Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We leven in de verwachting die echt is en God zal dat waar maken.’

Zeer zeker. We hebben dat rijke Woord van God, dat ons dagelijks bemoedigt en
aanspreekt. En nu we onlangs gekeken hebben in het boek Spreuken, lijkt het
goed, om daar eens verder in te kijken. Daarbij vergeten wij niet, dat wij altijd
in genade van God leven en dat er nooit iets kan zijn dat ons veroordelen kan.
De tekst van bijvoorbeeld Spreuken 3 van een aantal verzen is heel bekend, en
dan raken andere verzen soms wat onderbelicht. Laten we eens kijken.

‘Ja mooi, ik vond de dagen dat we stil stonden bij hoofdstuk 16 en 17 best fijn.’

Spreuken 3:1 zegt:

Mijn zoon, vergeet mijn onderricht niet,
en laat je hart mijn geboden in acht nemen

God spreekt hier tot Zijn zoon. Dat kan Israël zijn, een andere ‘laag’ is: de
leden van het lichaam van Christus (2 Timotheüs 3:14-17), die ook zonen
zijn. Het is ook: mijn zoon. Dat is heel mooi – de zonen zijn van Hem, zij
bouwen mee aan dat grote plan van Al (Onderschikker), en in die zin kun-
nen zij ook gerekend worden bij de Alueim, de onderschikkers, die mee-
werken in Gods plan om de onderschikking van allen te bewerkstelligen.

‘We steken gelijk af naar de diepte he. Bijzonder, dat wij daarbij horen.’

De term ‘onderricht’ is het welbekende Thora, de onderwijzing. Die komt
van God af naar de mens, heel Zijn woord is onderwijzing, zoals Paulus
aan Timotheüs schrijft –> ‘…heel de Schrift is God-geademd nuttig tot
onderwijzing,….’ (2 Timotheüs 3:16). De zonen zouden dat niet vergeten,
zo zegt dit vers in Spreuken.  Daarom blijft het nodig, dat we herhalen en
herlezen wat geschreven staat. God laat dan steeds nieuwe diepten zien.

‘Ja we vergeten zo snel wat Hij zegt, en voor je het weet gaan je eigen ge-
dachten met je op de loop.’

Daarom: dagelijks die gedachten tot je nemen, het werkt als medicijn!
De ‘geboden’ (Hebreeuws: mitzwot) zijn instructies of aanwijzingen die
God geeft in Zijn woord. Het woord ‘gebod’ klinkt voor velen als wettisch
in de oren en ligt dicht tegen het woord ‘verbod’ aan. We kunnen daarom
beter denken aan: aanwijzing of instructie. En het ‘in acht nemen’ is het
Hebreeuwse ‘natzar’; dat heeft met ‘bewaren’ of ‘behouden’ te maken. De
vorm die hier staat, is: zullen bewaren/behouden. Als je Zijn onderwijzing
niet vergeet (dagelijks tot je nemen), dan zul je Zijn instructies bewaren en
die zullen jou behoeden en vasthouden!

‘Denk jij dat we heel snel in de hemelse bediening zullen gaan?’

Mensen vergissen zich weleens als het om tekenen gaat. Ze denken dan
dat er eerst dit of dat moet gebeuren voordat de bazuin van God zal klin-
ken. We hebben al in de recente geschiedenis  al gezien, dat de Joodse
staat in 1948 ontstond. Dat is het ‘dode lichaam’ waar de Heer Jezus
over spreekt in Mattheüs 24:28; er zit geen echt leven van Gods geest
in. Dit is wat Ezechiël 37 ‘het dal van dorre doodsbeenderen’ noemt.

‘Ja, dat kan niet anders, want Ezechiël zegt dat er geen geest in is.’

Exact. Een dood lichaam en daar verzamelen de gieren zich. Dat is een
beeld van de volkeren die dan strijd gaan voeren tegen het Joodse volk.
Zij ruiken dood aas. Maar rekenen niet met de (plotselinge) terugkeer
van de Zoon van Adam. Die zal dan voor Zijn volk strijden tegen de ver-
zamelde legers van de gojim. Dan zal Hij zorgen voor ontkoming.

