‘Die brief aan de Galaten blijft boeien, Paulus is wel fel, vind ik.’
Het gaat in die brief ook om de kern van zijn evangelie: genade.
Nadat de apostel met Barnabas gemeenten had gesticht, kwamen
zij met een verslag daarvan terug in de gemeente in Antiochië in
Syrië. Ze vertelden dat God een deur van het geloof voor de natiën
geopend had (Handelingen 14:27). Dus door hun bediening gebeur-
de dat, niet door die van Petrus, hoewel Petrus tijdens het apostel-
convent zei, dat God hem van de aanvangsdagen af uitgekozen had,
dat door zijn mond de natiën het woord van het evangelie horen
en geloven.
‘Petrus zegt daar niets over wat Paulus en Barnabas hadden gedaan.’
Nee, het woord van het evangelie is bij Petrus dat van de besnijde-
nis (Galaten 2:7-9), van het koninkrijk. Hij had de sleutels van het
koninkrijk van de hemelen ontvangen (Mattheüs 16:19). Op pink-
steren gebruikte hij die en opende de deur naar dat koninkrijk voor
de Israëlieten. Later ging hij naar de proseliet Cornelius en gebruik-
te opnieuw deze sleutels (Handelingen 10), waarbij ook een uitstor-
ting van heilige geest op heidenen (net als bij pinksteren op leden
van het volk Israël) plaatsvond.
‘O, dáár heeft Petrus het over in Handelingen 15!’
Ja, als je eenvoudig de lijn van Petrus en zijn sleutelfunctie aan-
houdt, ontdek je, dat Petrus het op het apostelconvent heeft over
het aardse koninkrijk van de hemelen en de ingang van mensen
uit de natiën (heidenen) daarin. Dat daar geloof belangrijk bij is,
heeft te maken met het nieuwe verbond. Daarin doet God alles en
dat heeft met de beloften aan Abraham te maken!