Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘De wet (Thora) van Mozes verschijnt om de verantwoordelijkheid
om die te houden op de schouders van Israël te leggen. Maar latere
openbaring laat niet alleen zien dat die niet gehouden zou worden,
maar dat zij niet met die bedoeling gegeven was, en niet gehouden kon
worden door de zonen van Adam. Zij kwam er nog bij, niet om de zonde
te doen verminderen, maar de krenking te doen toenemen (Rom.5:20).
Als er een wet gegeven zou zijn die door de mensen gehouden kon wor-
den, dan zou men zich eraan hebben gehouden en zo hun eigen gerech-
tigheid te tonen (Galaten 3:21).
Maar zoals zij is kunnen zij dat niet en zo tonen zij, door hun eigen onge-
rechtigheid en het gericht wat erop volgt, Gods gerechtigheid. En dat is
het werkelijke doel van de wet (Thora).’      A.E. Knoch, UR CXI, blz.153

‘Het is een uniek werk dus, die concordante vertaling. Veel kritiek is er ook.
Men zegt, dat je eenzelfde woord uit de grondtekst nooit altijd met hetzelfde
Nederlandse woord kunt vertalen.’

Dat is de oppervlakkige kritiek, men meent -zonder zelf de methode en de uit-
werking ervan te hebben bestudeerd- dat het dan een computerachtige verta-
ling oplevert, die geen rekening houdt met het tekstverband. Niets is minder
waar. Juist de concordante vertaling houdt rekening met het tekstverband en
laat het vertaalwoord daardoor kleuren. Geen enkele andere vertaling probeert
echter zo consequent te vertalen.

‘Je sluit op deze manier wel menselijke inleg zoveel mogelijk uit, omdat je door
het grondtekstwoord gedwongen wordt naar dat woord te vertalen.’

Zo kun je het begrip ‘aioon’ (tijdperk), nooit met ‘wereld’ vertalen, omdat het om
een woord gaat, dat een zekere periode van tijd aanduidt. Het woord ‘kosmos’
komt veel meer in aanmerking om met het woord ‘wereld’ vertaald te worden.
Door het woord ‘aioon’ te bestuderen, alle vindplaatsen op te zoeken, evenals het
Hebreeuwse woord ‘olam’ dat hetzelfde als ‘aioon’ aanduidt, ontdekte Knoch de
waarheid omtrent de aionische tijden. Het woord ‘aioon’ betekent nooit ‘einde-
loze eeuwigheid’, maar wijst steeds op een zekere tijdsperiode.

‘En daarmee kon er geen sprake meer zijn van een eindeloze straf of eeuwige pijn?’

Dat was de consequentie. In de geschiedenis is ook aan te wijzen, waar men de
wissel naar de eeuwige straf voor de ongelovigen als officiële kerkleer heeft om-
gezet. Het was -zoals op deze plaats al eens aangegeven- in 553 door toedoen van
keizer Justinianus op het derde grote concilie te Constantinopel (dat was het 2e
oecumenische concilie daar). Op last van deze keizer werd aan het woord
‘aionisch’ het woord ‘oneindig’ toegevoegd, omdat de keizer heel goed wist, dat
het woord ‘aioon’ niet ‘eindeloze eeuwigheid’ betekent. Zo kwam men tot de for-
mulering, dat de ongelovigen een ‘eindeloze aionische straf zouden ondergaan’.

‘Daar is de wissel dus omgezet. En wat heeft dat geleid tot verschrikkelijk veel
angsten onder de mensen!’

Mensen zijn erdoor in inrichtingen beland. Verschrikkelijk. En daarbij was het
een enorme blaam die op God geworpen werd, het beeld van God werd volledig
verwrongen. Zo’n beeld van God aan de luisteraars in de kerken voorhouden, is
huiveringwekkend. Het is een keiharde leer, die zoveel mensen schrik heeft
aangejaagd. Talloze mensen hebben boven heel hun leven de dreiging van de
eeuwige hel gevoeld. Een gedachte die nergens in de Schrift te vinden is, nota
bene. Wat is het dan heerlijk, vrijuit te leven onder het evangelie van genade,
dat God werkelijk de Redder van alle mensen is!

‘Die broeder Knoch moet zich ook wel eenzaam gevoeld hebben.’