‘Ja dat is allemaal aan het einde van de 70e week van Daniël 9 he.’

Jawel, daar hebben wij gisteravond bij stilgestaan op de bijbelstudie
avond over het Profetisch Woord. Allemaal bijzonder boeiend en dan
gaat de tijd erg snel. Maar voor de 70e week beleeft de ekklesia, het
lichaam van Christus, de wegrukking en gaat de Heer hen daarna in-
zetten in de hemelse bediening om de hemelingen de veelvuldige
wijsheid van God verder te verduidelijken. Zij zullen eens hun knieën
buigen voor de Heer van de heerlijkheid!

‘We wennen er niet aan: het blijft heel bijzonder wat de Heer gaat doen!’

Ja, het paulinische evangelie overstijgt alle grenzen. Het spreekt over
alles. Gods plan strekt zich uit over heel de schepping en dat betreft ook
alle dimensies, uitersten van het geheimenis van Christus. Niet alleen
de aarde, ook de hemelen zullen verlost worden en delen in de allesover-
stijgende heerlijkheid van Christus en Zijn ekklesia, Zijn lichaam!

‘Wat een boodschap had Paulus he, hij had sommigen van de
Joden weten te overtuigen dat Jezus de Messias is.’

In zijn brieven lees je nog veel meer. Dat ‘meer’ kon hij aan de Joden
in het algemeen niet kwijt, er waren er maar weinig die met Paulus
meegingen in zijn evangelie. In de brieven maakt hij niet alleen dui-
delijk dat Jezus de Zoon van God is, maar dat Hij zelfs de allerhoogste
Heer van heel de schepping is.

‘Ja God stelde Hem in die hoge positie na Zijn opstanding.’

Exact. Hij is de Zoon Zijner liefde en in Hem en door Hem en tot Hem
werd alles geschapen, de machten en krachten, de zichtbare en onzicht-
bare, alles is door Hem en tot Hem geschapen. De Zoon! Dat kon Paulus
aan de Joden niet bekendmaken, hoogstens een poging doen hen te over-
tuigen van ‘al wat in de Thora, de Profeten en de Psalmen’ over Hem ge-
schreven stond. Zoals de Heer dat zelf deed bij de Emmaüsgangers.

‘Ja, en de grote heerlijkheid die Paulus in zijn brieven presenteert,
was en bleef aan de Joden onbekend.’

Inderdaad. Daaromblijft men de lijnen verwarren. Steeds weer wil men
óf aansluiten bij en opgaan in Israël óf – in de plaats van het uitgekozen
volk- denken dat men uitgekozen is en Gods enige instrument tot redding
en zegen van anderen is. Dat laatste is de uiterst verwerpelijke vervang-
ingstheologie, met alle schadelijke gevolgen van dien.

‘We zullen het wel gaan zien in de toekomst. Veel mensen zijn er moe van
geworden en willen alles eenvoudig houden.’

We kunnen leven bij wat wel degelijk geopenbaard is. Het is niet altijd een-
voudig en de Schrift is een verzameling boekrollen om te bestuderen, God
geeft in de ekklesia die het lichaam van Christus is mensen die dat nader
kunnen uitleggen, maar daarvoor wel diep hebben bestudeerd wat er staat
geschreven. Dat op zich is nog niet eens voldoende, want Paulus bad om de
geest van wijsheid en onthulling in erkenning van Hem!

‘Zeg, we zijn nu volop bezig met dat evangelie van de onbesnedenen, en
daar ben ik erg blij mee!’

Daar heb je ook echt vreugde van in je hart. Genade in je hart, dat is het geheim
van deze tijd van genade, het beheer van het geheimenis. God ziet ons in Christus
aan en veroordeelt ons niet, dat kan Hij niet, omdat Hij ons rechtvaardigde door
het geloof van Christus. Wij zijn in Christus, al uitgekozen vóór de nederwerping
van de wereld. Het is ongelooflijk, hoe ver dat gaat.

‘Het is een feit. We kunnen daarin roemen en God dagelijks danken voor die
enorme genade.’

