Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

30 mei 2018
‘Bijzonder, van twee naar één.’

Het komt alles uit de ene God, Die alles
maakt voor Zijn doel. Zelfs de goddelo-
ze voor de dag van het gericht. God be-
werkt alles in overeenstemming met de
raad van Zijn wil. Hij geeft steeds twee
in Zijn plan, dat naar eenheid toewerkt.
Je ziet dat principe overal terugkomen.
Ook bij het punt van het eerstgeboorte-
recht speelt twee een belangrijke rol.
Het begint al bij Kaïn en Abel, waarna je
twee lijnen ziet: die van onderschikking
tegenover hardnekkigheid (rebellie).

‘Nimrod en Babel?’

Dat ligt in de lijn van het laatste, en is
het principe waarmee de oude mens
werkt. Die probeert zich te handhaven
tegenover God. En ligt feitelijk in de lijn
van Kaïn. Religieus eigen werken, eigen
stad, zichzelf redden. Dat ligt in de lijn
van Hagar, Sinaï in Arabië et cetera.
En dan spreekt Paulus in Galaten 4 van
twee verbonden. Tegenstelling tussen
wet en genade. Ook daarin werken de
principes van ongehoorzaamheid, on-
derschikking door.

‘Steeds die twee.’

Het principe van twee werkt door in
de kwestie van eerstgeboorterecht.
Abraham en Sarah: eerst Ismaël, la-
ter Izaäk; Izaäk kreeg Jakob en Esau.
Bij Jakob zie je Jozef en de andere 11.
Jozef krijgt Manasse en Efraïm en zo
kun je doorgaan. De eerstgeborene
is voor Jahweh en krijgt een dubbel
deel. De gedachte is, dat die eerst-
geborene tot zegen zal zijn voor de
anderen.

29 mei 2018
‘Twee en later één.’

Dat geldt bij man en vrouw in huwe-
lijk. Zij waren twee en worden één.
Is dat geen prachtig plaatje van God
en de schepping? De schepping werd
van God afgekeerd, neerwerping volg-
de. God zet herstelwerk in, met onder
meer Adam als type van Hem Die ko-
men zou. Nu Hij is opgewekt is de ga-
rantie afgegeven. Dat wat verloren ge-
gaan was (de schepping) wordt gevon-
den. De nieuwe schepping zal de vol-
komen eenheid met God ervaren.

‘Mooi, prachtplan.’

Zo heeft God het ingericht. Als we kij-
ken naar de twee (letter beth), dan is
sprake van twee scheppingen: een ou-
de en een nieuwe. De oude is neerge-
worpen en hersteld, maar nog steeds
de oude. Volgens Hebreeën 8:13 gaat
dit in elk geval op voor de verbonden:

in het zeggen: ‘nieuw’, heeft Hij het
eerdere oud (gemaakt) en wat oud is
verklaard en wat veroudert, is nabij
(de) verdwijning

Zo ook: Paulus spreekt van de nieuwe
schepping en daarmee is de huidige
oud verklaard.

‘Ook twee verbonden.’

Dat geldt specifiek voor die met Israël
gesloten zijn. Het oude was op Sinaï en
was religieus – de wet met verplichtin-
gen, zeer tijdelijk. Was op het vlees ge-
legd, uiterlijk. Kon geen leven geven.
Het nieuwe (tweede) is definitief en is
geestelijk, de geest van de Heer wordt
in het binnenste van de Israëliet gege-
ven. God neemt het eerste weg om het
tweede te zetten (Hebreeën 10:9). Die
geest brengt ook eenheid tussen twee
groepen: Efraïm en Juda, oftewel de 10
en de 2 stammen.

28 mei 2018
‘Leren door tegenstelling.’

Dat is Gods methode, kennelijk. Zou
het anders kunnen, dan deed God dat.
Hij heeft lief en zal niet stoppen voor-
dat Zijn plan voltooid is. Daartoe zal
Hij alle instrumenten inzetten die no-
dig zijn. Israël is zo’n instrument. En
de gemeente, het lichaam van Chris-
tus, eveneens. De mens Adam kwam
eerst op het toneel. Uit Adam werd
het benodigde genomen (door God)
om vrouw te maken; Adam werd man.

‘Ook een tegenstelling.’

