Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Wat een toekomst wacht ons toch!’

Ja, als je bedoelt dat wij te midden van de hemelingen zullen zijn, dan
kunnen we niet anders dan dat beamen. Het bijzondere is, dat de apos-
tel van de natiën dit vijf keer in Efeziërs vaststelt. In de ‘voorbereidende’
brieven (Romeinen-1,2 Korintiërs, Galaten) werd nog niet over de hemel-
se positie van het lichaam van Christus gesproken. In Efeziërs wel.

‘Ja , ik kan me nog heel goed herinneren, dat wij dat uitgebreid hier
hebben besproken.’

Paulus wist al veel eerder van die hemelse positie, maar kon dat nog
niet bekendmaken. Dat gebeurde op Vaders tijd, zoals alles op Zijn tijd
plaatsvindt. In Efeziërs komt de heerlijkheid van het lichaam van Chris-
tus pas goed naar voren. Het is dé brief waarin de hemelse status en
dito positie wordt onthuld. Uitgedrukt in vijf (getal van de verborgen-
heden en van de genade) keer: te midden van de hemelingen.

‘Ongelooflijk eigenlijk. Je kunt je dat bijna niet voorstellen.’

De sfeer van onze rijkdom aan zegeningen staat al in de opening van
de brief:

Gezegend zij de God en Vader van onze Heer Jezus Chris­tus, Die ons
zegent met iedere geestelijke zegen te mid­den van de hemelingen
in Christus

Wat is dat toch geweldig, zo’n grote genade te ontvangen uit Zijn hand.
Wij ontvangen iedere geestelijke zegen. Geen materiële zegen, maar
geestelijke. In dat in Christus, Hij die is opgewekt en verheerlijkt. En
hier klinkt óók het unieke van Efeziërs:

Te midden van de hemelingen.

Waar die zijn? Niet op aarde, maar boven, in de lucht en in verdere
hogere, hemelse ‘sferen’, verder van de aarde af! 

‘Wel goed te zien dat wij allemaal Gods genade nodig hebben.’

Helaas maar al te waar, dat men –net als de Galaten na misleiding- niet
meer wil horen van het evangelie van Paulus. Men meent het beter te
weten dan de apostel zelf. Ook vandaag de dag zijn er Korintiërs, om ze
zo maar te noemen, die Paulus aan de schandpaal zouden nagelen als ze
dat zouden kunnen. Men luistert liever naar de apostelen van de Besnijde-
nis. Maar dat gebeurt dan weer niet consequent.

‘Zo zie je, dat ook die misleide mensen –door eigen denken of door dwaal-
leraren- Gods genade nodig hebben.’

Jawel, het is natuurlijk zo, dat God ieder de mate van geloof toedeelt (zie
Romeinen 12:3). Aan de andere kant zegt de Hebreeënbrief wel tegen de
gelovigen met Hebreeuwse achtergrond, dat zij naar de tijd gerekend al
leraren hadden moeten zijn. Maar ook zij hadden, net als de Korintiërs,
nog melk nodig. Zij kunnen het vaste voedsel niet verdragen.

‘Zo zijn er dus vandaag veel gelovigen die nog van de melk drinken?’

Het is nogal lastig te zeggen, maar wat tegenwoordig voor ‘evangelie’
doorgaat, is zo vaag. Men predikt wel dat Jezus aan het kruis stierf tot
vergeving van zonden, maar de mens moet er wel iets voor doen! Het
gaat ‘niet zo maar’ (wat dat ook mag betekenen). Terwijl het goede
nieuws is, dat er allang betaald is. Op Golgotha. Daar heeft Hij alles vol-
bracht. Al wat gedaan moest worden, ís gedaan. Men kan eenvoudig
de Heer danken!

‘Wat is het toch simpel. God danken voor de betoonde genade.’

De blijde boodschap is, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is
om zondaren te redden. En dat doet Hij ook! Hij redt ze eenvoudig-
weg allemaal! Geweldig blij bericht, dus. Maar dat mag je niet zeggen,
dat is maar makkelijk. En dat is het ook!. Jij/u/ik, wij kunnen er niets
aan toevoegen of van afdoen. Het is geweldig, dat God geen eigen
werken vraagt. Hij heeft het al gedaan – aan Hem alleen alle eer!

‘Prachtig hoor, die typologie in Genesis.’

Het is een bijzonder iets in de Schrift, die typologie. Het laat diepere lagen in
de tekst zien. Paulus doet dat in Galaten 4, onder andere. Daar toont hij de
typologie in de geschiedenis van Hagar en Sarah, Ismaël en Izaäk. Het blijken
twee verbonden voor te stellen. Het gaat daar om de tegenstelling gebonden-
heid (slavernij : Hagar/Ismaël/de berg Sinaï) tegenover de vrijheid (vrij zijn:
Sarah/Izaäk/Jeruzalem boven).

