‘Zou het echt zo zijn, dat zoveel mensen niet met Paulus mee willen
zeilen? Hoe zou dat dan komen?’
Er kunnen allerlei dingen zijn die daarin een rol spelen. Afgelopen zondag
was de reis van Paulus naar Rome aan de orde. Daarin kwam naar voren,
dat er minstens 4 ankers zijn waardoor men het evangelie zoals Paulus
dat bracht, verlaat óf niet wil horen óf anders interpreteert.
‘Een anker laat je neer als je je schip wil vastleggen.’
Ja, een anker zorgt ervoor dat je op een plek op aarde vast blijft zitten.
Men zit zo aan deze aarde, deze wereld (4 is het getal van de wereld, de
zichtbare, de aardse dingen) vast, dat men een aardse toekomst graag
wil hebben en vasthouden in plaats van een hemelse!
‘Dat is het eerste anker van de vier?’
Men denkt dat de gemeente, het lichaam van Christus, op aarde een
ondergeschikte plaats onder Israel zal hebben. Velen die die visie
hebben, leven meer bij het evangelie van het koninkrijk dan bij het
evangelie van de genade van God naar Paulus. Zij hebben vaak nog
nooit gehoord van de wegrukking van de gemeente!
Anderen die wel ooit kennis namen van of geloofden in de wegrukking
van het lichaam van Christus, lieten later dat geloof weer los en ruilden
dat in voor bijvoorbeeld de merkwaardige theorie van een verborgen
opstanding en hemelvaart drie dagen nadat ze overleden zijn.
‘Vreemd inderdaad. En weer anderen keren op hun spoor terug naar het
evangelie dat ze ooit aanhingen? Een mix van Paulus, Petrus, Jakobus en
Johannes?’
Zo zou je dat ongeveer kunnen stellen ja. Het hangt samen met het al dan
niet geloven, dat de gemeente die het lichaam van Christus is een hemelse
bediening heeft zoals Paulus die formuleert in Efeziers 2:6,7 :
en heeft ons met Hem opgewekt en met Hem gezet te midden van de
hemelingen in Christus Jezus, opdat Hij in de komende eonen de alles
overtreffende rijkdom van Zijn genade zou bewijzen, in Zijn mildheid
over ons in Christus Jezus!