‘Een enorm uitzicht. Gods plan kunnen we overzien, dankzij de apostel Paulus.’
Het is heerlijk, dat was de laatste zin gisteren, dat ieder uiteindelijk in de armen
van Vader terechtkomt. De weg ernaar toe gaat door de diepte van het gericht heen.
Dat is noodzakelijk. Sommigen vragen zich af, waarom nog de poel van vuur als het
kruis geweest is, waar alles is volbracht? De Zoon heeft toch heel die zonde op zich
genomen? Daarmee is immers alles voldaan?
‘Ja dat hoor je weleens, die vraag. Daar weet ik niet direct antwoord op te geven.’
We hebben een tweetal lijnen te onderscheiden, die we lezen. Bijvoorbeeld in Ro-
meinen 5, waar gesproken wordt over het sterven en bloed van Christus voor zon-
daren tot rechtvaardiging en de dood van de Zoon voor vijanden tot verzoening.
De eerste lijn heeft te maken met de zonden, de daden. Wat een mens al dan niet
doet. De tweede lijn heeft te maken met een innerlijke houding, een gezindheid en
heeft te maken met wie de mens is.
‘De tweede lijkt wel dieper te gaan dan de eerste lijn.’
Dat is zeer zeker het geval. Daardoor komen we bij het antwoord op de vragen.
Meestal komt men in evangelieprediking niet verder dan dat Christus Zijn bloed
heeft gegeven voor de zonden van de zondaren. Maar dat is, hoe geweldig ook,
misschien nog niet de helft van de waarheid. Dat de Zoon dood ging voor de vij-
anden is iets dat te maken heeft met het diepere innerlijk van God. Hij is de Vader
van de Zoon. En Zijn meest geliefde Zoon moest de dood in voor al die vijanden!