‘De verzoening die je bij Paulus leest, klinkt wel anders dan in
christelijke kring. Als je dat hoort, krijg je het idee dat er een
enorm vertoornde God was, die eerst een bloedig offer eiste om
Zijn toorn te stillen. Zoals jij het gister zei, klinkt het heel anders.’
De wortels van die leer liggen in de verzoeningsleer van Anselmus
van Canterbury. Hij ontwikkelde deze gedachtengang en die is -helaas-
overheersend geworden na de reformatie en in Nederland nog versterkt
door de Nadere Reformatie. Daarin is vreselijke prediking zoals die van
Jonathan Edwards door vele zware kerken overgenomen.
Men stelt daarin niet God als een God van liefde voor, maar als een strenge,
onwrikbare, rechtvaardige God, die jou uitkiest als het Hem behaagt.
De waarheid naar Paulus is, dat God in Christus de wereld met zich verzoenend
was! Dát is goed nieuws! Paulus werd niet door rechtvaardige, toornende God
gedrongen, maar door de liefde van Christus! Onze prediking is er dan niet op
gericht, dat de mensen zich moeten bekeren, want anders…… nee!
Het is : ‘wees verzoend met God‘ met andere woorden: dank Hem voor die genade,
dat Hij alles heeft volbracht. Alle roem is alleen in Hém!
Zelfs de grote zonde van het vermoorden, kruisigen van de zondeloze zoon van
God, waaruit de felle haat van de mens bleek, deed Gods liefde niet minder worden.Â
God is -door de kruisdood van de zoon heen- de redder van alle mensen!