‘Tsja, die brief aan de Galaten wordt weinig uit gesproken. Hoe zou dat komen?’ De mens wil nu eenmaal graag religieus zijn. Men wil iets doen, iets verdienen. Daarom schrijft de apostel, dat het evangelie niet naar de mens is.
‘Wat betekent dat?’ Dat het mensen eigen is om iets te willen doen, bepaalde (religieuze) verplichtingen wil volbrengen. Kijk maar hoeveel aanhangers de grote wereldgodsdiensten hebben. Of je nu kijkt bij het hindoeïsme, brahmanisme, taoïsme, de islam of het christendom, allemaal hebben ze bepaalde voorschriften, verplichtingen waaraan men moet voldoen. Het is allemaal op werken gegrond.
Het evangelie is pure, zuivere genade van God. Dat sluit alle werken van de mens uit. Dat is dan ook de aanstoot van het kruis waar we onlangs over hadden.
‘Ja, zo gezien, is het niet aantrekkelijk voor de mens. Een mens wil graag iets doen.’
Precies. Oók in evangelische kringen steekt dat steeds weer de kop op. Men wil toch graag iets doen. Of dat zich nu uit in bepaalde vormen van wel/niet eten, het al dan niet houden van dagen, en zo voorts. In het evangelie naar Paulus is geen plaats voor religieuze vormen, voorschriften of wat dan ook.
Alles wat in de praktijk gelovigen brengt tot een of andere vorm van gebondenheid, kan niet. Wij zijn met de Heer verbonden! De Heer heeft ons echt in de vrijheid gesteld!
‘Voor veel mensen is dit moeilijk. Wel lastig hoor.’
Men is in de loop van de tijd zó ver afgeweken van het oorspronkelijke, dat het niet eenvoudig is de ware bedoeling van de Heer te achterhalen. Paulus is altijd glashelder, deze apostel niet populair bij gelovigen. Hij werd bij zijn leven al verlaten door de mensen in Asia. En dat had -als je het mij vraagt- als reden dat men zich liet ompraten door judaïstische dwaalleraren. Weer onder een vorm van regels gebracht.
Maar de gelovige is echt vrij in Christus!
Het is Zijn leven in ons! Dat leven wij vandaag!