En de heerlijkheid die ons wacht is zó groot, dat wij daar maar nauwelijks
iets van kunnen beseffen. Onmetelijke rijkdommen hebben wij in Christus Jezus
als mogen ontvangen. Het gezamenlijk-lichaam, waarin geen onderscheid meer be-
staat tussen Griek en Jood, is geroepen tot de hoogste positie in Gods schepping,
bóven, waar Christus is, daar zijn wij al gezet. Wat zitten we dan nog hier op aarde
te doen alsof we hier op aarde het eonische leven zullen doorbrengen?

‘Ja, nogal wat gelovigen zijn aardsgezind, zo zei Paulus het al in Filippenzen 3.’

Het is opmerkelijk waar wat de apostel zag, al in zijn dagen. Men week opvallend snel
af van zijn evangelie, men verruilde het voor een vreemde mix van wet en genade
(en dan is het geen genade meer). We zijn erg bevoorrecht dat we in deze tijd op-
nieuw helder zich hebben op zijn evangelie en wat genade in waarheid is. We zou-
den ons daar niet van af laten brengen. Door niemand. Ook al zijn het mensen met
nog zoveel opleiding.

‘Paulus achtte heel zijn opleiding en alles ook schade en verwerkt.’

Precies. Hij had een opleiding aan de voeten van Gamaliël, maar had daar niet Jezus
als zijn Messias leren kennen. Wel had hij de Tenach zeer goed leren kennen en dat
kon Christus Jezus later goed gebruiken in de opleiding die Hij Saulus in Arabië gaf.
Ineens ging hij alles in het juiste licht zien. De Heer zal hem ongetwijfeld hebben
laten zien ‘al wat in de Thora, de Psalmen en de Profeten op Hem betrekking had’.
Daarom kon Saulus / Paulus later in de synagogen de Joden overtuigen aan de hand
van Tenach, dat Jezus hun Messias is! Bijzonder, die Paulus!

‘Opvallend dat juist iemand als Saulus voorbeeld is in het evangelie
van de onbesnedenen.’

Uiteindelijk schrijft hij in Filippenzen 3, dat hij alles wat voor hem naar
het vlees winst was, hij om Christus wil schade en drek achtte. Verwerkt!
Heel zijn opgroeien in het judaïsme, zijn houden van de Thora van Mozes,
zijn nauwgezet in acht nemen van de vaderlijke overleveringen, het baat-
te hem……niets! De kennis van Christus Jezus ging voor hem ver boven
dat alles uit.

‘Dan gaf het dus geen enkele bijdrage om iets beter voor God te worden.’

Zo is dat. Alleen het werk van Christus is toereikend. Nadat iemand tot ge-
loof is gekomen, blijft het allemaal genade. Zie Paulus in 1 Corinthiërs 15:10
‘niet ik…..maar de genade van God die met mij is’. Deze korte samenvatting
van deze tijd van genade, dáár draait het om. Allereerst het ‘niet ik…..’ is voor
veel gelovigen erg lastig. Dat ‘oude’ ik is wel meegekruisigd met Christus, in
de praktijk hebben veel gelovigen daar nog erg ‘last van’.

‘Dat is een ding dat zeker is. Denk er maar eens aan hoe gelovigen elkaar kun-
nen bestrijden.’

We zijn er erg mee bezig, de christenheid lijkt nogal op de ekklesia in Korinte.
Daar had men allerlei groepen, men was verdeeld over van alles en nog wat,
in diverse hoeken vierde wetticisme hoogtij. Het antwoord op dat alles van
het eigen (oude) ik is: genade van God. En die wordt door Paulus drie keer in
dat machtige tiende vers van 1 Corinthiërs 15 genoemd en geroemd.

‘Heerlijk, als je dat beseft en los kunt laten. De ander en jezelf genade kunt
schenken.’

Het evangelie is niet naar de mens. Het is: niet ik….maar Christus. Het is: niet
ik…maar de genade van God. Dat is aanstotelijk voor de (oude) mens, want die
heeft niet langer het voor het zeggen. Eigen haan kraait geen koning meer. Het
is een Ander die de touwtjes in handen heeft in ons leven: Christus Jezus.
Daarom ging het ‘mis’ in Korinte: allemaal haantjes die zelf wilden regeren in
plaats van de enige Rechthebber op de troon: Christus en Zijn genade!