Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

11 april 2019
‘Gethsémané.’

Het uur van Zijn einde naderde. Hij liet
de Zijnen (behalve Judas) achter, nam
de zonen van Zebedeüs mee. Petrus 
ging ook verder mee. Hij had ze lief tot
het einde. In de donkere uren wilde Hij
Zijn discipelen bij Zich hebben, opdat
ze ook zouden bidden. Het was logisch
dat zij in slaap vielen; het was een lange
dag geweest, ze hadden gegeten met
wijn erbij. Ze hadden geen idee wat nu
zou gebeuren. Toch had Hij tot 4 keer
toe Zijn lijden, sterven en opwekking
uit de dood voorzegd.

‘Wij zouden ook geslapen hebben.’

Wij hadden niet anders dan de Zijnen
gedaan hebben. Hij was bedroefd tot
de dood toe. In Mattheüs 26:37 staat

en begon bedroefd en zeer angstig te
worden.

Er staat in plaats van zeer angstig:
terneer gedrukt. Hij trok zich terug van
de mensen en Hij bad:

Mijn Vader, als het mogelijk is, laat
deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan,
maar niet zoals Ik wil, maar zoals U
(wilt)

Dat tweede keer willen staat niet in de
grondtekst, daardoor valt accent erop.
De Zoon schikte zich in de wil van Zijn
Vader. Ootmoedig.

‘Dat was nodig, en geweldig.’

Hij zag het diepe lijden op Zich af ko-
men en was in de ziel erg bedroefd en
terneergedrukt. Hij bad opnieuw:

Mijn Vader, als deze drinkbeker aan
Mij niet voorbij kan gaan zonder dat
Ik hem drink, laat Uw wil gebeuren

En Hij bad deze indringende woorden
opnieuw (3^e keer) en het was zo ver.
De discipelen konden nu gaan slapen. 
Het uur dat Hij overgeleverd werd, was
nu dichtbij gekomen. Hij zei:

want hij die Mij overlevert, is dichtbij

Hij was nu zo ver dat Hij in de wil van
Vader het diepste lijden kon doorma-
ken. Hij wist ook van de vreugde die
Hem was voorgesteld door de Vader.

10 april 2019
‘Hij werd verkocht.’

Voor 30 zilverstukken verhandeld, zo-
als door Zacharia (11:12) aangegeven.
Het was net als de prijs van een slaaf,
volgens de wet is dat 20 stukken zilver.
De prijs was voor Juda(s) genoeg, hij
zou Hem daarvoor overleveren in de
handen van het Sanhedrin. Op de 14^e
Nisan (of: Abib), ’s avonds, at Hij met
de discipelen het Pesach. Deze maal-
tijd eindigde met het feit, dat Hij het
ongezuurde brood brak en zei:

….neem, eet, dit is Mijn lichaam

Het brood representeert Zijn lichaam
en dat was inleiding op het instellen
van het nieuwe verbond (Jeremia 31:
31-34).

‘Dat was bij de beker.’

Hij zei bij de beker nadat Hij gedankt
had en die doorgaf aan Zijn leerlingen:

drink allen daaruit, want dit is Mijn
bloed, dat van het nieuwe verbond,
dat voor velen vergoten wordt tot ver-
geving van zonden

Het bloed van het lammetje gold bij
het oude verbond. Dat was slechts
type van het ware Lam en het ware
bloed. De Heer Zelf was dat Lam en
Zijn bloed zou de ware basis zijn voor
alle vergeving en rechtvaardiging. Bij
dit nieuwe verbond hoort Zijn bloed.
Het spreekt van Zijn lijden en wat Hij
deed. Dit is geen inzetting voor het li-
chaam van Christus, dat kent geen en-
kel verbond of iets dergelijks.

‘Het draait hier om Israël.’

Gelet op het verband waarin dit staat
en wat de Heer zegt, ja. Zij zongen na
die bijzondere maaltijd de lofzang, dat
is het Hallel (Psalm 113-118). En wordt
traditioneel bij Pesach op sederavond
gezongen. Zij trokken naar de Olijfberg
en staken de Kidron over. Jezus zei te-
gen Petrus dat die Hem drie keer zou
verloochenen. Petrus ontkent dat. De
Heer wist dat hij dat zou doen. Zo was
Hij bij de olijfpers(bak) gekomen,
Gethsémané.

9 april 2019
‘David en Christus in Mattheüs.’

Daar begint Mattheüs (1:1) ook mee.
Hij, Jezus, vroeg de farizeeën wie de
Messias is. Antwoord: Zoon van David,
op grond van 2 Samuël 7. Vervolgens
zegt de Heer iets, dat hen opnieuw het
zwijgen oplegt. David noemt Hem in
Psalm 110, Hem zijn Heer. De farizeeën
konden er niets op zeggen; Hij toonde
aan, dat Hij zowel Davids Zoon als Heer
is. En dus is Hij de Zoon van God, niets
minder dan dat.

