Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘De Spreuk van vandaag is een indringende waarheid.’

Dat is deze zeker:

Mijn zoon, verwerp de tuchtiging van Jahweh niet
en word niet geïrriteerd door Zijn correctie

De herziene SV heeft hier wat andere woorden, maar het woord ’tuch-
tiging’ roept bij ons wat andere gedachten op dan het Hebreeuwse be-
grip bedoelt te zeggen. Het heeft te maken met insnoeiing of discipli-
nering. Er zit iets in van : trekken. Jahweh wil door wat Hij inzet in het
leven van de mens (de gelovige), die tot zich trekken. Het heeft geen
veroordelende klank in zich.

‘Bedoel je dan dat mensen eigenlijk niet goed tucht kunnen inzetten,
maar dat de Heer dat zelf doet?’

In elk geval staat hier dat Jahweh de tucht inzet en gebruikt om Zijn zoon
of zonen tot zich te trekken. Zo staat het ook in Hebreeën 12. Overigens
blijkt ook daar, dat Hij zonen tuchtigt, en geen bastaards. God kent Zijn
zonen en zet daarom bij gelegenheid tucht in omdat Hij ze liefheeft. Dat
is het verrassende in Hebreeën 12, dat er staat dat de Heer zonen liefheeft
en daarbij tucht inzet.

‘Maar onze reactie erop is dan ook belangrijk, want we worden aangespro-
ken om niet geïrriteerd te raken.’

Dat is waar, in de tweede zin staat, dat wij ons niet zouden irriteren aan Zijn
correctie. Hij corrigeert ons – in liefde.  Hij kent er exact  de diepte en hoogte
van. Hij weet precies wanneer het voldoende is. Wij hebben de verzekering,
dat Hij nooit een fout maakt en bij Hem niets mis gaat. Het loopt Hem niet
uit de hand! Omdat wij de rijke boodschap van Paulus mogen kennen, weten
wij dat God alle dingen doet samenwerken – ten goede.

‘En dat niets ons kan scheiden van Zijn liefde.’

Machtige woorden, die spreken van Zijn heerlijkheid, dat wat er ook gebeurt
het Zijn liefde voor ons niet doet verminderen. God is liefde en dat zouden
wij telkens weer beseffen! Beantwoord Zijn correctie dan ook als was het een
teken van Zijn liefde. Dat sluit irritatie gevoelens uit je hart. We zijn bevoor-
recht dat wij zonen van Hem zijn, Hij tuchtigt en doet dat in liefde, altijd!

‘Vers 10 geldt zeker specifiek voor Israël in het beloofde land?’

Daar lijkt het wel op:
dan zullen je schuren gevuld worden met overvloed
en je perskuipen openbreken van nieuwe wijn

Het is een belofte met een voorwaarde; als je de eerstelingen vrucht
aan Jahweh geeft, dan zal Hij je rijk zegenen met opbrengst van het
land. De tarwe en de gerst (graansoorten) zullen goed groeien en veel
opleveren voor het vee en voor brood. Maar ook in onze tijd zal God
diegene die Hij het in het hart geeft om te geven (in materiële zin), de
vreugde in het hart geven na het doen.

‘Het is wel speciaal voor Israël, maar en voorbeeld voor ons?’

Jawel, er zit een mooie typologie aan verbonden, maar dat komt wel
een andere keer. De wijn komt van de rijke oogst aan druiven, de vrucht
van de wijnstok. Dat brengt vreugde, bij de maaltijden konden de Israë-
lieten van de wijn genieten. Jahweh geeft dat! Die zegen zullen zij in het
komende aardse koninkrijk opnieuw in volheid genieten.

‘Dat is prachtig, want dan zullen zij dat doen onder leiding van de Heer
Jezus Christus!’

Hij is de vervulling van al het verlangen van het volk. Dat volk zal dan
opnieuw één zijn, de huizen van Israël en Juda zullen samengevoegd
zijn tot één onder deze geweldige Messias. Hij is degene, die hen een
overvloed aan geest zal geven en zij zullen als volk rijke vrucht dragen
voor Hem, tot zegen voor de volkeren.

‘Mooi vooruitzicht, er moet nog veel gebeuren voordat het zo ver is!’

Hij zal hen leiden als de ideale Herder. Zij zullen Zijn kudde zijn. Eén
kudde, Eén Herder. Hun perskuipen zullen openbarsten dan wel open-
breken en dat is het woord parats in het Hebreeuws. Breken, openen-
barsten gebeurt in de natuur ook, met vruchten zoals olijven, om de
olie eruit te kunnen persen. Eerst breken, dan de vrucht! En dat zal
Hij ook geestelijk geven in het land aan Zijn volk. Nieuwe wijn!

‘Mooi ook wat vers 9 zegt, dan gaat het om geven.’

Vereer Jahweh met je bezit
met de eerstelingen van heel je opbrengst

Dat kan zeker verwijzen naar het geven van de eerstelingvrucht van
het land, zoals dat in de Thora aangegeven is (Numeri 15:20,21 o.a.).
Het land was/is namelijk niet van Israël, maar van Jahweh. Dat zegt
Hij ook zonder omwegen in Leviticus 25:23.
De Israëliet was gehouden een zeker deel van de opbrengst aan (de
dienst aan) Jahweh te geven. Hij kan dat doen, en geeft daarmee te
kennen dat het van Jahweh ontvangen werd.

‘Zo is het ook voor ons, in zekere zin?’

