Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Indrukwekkend, het getuigenis van Job.’

Aan het einde van zijn leven bekende hij, dat Hij God
beter had leren kennen en opnieuw zegende God Job.
Je kunt bijna zeggen: een dubbele zegen.
Nu kunnen we verder lezen wat de Schrift over Gods
grote en alomvattende kracht, heerlijkheid en liefde
zegt. In Mattheüs lezen we daar iets over.

‘Bij Job ging het ook door lijden naar heerlijkheid.’

In Mattheüs 10:29 lezen we:

Worden niet twee musjes voor een penning verkocht?
En niet één uit hen zal op aarde vallen zonder jullie Vader.

Dit gaat om twee kleine vogels. Zonder de Vader zal niet
één van hen op aarde vallen. Door deze uitspraak van de
Heer Jezus weten we, dat ze niet kunnen vallen zonder
Vader. Kennelijk bedoelt Hij de speciale zorg van Vader,
die zelfs naar zulke kleine vogels uitgaat.

‘Je zou denken dat Vader niet om de vogels denkt.’

Weer opmerkelijk, dat Zijn liefdevolle voorzorg naar de
mens uitgaat. Tot in het kleinste (Mathheüs 10:30,31):

En ook de haren van je hoofd, ze zijn geteld;
wees dus niet bevreesd, jullie gaan veel musjes te boven

We zijn zelfs zo bij Vader bekend en bemind, dat ook
deze kleine ‘dingen’ als de haren op je hoofd, Hem niet
ontgaan. Zou Hij dan onmachtig zijn alle mensen te red-
den? Of de wereldgebeurtenissen te leiden en te sturen?

‘Nou we hebben nogal wat gelezen de afgelopen dagen.’

Elke keer blijkt overduidelijk, dat God alles in handen heeft.
En dat Hij zelf de oorzaak van alles is. Hij gebruikt wel de
satan als instrument in Zijn hand. Aan het einde is het ge-
sprek tussen IEUE en Job indrukwekkend. Hij vraagt Job:

heb jij in jouw dagen de morgen ontboden,
heb jij de dageraad zijn plaats gewezen?

reikt jouw inzicht tot de breedten van de aarde,
maak het bekend, als jij dit allemaal weet?

kun jij de banden van het Zevengesternte vastbinden,
of de ketens van de Orion losmaken?       Job 38:12,18,31

‘Daarop is het antwoord bekend.’

Het is alles in de hand van IEUE, van God. Hij bepaalde en
bepaalt dat. Ook de loop van de sterren. Hij maakte de
aarde en de hemelen zoals die nu zijn. Dit leidt tot verdere
nederigheid bij Job. Die beseft te meer, dat hij een schep-
sel is en dat God (de Plaatser) werkelijk God is.

‘Dat is het, wij kunnen Hem vertrouwen.’

En IEUE vervolgt tegen Job:

is het door jouw inzicht dat de valk vliegt,
zijn vleugels uitspreidt naar het zuiden?
is het op jouw bevel dat de arend zich verheft,
en dat hij zijn nest in de hoogte maakt?    Job 39:29,30

Ook hier blijkt de mens onmachtig. God zelf heeft het in
de dieren gelegd dat zij doen wat zij doen. De mens kan
daar geen enkele invloed op uitoefenen. Met deze een-
voudige voorbeelden blijkt hoe God alle macht heeft.

‘De reactie van Jobs vrouw was te begrijpen.’

Zeker. Zij was de moeder en de kinderen waren tragisch omgeko-
men. Dat was een enorm diep verdriet, bijna niet te peilen. Ze
sprak in haar verbittering tegen Job:

volhard je nog in je integriteit? Vervloek God en sterf!     Job 2:9

Het antwoord van Job is toch ook weer opmerkelijk:

En Job zei tot haar: ik hoor het spreken van een ontaarde vrouw,
zo spreek jij; zouden wij inderdaad het goede van de Ene, God
(Alueim), ontvangen en het kwaad niet ontvangen? In dit alles
zondigde Job met zijn lippen niet                                Job 2:10,11

‘Dat is nogal wat.’

In het antwoord van Job aan zijn vrouw ontbreekt de tegen-
stander. Job ontving het kwaad uit de hand van God. Hij sprak
dat uit en daarvan wordt gezegd, dat hij niet met zijn lippen
zondigde. Job, een van de zonen van het oosten, sprak.

