de verzen 41-45. Dat is in het
verleden onder Jozua gebeurd. Maar in de
toekomst zal het onder de grote Jozua, onze
Heer Jezus Christus, definitief gebeuren. In
de komende tijdperken zal het volk Israël
met Hem regeren over de volkeren. Totdat
het einddoel van God bereikt is.

‘Erg fijn, dat wij dat nu al weten.’

God heeft ons daarin bijzondere genade ge-
geven. We mogen ons verheugen in Hem, die
ons liefheeft. Hij zal alles geven, dag in dag
uit, wat we nodig hebben. Geestelijk. Zoals
Israël in de woestijnreis voorzien werd van
manna, zo ontvangen wij steeds het hemel-
se manna, Zijn woord. Als brood van leven,
dat alleen in Hem is!

‘Geweldig, dat alles in Gods hand is.’

Daarom is Psalm 105 fijn om te lezen,
daarin zien we een overzicht van een
stuk geschiedenis. Met IEUE (‘Ik ben die
Ik ben’), de God van Israël, als absoluut
allesbeheersend. Die heeft alles volledig
onder controle.

‘Zo leidde Hij Israël met vaste hand.’

Dat deed Hij, omdat Zijn eigen woord
aan Abraham voor ogen stond. Dat zegt
Psalm 105:42

want Hij dacht aan Zijn heilig woord met
Abraham, Zijn dienaar

De belofte, die Hij met een eed gezworen
had, daar ging het om. IEUE vergat dat
vanzelfsprekend niet. Hij heeft aan Abram
en aan zijn nageslacht het land gegeven,
vanaf de rivier van Egypte tot de Eufraat.

‘Ook nu staat dat woord nog.’

Het zal aan Israël toevallen op grond van
die belofte uit Genesis 15:18. Ongeacht
wat nu allemaal speelt aan politieke ver-
wikkelingen rondom de Joodse staat.
Internationaal recht zal straks in het konin-
krijk van de Messias Jezus opzij geschoven
worden. Dan geldt het Woord, dat ooit aan
Abram uitgesproken werd!