‘Waarom schreef Paulus de brief aan de Galaten?’
Omdat er na hem in Galatië, waar hij het evangelie van de genade van Christus
gebracht had, judaïsten waren gekomen.
Die beweerden dat je als een soort weg van de heiliging je (voor een deel) aan
de wet van Mozes moest houden en je laten besnijden.
‘Daar gaat Galaten over?’
Het gaat in deze brief om de hele subtiele redenering, dat je nadat je tot geloof
bent gekomen, je  aan de slag moet met het houden van onder andere de ‘morele’
wet (de tien woorden of geboden), wat leidt tot (opnieuw) staan onder het oude
verbond van de letter.
‘Kun je dat vergelijken met een hang naar het onder de wet willen leven en
allerlei manieren hebben om aan levensheiliging te doen?’
In de kerken zegt men dat je uit dankbaarheid over je verlossing de wet (de
tien woorden of geboden) moet houden. Dat is de catechismus zoals die in
de kerken gehanteerd wordt als een belijdenisgeschrift.
‘Maar wat is daarmee mis? Dat het weer om eigen werken draait?’
Het is terugdraaien van de klok. Aan Israël was het oude verbond (de tien
woorden) gegeven, het was een huwelijk van Jahweh met Zijn volk.
Dat huwelijk liep uit op een echtscheiding.
Het punt is, dat dit oude verbond alléén aan Israël werd gegeven.
De andere volkeren hebben deze tien woorden nooit opgelegd gekregen.
Nóg vreemder wordt het dan, als gelovigen uit de heidenen zich bewust
vrijwillig onder die tien woorden plaatsen om ze te doen.
‘Maar is die Torah (tien woorden) dan afgeschaft of opgeheven?’
Zo kun je dat niet stellen, want de Heer Jezus zei zelf dat Hij kwam om de
Torah te vervullen (Mattheüs 5:17). Hij ontbond niet, Hij vervulde.
Daarmee was de Torah vervuld.
Toen Hij stierf, gebeurde iets dat heel erg belangrijk is, geestelijk gezien.
‘Wat was dat dan? Waar doel je op?’
Daarover gaan we morgen verder!