9 juni 2019
‘Pinksteren.’
Ja, het is oogsttijd, in Israël was sprake
van de gersteoogst en de tarweoogst.
De eerstelinggarf van de gersteoogst is
het, die bewogen werd voor het aange-
zicht van Jahweh. Op de dag na de gro-
te sabbat van de ongezuurde broden
(de 15e Aviv/Nisan), dus op de 16e Aviv,
werd deze bewogen. Een prachtig type
van de opstanding van Christus. Het is
geen toeval, dat dat plaatsvond op dit
festival, dat direct ná Pesach (de 14e A-
viv) werd gevierd, 7 dagen lang.
‘En pinksteren daarna?’
Ja, men moest ingaande de 16e Aviv in
elk geval zeven sabbatten tellen, 49 da-
gen in totaal. En de dag na die cycli van
zeven, kwam de 50e, waarop het Shavu-
ot (Wekenfeest) is. En dan kom je in het
begin van de 3e maand uit. Dan moest
men 2 broden met zuurdesem erin aan-
bieden, van (vermoedelijk) tarwe gebak-
ken. Dat zijn twee beweegbroden, die
door de priester gepresenteerd werden
aan Jahweh. Als een prachtig plaatje of
uitbeelding van de eerstelingen uit Isra-
ël. Een nieuw spijsoffer werd daarbij ge-
bracht.
‘Ik vind het heel boeiend.’
De hele eredienst met de offers en gaven
die in de toenadering gebracht werden
is een type van hogere, geestelijke waar-
heden. Zo zegt Hebreeën 10:1 :
de wet, hebbende een schaduw van de
toekomende goederen, niet het wezen
van de dingen zelf, kan nooit met dezelf-
de offers, die zij jaar in jaar uit ononder-
broken brengen, hen die naderen tot vol-
maaktheid brengen
Duidelijke woorden van deze schrijver.
Juist omdat de offers steeds opnieuw
gebracht moesten worden, bleek al dat
ze geen volkomenheid of volmaaktheid
brachten. Het wachten was op die Ene,
Die wel het grote offer was voor de zon-
den én uiteraard voor de zonde.