Men was zeker niet blij met de verandering in Saulus. Het wekte
de grote woede en de afgunst van de farizeeën en schriftgeleerden
dat Saulus mensen in de synagogen uit de Tenach ervan overtuigde,
dat Jezus de Messias van de Schriften is.
‘Maar waarom waren ze er niet blij mee. Nu was toch eindelijk duidelijk,
dat de beloofde Messias er was. Al eerder was de Heer Jezus gekruisigd
en dat kwam ook al door die afgunst he.’
Precies. Het Sanhedrin, de farizeeën en schriftgeleerden wilden hun
positie niet verliezen. Ze weten uit de Tenach, dat als de Messias komt,
Hij zijn koninkrijk zal oprichten. Hij zal dan de koning zijn. Zij weten dat
het dan gedaan is met het judaïsme.
Het was voor hen puur politiek bedrijven. Toen Saulus nog dreiging en
moord blies tegen de discipelen en de gemeente van God vervolgde, vonden
zij dat prima en stuurden hem op weg met brieven naar Damascus om zijn
vervolging buiten het land Israël voort te zetten. Zo kon hij die beweging
van volgelingen van Jezus de kracht ontnemen en liefst verwoesten. Als
dat zou lukken hadden zij hun machtspositie kunnen handhaven.
‘Maar het liep allemaal heel anders. De Heer riep hem en hij maakte een
totale ommekeer mee. Daar hadden ze natuurlijk nooit op gerekend.’
Net zo min als zij gerekend hadden op de opstanding van Christus uit de
doden. Dat was een streep door hun rekening. En niet zo weinig ook.
‘Maar, Saulus werd geroepen tot een unieke bediening, anders dan de
andere apostelen, zei jij. Wat is er dan zo bijzonder aan Saulus – Paulus?’
Waar we nu over nadenken, is Galaten 2:6-9. Daarin maakt de apostel
duidelijk, dat er twee verschillende evangeliën zijn. Dat van de besnijdenis
en dat van de onbesnedenen. Iets dat maar zelden onderkend wordt in de
uitleg. Men heeft het doorgaans over één evangelie, terwijl de Schrift er
meerdere kent.
‘Maar wat zijn precies de verschillen tussen deze twee evangeliën?’
Daar gaan we morgen verder op in!