‘We kijken weer naar een vers (5) uit Spreuken 4, en ik ben
er blij mee.’
verwerf wijsheid, verwerf inzicht,
vergeet niet een van de woorden van mijn mond en wijk er
niet van af.
Twee keer het woord ‘verwerven’ in deze zin; het Hebreeuwse
woord ‘qanah’ betekent ‘verwerven’ of ‘door inspanning in bezit
krijgen’; heeft te maken met: ‘het proces van verzamelen van al-
lerlei takjes voor een nest’. Wijsheid en inzicht komen de mens
niet aanwaaien. Wijsheid (Hebreeuws: chokmah) en inzicht kun
je deels door levenservaring opdoen. Voor het overgrote deel
komen deze echter door de inwerking van het woord van God in
je hart over een reeks van jaren.
‘Ja, dat blijkt uit de tweede regel van deze Spreuk.’
De woorden van een wijze vader tot zijn zoon gesproken. De vader
is wijs geworden en probeert zijn zoon wijsheid en inzicht mee te
geven. Hoeveel sterker geldt dat voor ons als zonen van God! Dat
woord, dat kostelijke, vooral via Paulus zouden we niet vergeten
en er niet van afwijken. Beide processen gebeuren maar al te snel
in het leven van gelovigen.
‘Beide liggen in elkaars verlengde; van het een komt het ander.’
Meestal wordt eerst het woord van Paulus vergeten, of raakt op de
achtergrond. Daarna duurt het niet lang meer of men wijkt van Paulus
af. Daarmee van de woorden van de verheerlijkte Christus Jezus.
Ook dat wat gezegd wordt van hoe de ekklesia’s (gemeentes) zouden
functioneren.
Dat is wezenlijk anders dan bij Petrus en Johannes in de koninkrijks-
gemeente. Bij Paulus lees je bijvoorbeeld niets over 1 voorganger die
de plaatselijke ekklesia leidt. Het gaat steeds om gezamenlijk optrek-
ken van de opzieners en de oudsten.