‘We hebben veel gezien in de afgelopen dagen. Het blijft verdrietig dat men zo
weinig zicht op Paulus heeft.’
Het heeft te maken met een samenspel van verschillende invloeden. De god van
deze eon is een meesterlijk theoloog. Is in staat om het woord van God te veran-
deren en het iets anders te laten zeggen dan dat het zegt. Tradities van mensen,
die over de Schrift heen liggen, beletten mensen de waarheid te zien. Deze twee
factoren vormen een enorme hindernis om de ogen te openen.
‘De god van deze eon verblindt de zintuigen, schrijft Paulus toch?’
En hij doet zich voor als een boodschapper van het licht. Het heerlijke evangelie
van Paulus moet onder de bedekking blijven. Eén grote bedekker is het lezen (en
opleggen) van de Thora van Mozes. Hoe merkwaardig dat ook lijkt, want dat is
ook Gods woord. In Christus verdwijnt slechts die bedekking, schrijft hij, en hij
kon het weten. Hij had het zelf ervaren.
‘En de doorwerking van het kruis, toch?’
Jawel. Paulus wist zich gezamenlijk met Christus gekruisigd. En toch leefde hij:
niet langer ik, maar in Mij leeft Christus! En dat roept hij met vreugde uit. Toen
was hij echt voorbij de grondbeginselen van de wereld. Hij was door de wet
voor de wet gestorven om voortaan voor God te leven, in de ware godsdienst:
het lichaam te stellen tot levend, heilig en God welgevallig offer!
‘Ja dat is fijn, bleek ook gisteren, bij het brandofferaltaar.’
Die dorsvloer van Ornan is bijzonder. Een speciale plaats, door God uitgekozen
omdat Hij wilde, dat Salomo daar een woonplaats voor Hem zou bouwen. Het
wannen dat op de dorsvloer onder meer gebeurde, is een vorm van gericht, een
uitzuiveren. Het kaf verdwijnt en dat is ook in ons leven het geval. De geest
werkt door Zijn woord in u, jou en mij. Tot Zijn eer!