‘Daaruit blijkt wel geloof.’

Jakobus spreekt van de volharding van Job (Jakobus 5:11). In
de brief spreekt hij ervan dat Job volhardde (in geloof) en dat
het einde van de Heer was, dat Hij ontfermend en barmhartig
bleek te zijn. Dát is de uitwerking van deze enerverende ge-
schiedenis. Dat beleed Job aan het eind. Maar aan het begin
van zijn geschiedenis accepteerde hij het feit, dat IEUE het
kwaad gaf in zijn leven. De tegenstander deed het, maar IEUE
wordt ook door Job verantwoordelijk gehouden. 

‘Onvoorstelbaar, wat een leed voor Job en zijn vrouw .’

Het was heel heftig en gebeurde in zeer korte tijd. Maar met
zeer grote gevolgen. God liet een hele boekrol erover schrijven.
Dat is niet voor niets. De eerste reactie van Job op het gebeuren
was er een, die de meeste christenen niet kunnen begrijpen en
het Job beslist niet na zouden zeggen:

naakt kwam ik uit de schoot van mijn moeder,
en naakt zal ik daar terugkeren.
IEUE, Hij geeft, en IEUE, Hij neemt;
Gezegend is de Naam van IEUE.                       Job 1:19,20

En de tekst gaat dan verder met:

in al deze dingen zondigde Job niet en
gaf niets ongerijmds aan God (Alueim)               Job 1:22

‘Nou, zo’n reactie, ik weet niet of ik dat zou kunnen.’

Job was een gelovige, hij had gehoord van IEUE. Wellicht geloofde
hij net als Abraham, dat God bij machte was de kinderen weer uit
de dood op te wekken. Dit staat nergens in de Schrift van Job.
Ook wanneer dat het geval was (dat Job geloofde in opstanding,
en waarom niet?), is het nog verschrikkelijk je kinderen in één klap
kwijt te zijn.

‘Ja, dat maakt de reactie van Job buitengewoon.’

En het gaat nog verder. De satan kreeg zelfs de vrije hand Job ziek
te maken. Het werd nog erger voor Job en zijn vrouw. Die laatste
reageerde heel menselijk en zo logisch:

Volhard je nog in je integriteit? Vervloek God (Alueim) en sterf!

Het merkwaardige is, dat voor vervloek in het Hebreeuws BRK
staat, dat meestal met zegenen vertaald moet worden. Hier wordt
het eufemistisch gebruikt, met spottende en cynische ondertoon.
Job spreekt zijn vrouw daarop aan. 

‘Het is me weer wat duidelijker geworden gisteren.’

We kunnen niet anders dan dat concluderen. God heeft het al
in Zijn hand. Dan is het goed. Ook in het leven van Job zien we
zoiets als bij koning David. Job leefde goed en eerde IEUE. Zijn
kinderen hadden het goed met elkaar. Toen gebeurde iets ver-
schrikkelijks. Job raakte door rampspoed al zijn kinderen kwijt.

‘Ja en bijna ook zijn vrouw. Hij werd ook nog ziek.’

Wanneer we eerste hoofdstukken van Job lezen, vragen we
ons af wat dat toch allemaal is. In elk geval erkende satan, die
met IEUE kon spreken (!), dat IEUE aan Job zijn bezit had gege-
ven en Jobs handen had gezegend:

en satan antwoordde IEUE: Is het om niet, dat Job God (Alueim)
vreest? Hebt U zelf hem niet rondom beschut, zijn huis en al wat
van hem is? Het werk van zijn handen hebt U gezegend en zijn
vee is uitgebroken in heel het land.                           Job 1:9,10

Zo sprak de tegenwerker uitdagend tegen IEUE.

‘Ja, en de tegenstander kreeg wel gelegenheid.’

Dat gebeurde. Pas toen IEUE de satan de ruimte had gegeven
om Jobs bestaan aan te tasten, kon de satan zijn gang gaan.
En dat had enorme gevolgen in het leven van Job. Alles ging er-
aan: zijn bezit, zijn kinderen ook (als ergste van alles).
Nu gaat het erom hoe Job daarop reageerde
en wat de gevolgen waren in zijn relatie met IEUE.