Als je dat zo wil benoemen, kan dat.
Misschien kunnen we beter zeggen:
zij vullen elkaar aan. Waarbij zowel
vrouw als man unieke inbreng heeft.
Ook dat is een uiting van twee. Net
als in begin de boom van kennis van
goed en kwaad (ook twee) in de hof
werd geplaatst, in nabijheid van de
boom van leven. En dat zijn twee bo-
men trouwens. Uniek zoals Vader in
Zijn plan te werk gaat.

‘Prachtig en wonderlijk.’

We leren door tegenstellingen, twee
zijn steeds nodig. De Schrift begint in
Genesis 1:1 met de letter beth en dat
is de twee. Waarom? Om te laten zien
dat Gods plan inhoudt, dat twee facto-
ren een rol spelen om tot de eenheid
te kunnen komen. Één, dat is God, en
de eerste letter, de alef spreekt daar-
van. Daarom: twee belangrijke instru-
menten: Israël en de gemeente. En in
Israël heb je de 2 en 10 stammen (ver-
deling) en in de gemeente mensen uit
Israël en uit de natiën.

27 mei 2018
‘Al het verlorene gevonden.’

Dat is de uitkomst van Gods plan. Op-
pervlakkig gezien begint het met chaos
in Genesis 1 in de Bijbel. Maar dan mis
je Genesis 1:1 waar staat:

in begin schiep God de
hemelen en de aarde

Later lees je wat de profeet Jesaja zegt
van Gods schepping. Niet woest/leeg,
maar Hij schiep om te bewonen (letter-
lijk: zitten), Jesaja 45:18.

‘De neerwerping van de wereld.’

Dat gebeurde, om het zo maar te zeg-
gen, ergens tussen Genesis 1:1 en 1:2.
Dat resulteerde in woestheid, leegte,
chaos en duisternis. Hoe kwam dat?
Omdat God Zijn geest en licht terugge-
trokken had. De tegenstander was ge-
komen (een schepping van God, Job
26:13) en dat leidde tot zonde, rebel-
lie, opstand, vijandschap. Het gericht
moest daarop komen, vandaar dat we
dit in Genesis 1:2a lezen.

‘Dat moest zo zijn.’

Gods plan was, dat de schepselen via
tegenstellingen onderwezen zouden
worden. Het kwaad en de zonde moes-
ten in de schepping komen. Opdat de
schepselen door contrasten leren wat
goed en rechtvaardig is. Bovenal: wat
Gods liefde inhoudt. Dan bestaat ook
vijandschap en haat. We zouden God
niet verlagen tot ons menselijke niveau,
maar bidden of Vader ons wil laten zien
waarom en waartoe Hij het zo heeft in-
gericht in Zijn plan.

26 mei 2018
‘Alles wat verloren was, gered.’

In het heil van de velen van wijlen ds.
Jan Bonda komt dat ook naar voren.
In Romeinen 5, dat machtige hoofd-
stuk, komt duidelijk naar voren dat
in Adam allen zondaren zijn. En, dat
allen door Christus gerechtvaardigd
worden tot leven. Eerst wordt allen
genoemd, daarna de velen (vers 19).
Daar ligt nadruk op het grote aantal.

‘Dus: al wat verloren was.’

God had het verloren, Hij was in eer-
ste instantie verliezer. Maar Zijn Zoon
gaat op zoek en vindt iedereen terug.
God heeft het laatste woord, en dat
kan niet anders dan leven zijn:

in het (woord) was het leven en het le-
ven was het licht van de mensen
                                     Johannes 1:3

Tijdens Zijn wandel op aarde werd Hij
vaak niet gewaardeerd. Wat Hij sprak
werd niet in dank afgenomen door de
leiders van het volk Israël.

‘Het volk was ook verloren.’

Zij dwaalden als schapen zonder her-
der. Nu de ware Herder bij hen was,
werd Hij niet aanvaard. De leiders wa-
ren bang hun positie boven het volk te
verliezen. Daarom beraamden zij listig
Hem te kunnen ombrengen, wat uit-
eindelijk lukte. Dat was ten diepste de
bedoeling, zodat de Zoon van Adam
hen kon redden door Zijn dood en op-
standing. Het verloren volk zal gevon-
den worden!