Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘He, het wordt steeds beter zichtbaar, hoe het in elkaar steekt, die beide
evangeliën. Paulus brengt het evangelie van de onbesnedenen: genade.’

Dat blijft zo van a tot z. Waarbij z de levenspraktijk, de dagelijkse levens=-
wandel is. Daarvan zegt 2 Corinthiërs 5:7 : ‘wij wandelen door geloof,
niet door waarneming’. Dus onze levenswandel wordt gekenmerkt
door geloof. Veel christenen/gelovigen wandelen op basis van wat zij
voelen, waarnemen met ogen en oren. Niet op het Woord. Men is heel
erg bezig met zien/horen/voelen/ervaren. Maar dat maakt onzeker.

‘Maar Paulus geeft toch ook veel aanwijzingen voor ons gedrag?’

Jawel, en dat is altijd in genade. Het is nooit een opnieuw opleggen
van regels en dergelijke. Zo wordt het wel vaak opgevat en uitgelegd,
maar dat is niet de toon waarmee de apostel schrijft. Hij is veel meer
logisch bezig in de zin van: als je het evangelie hebt leren kennen en
je bewust bent van wie je bent in Gods ogen, dan is het logisch dat je
leven er zo en zo uit gaat zien. De blijdschap over je redding in genade
leef je dan uit.

‘Maar niets moet. Geen enkele verplichting.’

Juist. We leven volledig ontspannen in de zonneschijn van Zijn genade.
Elke dag opnieuw met Hem leven, God schenkt ons elke dag Zijn over-
vloeiende genade, en dan wil je graag met Hem, je Vader, mee. Het is geen
enkele verplichting die we hebben. Alles is in ontspannenheid, er zit geen
wettische druk achter van: je moet – je moet- je moet, anders…..

‘Je merkt weleens anders in sommige gemeentes.’

Ja, je hebt van die gemeentes waar men wel van genade spreekt, maar in
de praktijk -soms heel erg subtiel- de regels (als wetten) worden opgelegd.
Er gaat dan -vaak van een voorganger- een subtiele, morele druk uit, om
maar vooral dit of dat te doen en dat en dat te laten. Die geeft dan in of aan
het einde van de preek een ‘opdracht’ mee, een ‘aanzet tot actie’.

Bij Paulus is dat anders. Die geeft een geweldige boodschap door en eindigt
zijn brieven met:

‘de genade (van de Heer Jezus Christus) zij met jullie allen’

‘Ja, het is de zegen van het evangelie, dat het uitsluitende genade is.’

Ook in Galaten 3 haalt Paulus Abraham aan als voorbeeld van het feit,
dat rechtvaardiging alleen door geloof is. Hij leidt het hoofdstuk in met
de woorden van vers 2:

Dit alleen wil ik van u vernemen: Hebt u de geest ontvangen uit de werken
van de wet, of uit de prediking van het geloof?

Scherp tegenover elkaar: de werken van de wet (Thora) <–> het gehoorde
van het geloof. Daarna stelt hij de Galaten een paar indringende vragen en
komt in vers 5 opnieuw:

Hij dan Die u de geest verleent en krachten onder u werkt, doet Hij dat uit
de werken van de wet, of uit de prediking van het geloof?

En weer hetzelfde: werken van de wet (Thora) tegenover geloof. In vers 6
noemt hij opnieuw Abraham als voorbeeld van rechtvaardiging door ge-
loof:

‘Het is ook logisch, want de wet (Thora) kwam pas 430 jaar later, zegt
Paulus in vers 17′.

Precies. In Romeinen vraagt de apostel dan ook aan de Joden die meelezen:

‘We zien het steeds duidelijker. Genade is het leidende principe bij Paulus.’

Absoluut. Vandaar dat Paulus ook in Romeinen 4 Abraham aanhaalt als
gelovige, en dat die gerechtigheid ontving uit genade. Hij schrijft als het
eerste grote voorbeeld van het geloofsprincipe bij het evangelie van de
voorhuid (onbesnedenen) over Abraham. Abraham geloofde God en dat
werd hem tot gerechtigheid gerekend. Niet dat het geloof als werk gezien
kan worden, want dat sluit Paulus van elkaar uit.

