Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

In het decembernummer van De Oogst staat een interview met drs. Jan van Barneveld, die al 40 jaar artikelen over Israël schrijft en dat volk van harte liefheeft. Hij doet een aantal opmerkelijke uitspraken over de huidige situatie in de kerken en gemeenten.
‘In kerken en ook in veel evangelische gemeenten is er nauwelijks interesse voor het profetisch Woord, als straks de laatste bazuin klinkt, denken ze dat er een fanfare-korps voorbijkomt’.
Dat is helder. Daarom is het zaak in deze eindtijd Zijn woord ook op de profetieën over Israël en de volkeren te onderzoeken! Maar hij zei nog meer.
Als hij het heeft over leiders, die vooral bezig zijn met hun eigen profilering, zegt hij:
‘Slappe leiders worden dictators’, waarschuwt hij. ‘En alle reuzen in de bijbel gaan dood’. ‘De kerk gaat van geleuter tot geleuter steeds voort. Leiders zijn vooral met zichzelf en hun eigen discussiepuntjes bezig. Ze kletsen eindeloos over de evolutie-leer, psalmen en gezangen en de doop. Tamelijk vrijblijvende onderwerpen die wel min of meer belangrijk zijn, maar tot een enorm formaat worden opgeblazen. De kerk barst van de kleine baasjes, daarom barst zij zo snel uit elkaar’. We verliezen de focus op het wezenlijke: Jezus Christus en die gekruisigd. En ook: Jezus Christus die komt!’ (Uit: De Oogst, blz.16-18, decembernummer 2009).
Ook dat is helder. Daarom is het zaak ons tot de Schriften te wenden en onder-zoeken waar we staan in de tijd. Ik denk, dat het voor veel gelovigen vaststaat, dat wij in de laatste fase van de eindtijd zitten en dat de bazuin van God naar 1 Thessa-lonicenzen 4:13-18 binnenkort gaat klinken.
Het is goed, je dat bewust te zijn, in alle dingen die je doet. Dit besef doet je nuchter tegen de dingen aankijken, en vooral: uitzien naar Hem, die komt!

Wat is alles? Volgens Psalm 118:14 gaat het om:
‘De HEER is mijn sterkte en mijn psalm; Hij is mij tot heil geweest’.
Voor de Psalmist is de Heer: zijn sterkte, zijn lied en zijn redding. In feite alles.
De Naam bestaat uit vier letters: JHWH, uitgeschreven in de werkwoorden: word-zijnde-was. Hij, die was, die is en die komt. Ik ben. Hij, die altijd is.
Hier staat de Naam niet voluit. Er staat ‘Jah’, of: JH, de afgekorte Naam. Het gaat om de zogenoemde rechterkant van de Naam, en volgens rabbijnen gaat het dan om de onzichtbare ‘kant’ van Jahweh. Zodra Hij zichtbaar en hoorbaar wordt, gaat het om de volledige Naam JHWH.
In de ervaringen van de schrijver is Jah voor hem zijn sterkte geworden. Vertrouwt een mens misschien eerst op eigen kracht of die van anderen, vroeg of laat zul je als gelovige erkennen, dat alle kracht van Hem komt, die liefde is.
Iedere ademhaling, de kracht om te denken, je armen te gebruiken, je voeten te zetten komt van Hem. Dat ga je als mens pas later in je leven beseffen.
En nu roept de psalmist dit in vreugde uit. Hoe zit dat bij ons, u, jij en ik?
In het evangelie hoor je, dat het gaat om Zijn kracht, Zijn genade, Zijn liefde in je leven. Hoe langer hoe meer besef je: ja, Hij geeft alles in mijn leven.
Dan wordt Hij ook het enige lied in je leven, je zingt (onhoorbaar voor anderen vaak) wat Hij allemaal voor je betekent. Psalmen, lofzangen en geestelijke liederen vullen je hart tot Zijn eer!
En je gaat met de psalmist zien hoe Hij je redt in je leven, redding van zonde, redding in nood, Hij zal met de beproeving óók Zijn uitkomst geven; dat is de kracht, het vermogen erdoor te kunnen komen! Redding in het Hebreeuws is de Naam Jezus, Jehoshua!
Het evangelie is, dat eens alle knie zich zal buigen voor die Redder, en dat alle tond van harte zal blijden: Jezus is Heer!