Er waren wel broeders die hem bijstonden en hielpen. In zijn eentje had
hij dit enorme vertaalwerk en al die studies die hij schreef, nooit kunnen
volbrengen. Daarnaast bleek ook zijn tweede vrouw (hij was jarenlang
weduwnaar) Sigrid von Kanitz een geweldige steun en toeverlaat. Het
was een enorm werk wat hij heeft mogen doen. Echt het werk van de Heer
dat voor hem klaargelegd was.

‘Mooi, en een voorbeeld voor ons!’

Absoluut. De pijnlijke nauwgezetheid waarmee hij te werk ging en alles
drie keer checkte en nakeek voordat het definitief werd opgenomen in de
vertaling, het was een waar monnikenwerk. En dan de diepgaande studies
waarmee hij de ene geweldige waarheid na de andere op tafel mocht leggen,
want het was Gods genade en dat alleen, en hij wist het.

‘Mooi he, dat grote werk door zo’n kleine en onbetekenende broeder in het oog
van de (kerkelijke en evangelische) wereld.’

God gebruikt juist het onedele, het verachte, wat niet in tel is in de wereld, om
wat wel iets is (of meent te zijn) in de wereld te beschamen. Broeder Knoch is
altijd vrij gebleven van in dienst zijn van grote instituten, want dan had hij al
die waarheden nooit zo op tafel kunnen leggen. De studies over het beheer van
het geheimenis zijn zo uniek, niemand heeft ooit zoiets kunnen neerleggen op
die manier.

‘Wacht even, het beheer van het geheimenis is deze tegenwoordige tijd waarin
wij nu leven?’

Men noemt het ook wel de bedeling van de verborgenheid; het gaat dan om een
periode die niet in Tenach was aangekondigd door de profeten. Later, als je weet
hoe het zit, kun je dat wel in speciale geschiedenissen in typologie terugvinden.
Maar het was een periode in Gods heilshandelen die verborgen was en dat werd
door de apostel Paulus onthuld in zijn brieven. Hij kreeg daarvoor de gelegen-
heid in gevangenschap in Rome. Daar was hij zelf verborgen, in gevangenschap,
en 2 jaar (type van de huidige 2000 jaar die nagenoeg voorbij zijn) in zijn eigen
gehuurde woning.

‘Dus Knoch heeft uniek en uitvoerig over deze speciale tijd geschreven?’

Hij bracht daarvan de feiten van de Schriften naar voren. Hij wordt verguisd
als was hij een ultra-dispensationalist, maar dat was hij uitdrukkelijk niet.
Anderen past dat predikaat veel beter, zoals C.H. Welch. Die gaat een stap te
ver in zijn uitleg van de periodes van beheer, en hij bestreed Knoch fel als het
gaat om de verzoening. Maar Knoch had het beter en scherper mogen zien van
de Heer en beleed vrijuit wat de Schrift zegt: God ís de Redder van alle mensen,
inzonderheid van de gelovigen!

‘Hoe ging het nu verder met het werk van broeder Knoch?’

Hij ging verder met het grote werk: de concordante vertaling van heel
de Schrift, volgens een unieke methode, die menselijke inleg tot een
zeer klein minimum beperkt. Dat onderscheidde hem van de rest en hij
kwam ook alleen te staan, de grote meerderheid van de christenheid in
de Verenigde Staten liet hem links liggen en hij werd verguisd.

‘Maar dat kwam toch ook omdat men hem als ‘alverzoener’ bestempel-
de?’

Jawel, daarover heeft hij zeer grote aanvaringen met o.a. C.H. Welch
gehad. Die bekritiseerde Knoch op ondeugdelijke gronden en Knoch
weerlegde dat helder in ‘Unsearchable Riches’. Knoch getuigt ervan,
dat toen hij begon met de concordante vertaling, hij in de eeuwige
pijn voor de ongelovigen geloofde. Door het vertaalwerk en de feiten
die uit het Grieks naar voren kwamen werd hij gedwongen zijn stand-
punt te herzien. Daarna was hij diep overtuigd van het geweldige evan-
gelie, dat God al wat in de hemelen en op de aarde is, wederzijds met
Zich verzoent doordat er vrede is gemaakt in het bloed van het kruis
van Christus.

‘Dus hij had geen sentimenteel idee, zo van: het kan toch zo niet zijn, dat
God mensen voor eeuwig verloren laat gaan?’