‘Ja, daar het ging het over afgelopen woensdag in de Bijbelstudie.’

Een avond waarop veel aan de orde kwam. Paulus’ felle toon in deze brief,
het verschil tussen oude en nieuwe verbond. Valse broeders, de plaats van
Paulus, de bedekking bij Mozes, en zo voorts. Al met al bleek, dat het zo de
moeite waard is, samen de Schriften te openen.
Het evangelie van de genade van God stelt ons in de vrijheid. Verlost van
de zonde, verlost van een wettisch leven, verlost van de grondregels van de
wereld, genade!

‘Dat delen we met heel wat gelovigen.’

Zeker, maar het punt is, dat veel gelovigen helaas maar niet willen aan-
vaarden dat God de Redder van alle mensen is (1 Timotheüs 4:10), en dat
is nu typisch een van die teksten waarvan theologen zeggen: ‘Ja dat staat
er wel, maar dat moet je zo niet zien’. En men verlegt de waarheid –na een
korte of langere redenering- en stuurt de oprechte gelovige het bos in!
Vandaar dat de Heer bij gelegenheid de farizeeën en schriftgeleerden door-
licht en laat zien hoe het zit.
Uiteindelijk hebben wij allemaal Zijn genade nodig!

‘Bijzonder, dat Vader wonderlijk iets geeft in uitzichtloze situaties.’

Ja, het zou voor Ieue iets te wonderlijk zijn geldt vandaag ook nog steeds.
Onlangs kwam iets over Jozef en zijn broers naar voren. Hoe God Ruben in
het hart gaf Jozef te redden van de dood en hoe Hij vervolgens Juda in het
hart gaf nog iets anders te doen. Zo werd Jozef verkocht naar Egypte en kon
hij daar –ook weer heel wonderlijk- onderkoning worden.

‘Zo kon hij ook weer zijn broers en familie helpen in hongersnood.’

Dat is hoe God het uitwerkt. Jozef droomde ervan, dat 11 schoven bogen
voor zijn schoof en dat zon, maan en 11 sterren zich voor Hem bogen. Een
dubbele droom. Later zou dat werkelijkheid worden toen hij in Egypte on-
derkoning was geworden. Hij kon twee keer een dubbele droom uitleggen.
Eerst van de schenker en de bakker en later van de Farao zelf.

‘Ook weer heel wonderlijk allemaal.’

Bij Jozef lees je dat zijn naam –toevoeger- waar is. Hij voegt toe wat nodig
is en kon daardoor redding geven. Dat spreekt van Vader, die toevoegt wat
redding geeft. Hij voegde Jozef toe aan de broers waardoor die gered kon-
den worden van de honger. Zo is en blijft Jozef een prachtig type van de
Heer Jezus Christus, de als de ware Jozef door Vader toegevoegd werd aan
de mensheid om die te redden. Jozef was Zafnath Paänea: redder van de
wereld, als voorafschaduwing van de ware Redder van de wereld:
Christus Jezus!

‘Het is een hele onrustige wereld waarin we leven.’

Zeker. Nu er voortdurend onrust is, met name in het Midden-Oosten in
de laatste pakweg 150 jaar, zagen we langzaamaan de oude bijbelse
kaart ontstaan. Landen als Syrië, Iran (Perzië), Irak, Jordanië, Libanon.
Het zijn bekende namen uit de Schrift, uit de oudheid, en vandaag spelen 
die opnieuw een rol rondom Israël, de Joodse staat. Dat is ook een
politiek spel. Een aantal oorlogen werd door Israël gewonnen.

‘We zien het. Heel opvallend, hoe de Joodse staat overleeft.’

Je denkt onwillekeurig aan de woorden uit Genesis 18:14:

Zou iets voor Ieue te wonderlijk zijn?

Dat klonk toen beloofd was, dat Sarah een zoon zou krijgen. Zij was on-
vruchtbaar en Ieue bewerkte in haar ouderdom, dat zij en Abraham tóch
een zoon ontvingen. Het bijzondere is, dat Elizabeth in Lucas 1:37, die ook
onvruchtbaar was, tóch de zoon Johannes kreeg. Bij de gelegenheid dat
de boodschapper Gabriël bij Maria kwam, werd dit woord uit Genesis 18
aangehaald.

‘Ieue schenkt leven uit de doden?’

Zo wordt er in Romeinen 4 door Paulus over gesproken. Als het gaat om de
zoon van de belofte, Izaäk. Voor wat het kunnen verwekken van nageslacht
waren Abraham en Sarah allebei gestorven. Maar de levendmakende kracht
van Vader zorgde ervoor, dat er tóch een zoon kwam. Voor Hem is niets te
wonderlijk. Zo zal Hij uit de huidige levenloze Joodse staat, dat nu in zekere
zin een dal van dorre doodsbeenderen is, door Zijn geest leven uit de doden
geven! Dat is de hoop en verwachting voor de Joden en heel de schepping!