‘Het oordeel over Jeruzalem.’

De Heer spreekt dat in Mattheüs 23:37-
39 en geeft aan, dat Hij weg zal gaan en
na verloop van tijd terug zal keren. Men
zal dan zeggen: Gezegend Hij die komt
in de naam van Jahweh (Psalm 118:26).
Dat zal gebeuren nadat de vijgenboom
(beeld van de staat Israël) is gaan uitbot-
ten (Mattheüs 24:32-35). Na uitvoerig te
hebben gezegd wat gaat gebeuren vlak
voor en in de aanwezigheid van de Zoon
van Adam, kondigt de Heer voor de vier-
de keer Zijn lijden aan (Mattheüs 26:1,2).

‘Dat is best indrukwekkend.’

Ja, en daarna lezen we dan ook dat de
overpriesters, schriftgeleerden en oud-
sten van het volk bij elkaar komen. Zij
hebben listige plannen om de Heer ge-
vangen te laten nemen en te doden. En
dat zou niet tijdens het feest (van onge-
zuurde broden) moeten. Dat zou te veel
opschudding veroorzaken. Later zalfde
een vrouw Hem met het oog op Zijn be-
grafenis. Daarin was zij een type van het
gelovig Israël dat Hem liefheeft en Hem
wil eren met de beste, kostbare olie.

8 april 2019
‘Belasting betalen, strikvraag.’

Dat was toen ook omstreden, de tolle-
naars werden niet graag gezien. Ze wil-
den de Heer vangen op een woord. Hij
zei echter met een munt in de hand: ze
zouden aan de keizer geven wat van de
keizer is (dat muntstuk had afbeelding
van de keizer). En aan God geven wat
van God is. Dit antwoord, daar hadden
ze niet van terug. Hun strikvraag, om-
kleed met valse woorden, was mislukt.
Ze wilden van Hem een definitief ‘ja’
of ‘nee’ horen om Hem vast te zetten.

‘Volgende vraag opnieuw vals.’

Ze probeerden Hem te vangen op wat
zij meenden waar ze zo goed in waren.
De wet. Het zogeheten zwagerhuwelijk
was een instelling in Israël waardoor in
een familie toch voortzetting in de lijn
kon zijn. Nu vroegen ze Hem hoe dat
in de opstanding zal zijn als 1 vrouw 7
broers gehad heeft (extreem geval na-
tuurlijk). De Heer geeft aan antwoord
waar ze weer niet van terug hebben,
in de opstanding is geen huwelijk!

‘Verbluffend eenvoudig is dat.’

Sadduceeën had Hij het zwijgen op-
gelegd, de mond gesnoerd. Maar zij
geloofden niet wat Hij zei. Veel dieper
lag hun probleem: het hart. Dát bleek
ongelovig. Zij aanvaardden de Schrif-
ten niet; Zijn uitspraken evenmin. De
vrijzinnigen van Zijn dagen. Daarna is
de beurt aan de farizeeën. Zij wilden
Hem ook vangen op woorden. Wat is
het grote gebod? De Heer geeft exact
het juiste antwoord: God liefhebben
met heel je hart, ziel en verstand.

7 april 2019
‘De koninklijke bruiloft.’

Ja, dat Mattheüs 22:1-13 is een be-
kend gedeelte. Het werd en wordt
(mogelijk) gebruikt voor evangelisatie
vandaag. Dat laatste is echter onmo-
gelijk wanneer we het evangelie voor
vandaag kennen. Paulus’ boodschap
is verzoening en genade, dat is geen
uitnodiging voor een maaltijd bij een
bruiloft. Het gaat om diverse procla-
maties van het evangelie van het ko-
ninkrijk van de hemelen.

‘Het heeft met Israël te maken.’

De eerste prediking werd door de di-
scipelen/apostelen gedaan (22:3). De
tweede verkondiging vond plaats in
de pinkstertijd, ná de voorbereiding
door het offer van Christus (22:4-6).
En dat was dus geen succesverhaal,
net als de eerste poging. Het volk Is-
raël -bij monde van de leiders- was
afwijzend. Men wilde niet komen. En
de Koning liet hun stad in brand ste-
ken: de verwoesting in 70 AD door de
Romeinen onder Titus (22:7).

‘Laatste poging ook voor Israël?’

Ja, want de uitnodiging (of roeping) is
in dezelfde stad (Jeruzalem)! Dat is de
uiteindelijke roeping door het evange-
lie van het koninkrijk. Dan zullen velen
geroepen, maar relatief weinigen uit-
gekozen zijn. Net zoals bij de eerdere
pogingen (roepingen). Sommigen zul-
len zelfs al in het koninkrijk zijn en on-
waardig blijken (22:12,13). Het laatste
vers (14) is nu duidelijk voor ons, het
heeft niets te maken met de tijd van
Gods genade waarin wij leven.