Het Nederlands Dagblad meldt vandaag (17 oktober 2012),
dat een commissie advies heeft uitgebracht aan de synode van
de PKN, dat er geen grond voor alverzoening bestaat.
Kerklid Daaf Bokhout uit Haarlem maakt ernstig bezwaar
tegen artikel 37 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Hij
bestrijdt in zijn bezwaarschrift (gravamen heet dat in kerkelijk
jargon) de tekst van artikel 37 over het laatste oordeel.
Hij bestrijdt dat er -volgens artikel 37 NGB- twee soorten men-
sen zijn: ‘Zij die van eeuwigheid verkoren zijn en de anderen‘.
Hij baseert zich op Psalm 65:1-4 (God vergeeft iedereen) en op
1 Johannes 2:2 (Jezus Christus is het boeteoffer van de zonden
van de hele wereld). In zijn bezwaarschrift roept hij de PKN op
een aanvullende verklaring op te stellen dat God ieder mens
vergeeft.
De commissie heeft, zoals te verwachten viel, daar afstand van
genomen. De commissie stelt dat het kerklid slechts twee kern-
teksten uit de Bijbel nam en als meetlat gebruikte waarlangs
alle andere teksten (die zijn overtuiging tegenspreken) gelegd
moeten worden. Interessant genoeg stelt de commissie verder,
dat de Bijbel wel spreekt over de vergevende liefde van God, maar
altijd verbonden met de oproep tot geloof en bekering.
Daarom adviseert de commissie het bezwaarschrift af te wijzen.
We zien hier, als we op de tekst van het krantenbericht afgaan,
dat het uiteindelijk van de mens afhangt. God is wel een verge-
vende God, maar de mens moet iets doen (geloven, zich bekeren)
om de vergeving te kunnen ontvangen. God is kennelijk onmach-
tig als het om het doen van de mens gaat. Dus gaat eenieder ver-
loren, en dat voor eeuwig, die zich niet bekeert en/of niet gelooft.
Daarmee wordt duidelijk, dat de PKN in de leer (als men het ad-
vies van de commissie overneemt in deze kwestie) religieus is.
Men houdt het erop, dat de mens moet geloven of zich bekeren en
anders gaat het met die mens voor eeuwig mis.
Waar het kerklid met zijn tekstverwijzing wijst op het werk van
Jezus Christus (helaas heeft hij geen teksten uit de brieven van
Paulus gebruikt), wijst de commissie op het werk van de mens
(geloof, bekering) om de vergevende liefde van God te kunnen ont-
vangen.
Als het kerklid zich uitgebreid had georiënteerd op de brieven van
Paulus en de PKN naast al die teksten van de apostel had gewezen op
het boek ‘Het ene doel van God’ van dominee Jan Bonda, dan had hij
heel wat meer bijbelse fundering kunnen aanreiken voor de God, die
allen met zich verzoent door de dood en opstanding van de Zoon van
Zijn liefde: Christus Jezus!