Wat is goed? Volgens de Schrift dit:
‘Het is beter tot de HEER de toevlucht te nemen dan op de mens te vertrouwen.’ (Psalm 118:8)
Het Hebreeuwse ‘tov’ staat voorop in de deze tekst. Centraal staat Jahweh zelf; over Hem gaat het in heel de Schrift. Hij is de grote en enige toevlucht voor de mens. In tijden, dat je het als mens moeilijk hebt, komt dit sterker naar voren. Soms benauwt alles wat om je heen is. Dan is de weg naar boven open. God is altijd heel dicht nabij je! Alleen Hij kan echt (ver)troosten. Hij is de God van alle vertroosting.
Als een mens zich belaagd voelt, heeft hij toevlucht nodig. David wist dat heel diep uit eigen ervaringen. Hij werd belaagd door koning Saul, belaagd door allerlei vijanden. In de Psalmen heeft hij zijn vertrouwen in Jahweh geschreven.
‘Toevlucht nemen’ (Hebreeuws: chasah) betekent, dat je een plaats vindt waar je beschermd bent, waar je je veilig voelt en kunt vertrouwen. Voor de mens is het goed in tot Jahweh je toevlucht te nemen. Bij Hem ben je veilig, vertrouwd, je kunt Hem alles toever-trouwen; Hij zal je vertrouwen niet beschaamd maken! Hij is ‘Ik ben’; die er altijd is.
De Heer Jezus zei van zichzelf: ‘Ik ben’; daarmee toonde Hij zichtbaar wie Jahweh is.
Hij is de ideale herder; dicht bij Hem is het ‘tov’; beter dan je vertrouwen (Hebreeuws: batach) in (een) mens(en) te stellen!
En in dat vertrouwen in Hem kun je met elkaar als gelovigen dat belijden, uitleven en samen verder! Daarin wijst Hij de weg, Hij, die de betrouwbare is, en al Zijn beloften gegarandeerd zal vervullen!

‘De HERE is met mij, ik zal niet vrezen; wat zou een mens mij doen? (Psalm 118:6)  Wij kunnen als mens bang of angstig zijn voor wat anderen je kunnen aandoen. Of voor wat anderen zeggen. De zin opent met iets geweldigs, als je je dat echt bewust bent. Deze laatste van de Hallel – Psalmen (113-118) spreekt heel bijzonder. Drie keer per jaar worden deze bij de grote feesten van Israël gezongen. Opdat de mens zich van dit geweldige bewust is: ‘De HEER is met mij, ik zal niet vrezen’ (Filippenzen 4:5 zegt dit in feite ook!).
Dit was ook het diepe bewustzijn van de Heer Jezus, toen Hij op aarde wandelde.
Angst kan een mens verlammen. Soms zelfs totaal, helemaal. Dan durft een mens niet meer naar buiten te gaan.
Wat fijn, als je dit bevrijdende diep in je hart hebt: ‘De HEER is met mij’ Je kunt Hem 24 uur per dag aanroepen, alles aan Hem bekendmaken. Hij gaat met ons mee in lijden, in druk en verdrukking. Hij weet precies wat er in ons omgaat. Hij kent onze nood, ons verdriet, onze rouw. Hij is daar geheel en al van op de hoogte en staat er niet afstandelijk tegenover! Hij is betrokken bij ons, het is goed ons leven met Hem, Christus Jezus, te delen en het van Hem te verwachten.
‘Wat zou een mens mij doen?’ Bij de Heer Jezus betekende het uiteindelijk: kruisiging. Maar Hij stierf in het volste vertrouwen, dat God, de Vader, Hem zou opwekken uit de doden! En Hij deed dat ook! Dáárom stellen ook wij al ons vertrouwen op Hem, die liefde is, en ons redt in alle omstandigheden!

Begin. In diverse uitspraken van de Schrift kom je dat tegen.
‘In begin was het woord, en het woord was naar God toe, en God was het woord’
(Johannes 1:1). Dit begin ligt vóór de eonen.
‘In begin schiep Elohim (God) de hemelen en de aarde’ (Genesis 1:1).
Dit begin markeert het scheppende handelen van God, die het toneel plaatst, waarop Zijn grote plan (letterlijk: voornemen, Efeziërs 3:10,11) van eonen uitgevoerd zal worden. Dat voornemen was al helemaal compleet in Gods gedachten; in de tijd komt dat tot stand.
En dat komt tot stand door het woord, want Johannes schrijft verder: ‘Alles is door het (woord) geworden; en zonder het (woord) is niets geworden, dat geworden is’ (Johannes 1:3, twee keer tussen haakjes ‘woord’ toegevoegd).
Genesis deelt ons de totstandkoming van deze oude schepping mee.

Als God iets begint, maakt Hij het ook af. Hij zorgt zelf voor de voortgang en uitwer-king van Zijn plan. Hij laat inderdaad niet los wat Zijn hand (ooit) begon!
Die zekerheid hebben wij vandaag. U las dit stukje mogelijk aan het begin van deze dag. God is deze dag met u, jou en mij ingegaan. Wat er ook gebeurt, Hij is nabij en weet wat we nodig hebben! Hij gaat met ons mee door de dag heen en aan het einde ervan danken we Hem, soms is dat moeilijk, maar toch… Hij doet alles goed, en…… de verheerlijking komt nog!