‘Die film waar jij het gisteren over had, was wel indrukwekkend,
weet ik nog.’
Als je de film als geheel kijkt, ontkom je niet aan de indruk, dat het christen-
dom negatiever wordt neergezet dan de islam. Er worden heel wat meer
wreedheden door de handen van ‘christenen’ getoond, dan door de handen
van moslims. Ook het overweldigende grote aantal van de moslims wordt
naar voren gebracht. Als een boodschap: het heeft weinig zin tegen hen te
blijven vechten.
‘De boodschap van ‘kingdom of heaven’ is in feite pro-islam?’
Er wordt in de film onderling gesproken over Jeruzalem, dat de drie gods-
diensten daar gelijkelijk moeten kunnen aanbidden. Hoewel er nauwelijks
aandacht aan het Jodendom gegeven wordt. De grote strijd in de film is die
tussen christendom en islam, zoals die indertijd (tijd van de kruistochten)
speelde. Maar het is boeiend, dat die filmmaker dit thema in deze mega-film
voor groot publiek neerzet.
‘Maar dit is in feite toch de strijd van vandaag nog steeds?’
Jawel, en de film eindigt met in feite de overwinning voor de islam. Want na
heftige strijd komen Balian (de -voormalig?- christen) en Saladin, de leider
van de islamitische legers, overeen, dat de christelijken een bloedeloze aftocht
uit Jeruzalem krijgen en Saladin (de islam) krijgt de stad in handen. De film
eindigt dan met een zekere ‘vrede’ voor Jeruzalem, na deze overeenkomst
tussen het christendom en de islam.
‘Je zou zeggen dat de film een overwinning voor de islam voor wat betreft
Jeruzalem aankondigt.’
Daar lijkt het heel erg op, en daarmee krijgt deze film een profetisch karakter.
Nadien zie je dat Balian terug is in Frankrijk en dat de strijd nog doorgaat, de
Britse koning Richard Leeuwenhart komt bij Balian langs, op weg naar Jeru-
zalem, maar Balian gaat niet meer mee. Hij heeft de strijd opgegeven, en is zijn
christelijk geloof kwijt. Heel tekenend voor deze tijd!