Diep verankerd in de zielen van kerkgangers en evangelischen is bijvoor-beeld de leer van de drie-eenheid. Drie, en toch een. Alle drie op gelijke hoogte en toch een. Ik zal u niet vermoeien met de niet te begrijpen formuleringen van de drie-eenheidsleer. Het woord drie-eenheid komt niet in de Schrift voor. Mijn grootste (menselijke) leermeester, broeder A.E. Knoch, van de concordante vertaalmethode, heeft mij geleerd: ‘Als je, wat je gelooft, niet direct in de woorden van de Schrift zelf terug kunt vinden, moet je op zijn minst heel erg oppassen’. Door strikt de concordante methode in het vertalen te volgen, raakte hij de ene traditie na de andere kwijt. Want ze bleken geen grond in de Schrift te hebben! Dat gold ook voor de leer van de drie-eenheid. U begrijpt, dat hij daarom enorm verguisd werd in de kerkelijke en evangelische theologische wereld! De belijdenis, die de Joden op hun lippen hebben:
‘Hoor Israël, hoor! Jahweh uw Elohim is één’ is het uitgangspunt en grondslag om na te denken over het wezen van God. Er is één God. Dát zegt de Schrift. Paulus herhaalt dat in
1 Corinthiërs 8:6 ‘Want voor ons nochtans is er één God, de Vader….’