‘Hij haalt Abraham in Galaten 3 en in Romeinen 4 aan.’

Om te laten zien, dat het bij Abraham gaat om rechtvaardiging door geloof.
Dat was ruim (meer dan 400 jaar) voordat de Mozaïsche Thora gegeven
werd op Sinaï. Abraham verkreeg niets naar het vlees (Romeinen 4:1);  hij
werd dan ook niet uit werken gerechtvaardigd (Romeinen 4:2). Dan haalt
Paulus de Thora aan en zegt:

En Abraham geloofde God en het is hem tot gerechtigheid gerekend

En om nogmaals te onderstrepen, dat het geloof zonder werken is, schrijft
hij in het volgende vers:

‘Dat evangelie van de onbesnedenen, dat is genade, optimaal en volledig in
alle opzichten.’

Paulus beleed, dat al zijn inspanningen in dat evangelie voor de volle 100%
genade van God was:

maar in de genade van God ben ik wat ik ben, en Zijn genade voor mij is niet
tevergeefs geweest. Integendeel, ik heb mij meer ingespannen dan zij allen;
niet ik echter, maar de genade van God, die met mij is.   1 Corinthiërs 15:10

Maar als het in genade is, is het niet meer uit de werken, anders is genade geen
genade meer. En als het uit de werken is, is het geen genade meer, anders is het
werk geen werk meer.

Duidelijke woorden, die het evangelie van de waarheid bevestigen en er opnieuw
geen twijfel over laten bestaan: genade is om niet, voor niets , gratis, cadeau.
Vandaar dat Paulus elke brief begint en afsluit met o.a.: genade zij jullie!

‘Wat een machtige boodschap, dat evangelie van de onbesnedenen. Ik heb
God gisteren ervoor gedankt, die genade.’

Ja, en het geloof dat wij hebben, is ook uit Zijn hand ontvangen. We
hebben alles van Hem ontvangen, zoals Paulus ook aan de Corinthiërs
schrijft in  1 Corinthiërs 4:7:

En wat hebt u dat u niet hebt ontvangen? En als u het ook ontvangen
hebt, waarom roemt u alsof u het niet ontvangen had?

Dat is wat wij ons zouden realiseren. We ontvangen alles uit Zijn hand.
Het evangelie, dat Paulus bracht, is het evangelie van de heerlijkheid
van de gelukkige God, dat aan hem toevertrouwd was:

En ik dank Hem Die mij kracht geeft, Christus Jezus, onze Heer, dat Hij
mij trouw geacht heeft, toen Hij mij een plaats gaf in de bediening

Paulus had een geweldige bediening, en hij dankt Christus Jezus voor
de kracht die hij van Hem ontving. Hij had de unieke bediening van het
evangelie van de onbesnedenen en het apostelschap van dat evangelie.

‘Bij Paulus is het zo bijzonder, dat hij overweldigende genade ontving,
hij was niet op zoek naar Jezus!’

Er is geen enkel spoortje dat Saulus Hem zocht. Integendeel. Hij vervolgde
de gemeente van God en daarmee Jezus zelf!

mij, die vroeger een lasteraar was, een vervolger en een verdrukker, maar
mij is barmhartigheid bewezen, omdat ik het in onwetendheid gedaan heb,
in ongeloof….

Hij was voorheen een lasteraar, vervolger en verdrukker. Dat verhinderde
de Heer niet hem te roepen op weg naar Damascus. Zijn zonden en tekeer gaan
tegen de gemeenteleden vormden geen belemmering voor de Heer om hem te
grijpen en stil te zetten. Hij was bezig in onwetendheid, in ongeloof. Even na-
gaan wat hij zegt: hij was druk bezig zich aan de Mozaïsche Thora en alle over-
leveringen en inzettingen van het judaïsme te houden, het was in ongeloof.

‘Religieus bezig zijn heeft dus geen enkele waarde voor God.’

Saulus ging leren, dat hij zelf niets kon doen tot zijn redding. Daar was een Ander
voor nodig, die van zichzelf had gezegd: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven.’
Het werk dat gedaan moest, was volbracht door Hem die Saulus, de woesteling,
ontmoette -buiten het land- in overstromende genade.  En dat laatste woord is de
kern van het evangelie van de onbesnedenen!