Ja. Wij hebben, wat wij noemen, ‘bezittingen’. Deze zijn van God ont-
vangen. Al wat wij ‘hebben’, hebben wij van Hem ontvangen. Het is
al genade. Voor ons als leden van het lichaam van Christus geldt, dat
wij geestelijke zegeningen hebben ontvangen in Christus. Dat is een
onvoorstelbaar grote rijkdom! Veel meer dan het aardse ‘bezit’ dat
aan Israël werd toevertrouwd. Deze rijkdom is ons gegeven om niet.

‘We genieten elke dag van de zonneschijn van Zijn genade.’

Zeker weten! Die genade is vaste grond onder je voeten, want het Zijn
de zegenende handen van onze Vader, die ons bestaan dragen. Dan be-
sef je, dat je al wat je hebt in feite van Hem is. Dan is het ook niet moei-
lijk meer, het aardse bezit los te laten en het alleen van Hem te ver-
wachten. Dat houdt in, dat we gewoon doorgaan met wat we doen en
in ons hart die overtuiging dragen. God geeft wat Hij nodig vindt om te
geven en doet dat naar Zijn rijkdom in heerlijkheid in Christus Jezus!

‘Vers 8 van Spreuken 3 vervolgt in feite vers 7. Wat het in je uitwerkt.’

Het vers zegt:
Het zal een medicijn zijn voor je navel
en verfrissing voor je beenderen

Het woord ‘medicijn’ doelt meer op het middel; er staat in de grond-
tekst een woord dat met ‘genezen’ te maken heeft. Het woord wordt
onder andere in Exodus 15:27 gebruikt; daar staat, dat Jahweh de
heelmeester of genezer van Israël is. Daarom lijkt hier de vertaling
genezing beter dan medicijn. En het woord navel is mogelijk vlees.

‘Dan heb je wel vlees en beenderen, en dat komt vaker naast elkaar
voor in de Schrift.’

Jawel, en het geheel van vers 5-7 heeft een genezende werking op je
vlees. Het geeft ont-spanning en dat werkt helend voor je lijf en leden.
Veel lichamelijke klachten (niet alle!!) komen voort uit een verkeerd
denken en handelen, het bewandelen van eigen wegen waardoor een
mens in de problemen kan komen omdat hij in de knoop zit van bin-
nen. God zegt: vertrouw op Mij en geeft het alles aan Mij over!

‘Ja, een fijn Engels lied zegt: Give them all to Jesus, and He will turn
your sorrows into joy.’

Ja, geef het al aan Jezus over en Hij zal je zorgen/smart doen keren in
vreugde. Mooi lied. Het tweede deel van de tekst van Spreuken 3:8 zegt,
dat het verfrissing of verkoelend drinken is voor je beenderen. Het werkt
zich uit tot in het wezen, de kern van je bestaan.  Je bent dan in de ont-
spannenheid van het loslaten van dat wat je zo krampachtig wilde vast-
houden gekomen in het kunnen overgeven aan Hem, de Heer Jezus
Christus, van je leven. Niet langer eigen inzicht of eigenwijsheid meer.
Je overgeven aan die Heer die je niet veroordeelt, maar Zijn genade schenkt!

‘We kijken naar vers 7, en dat is wel een die aanspreekt.’

Wees niet wijs in je eigen ogen:
vrees Jahweh en wijk van het kwaad

Paulus haalt dit in Romeinen 12:16 aan en schrijft ons:

Wees niet wijs in eigen oog, of: wees niet eigenwijs.

Een waar woord, dat ons allen aanspreekt. Gelovigen hebben wel de nei-
ging, eigenwijs te zijn. Dan meen je het allemaal beter te weten dan een
ander. Dat kan op den duur een vervelende uitwerking krijgen. Sommi-
gen die het steeds maar weer beter weten dan de ander en daarbij ook
nog eens slecht luisteren, worden op den duur genegeerd. Pijnlijk, maar
een aanwijzing dat er iets niet goed zit.

‘Eigenwijsheid kan dus verwoestend werken in relaties tussen mensen.’

Helaas gaat eigenwijsheid vaak hand in hand met betweterigheid en dat
is op den duur -ook onder gelovigen komt dit voor- bijzonder irriterend.
Kijk, je kunt wel menen het beter te weten dan de rest, maar of jouw visie
of inzicht de enig juiste / de enig mogelijke / meest logische is, is maar de
vraag. Wat beslissend is, is wat de Schriften zelf zeggen.

‘Blijft wel lastig, soms zijn er moeilijk te begrijpen gedeelten in de Schrift.’

Dat wel, maar we zouden volgens onze dagtekst en Romeinen 12:16 niet
wijs bij onszelf zijn, maar al de wijsheid van Hem, uit de Schriften ver-
wachten. Het gaat om Jahweh te eerbiedigen en zeer diep respect voor
Zijn woord te hebben. Zo wijk je van het kwaad. Welk kwaad? Dat van de
eigenwijsheid. Want als je dat bent, loop je God voor de voeten omdat je
jouw visie/mening zo belangrijk vindt dat je niet langer open staat voor
kritiek, ook in feite het licht van het woord van God niet kunt verdragen
als dat jouw mening onderuit haalt.

‘Tsja, zo gezien is het zeker een kwaad waar we ons van zouden afkeren.’

Het is een van de grondbeginselen van het leven in geloof: het afleggen
van de eigen visie / eigen mening en die inleveren bij God en daarvoor
in de plaats de heldere uitspraken van de Schrift zelf!