Nee, van ‘het kan toch niet zo zijn dat’ – gedachten moest Knoch niets heb-
ben. Hij wilde zijn geloof uitsluitend baseren op de feiten van de Schrift
zelf en niet op grond van doorredeneringen of gevoel of filosofie. Daarom
spitte hij ook zo diep, totdat de onderste steen boven was en alles perfect
bleek te kloppen. God is de redder van alle mensen, Hij laat niemand voor
eeuwig verloren gaan. God heeft een plan van eonen, dat Hij volledig in en
door Christus Jezus uitwerkt.

‘Dat bezorgde hem vijandschap van broeders?’

Helaas wel ja, hij werd met enige regelmaat weggeschreven in kerkelijke
en evangelische tijdschriften in de Verenigde Staten. Hij kwam alleen te
staan, net als een Paulus. Niettemin was hij een genadig mens, die in de
diepte de genade van God ervaren had en zijn eigen hart had leren ken-
nen, en bovenal: het hart van God! Dat klopt van liefde voor allen!

‘De ontdekking van de juiste Schriftuurlijke lijnen is volgens mij
een proces geweest vanaf de reformatie.’

Dat zou best eens kunnen. Luther heeft veel betekend, maar anderen
Melanchton, Zwingli, maar ook een Tyndale en andere voorlopers
hebben in de breedte ervoor gezorgd, dat niet alleen de geestelijken
van de kerk, zoals de RK priesters, de bijbel konden lezen, maar dat
die bijbel in de huiskamers bij de mensen kwam en leesbaar voor ie-
dereen. Helaas is er toen veel van kerkleer in de vertalingen gekomen.

‘Dat is een enorme ontwikkeling geweest, en men ging de Schriften
weer zonder de bril van de kerkleer lezen en bestuderen.’

Geweldige dingen ontstonden, een monumentaal werk zijn nog steeds
de concordanties op het Hebreeuws en het Grieks zoals samengesteld
door George V. Wigram. Die laten je zien waar precies een afzonderlijk
Hebreeuws woord en Grieks woord in de bijbel staat. Deze zijn van on-
schatbare waarde geweest bij het tot stand komen van de concordante
vertaling, zoals die in het Engels nu helemaal klaar is.

‘Dat was een bijzonder werk, en hij had toch geen steun van grote kerk-
genootschappen of iets dergelijks?’

Dat is een enorm werk geweest, de eerste vertaling was in 1926 klaar,
toen had men het Nieuwe testament in concordante vertaling gereed.
Een bijzonder werk dat gestart werd door A.E. Knoch en V. Gelesnoff.
Later, na het overlijden van Gelesnoff in 1921,  moest Knoch alleen
leiding geven aan een team, en dat ging wel, maar was een zeer zware
opgave, alles zonder computers! Allemaal opschrijven op kaarten in kaartenbakken. Geweldig werk, waarin God hem leidde.

‘Toch wel bijzonder he, had hij ook veel tegenstand?’

Overigens werd hij door het huwelijk met gravin Sigrid von Kanitz in
feite vrijgesteld op 57-jarige leeftijd. Dat gaf veel meer tijd om aan het
werk te kunnen wijden.
Hij ondervond veel tegenwerking, kritiek van broeders, hij werd onheus bejegend, zijn woorden werden verkeerd gebruikt en uitgelegd, hij werd
van van alles en nog wat beschuldigd, ook door medegelovigen  als C.H.
Welch, die hij in ‘Unsearchable Riches’ op broederlijke en duidelijke wijze
vanuit de Schriften weerlegde.

‘Dat kun je teruglezen in oudere nummers neem ik aan?’

Jawel, iedereen die Engels kan lezen kan deze dingen teruglezen en na-
kijken of A.E. Knoch Schriftuurlijke argumenten had en heeft. Naar mijn
stellige overtuiging wel. Hij was een broeder uit de zogenaamde Plymouth
Brethern (Vergadering van gelovigen), en begon zijn Griekse nieuwe testa-
ment te bestuderen en ontdekte dat leringen van ‘de broeders’ niet altijd
klopten met het Grieks! En uiteindelijk werd hij uit deze groepering gezet.

‘Boeiend, kunnen wij daar morgen verder over praten?’

Zeker, God heeft in hem een voorbeeld gegeven van iemand die de waar-
heid in liefde aanreikte, waarin hij op onder andere een Paulus leek!