De mens wikt, God beschikt. Een gevleugelde uitspraak. Maar is dat ook zo? Als we kijken naar de loop van de geschiedenis, we slaan de Schrift erop na, dan zien we dat bevestigd. Jozef bijvoorbeeld, maakte aan zijn broers duidelijk, dat zij hem naar Egypte verkocht hadden, maar dat het God was, die alle touwtjes in handen had! En die had beschikt, dat Jozef in Egypte de redder van de wereld zou zijn!
De mens kan allerlei plannen beramen. De Farao wilde alle Hebreeuwse jongetjes, die geboren werden, doden. Dan zou hij het volk, dat in zijn land groeide, kunnen beheersen. Maar twee mensen lieten Moshe in een rieten mandje de rivier op drijven en hij werd: inderdaad, uit het water getrokken. En hij werd zelfs de leider van het volk, die voorop ging, toen zij Egypte uittrokken! De ironie is, dat hij opgroeide aan het hof van de Farao zelf. Dit laat ook weer helder zien, dat God beschikt!
Saul, de koning, had een hekel aan David en wilde hem doden. Maar Saul rekende buiten….God! En kreeg dat niet voor elkaar. Andersom, toen David alle kansen had zijn tegenstander uit te schakelen, deed hij het niet, want hij wilde geen bloed aan zijn handen van een gezalfde koning. Daarin is David een type van Christus, die zijn tegenstanders niet doodde, maar voor hen in gebed ging tot Vader!
De mensen kruisigden de Heer Jezus Christus, en daarmee speelden ze de tegenstander in de kaart. De Joodse overpriesters dachten van Hem af te zijn, en lieten voor de zekerheid een wacht bij het graf regelen. De verbijstering sloeg toe. Hij was er niet meer! Het graf was leeg! God wekte Zijn zoon op uit de dood en daarmee werd uiteraard vervuld wat de profeten geprofeteerd hadden!
De mensen kunnen allerlei plannen hebben, maar God beschikt! De mens zondigde; God zoekt de mens op. De mens wijkt van Hem af; Hij trekt de mens in Zijn onophoudelijke liefde naar Zich toe.
Steeds weer, totdat Hij uiteindelijk alles in allen zal zijn!