Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

Het is Gods zaak, uiteindelijk. Het maakt niet uit of er veel gelovigen zijn
die het hebben erkend en het echt geloven, of niet. Het is iets, dat in de
Schriften geopenbaard werd door de latere brieven van Paulus. Het is
geen uitvinding van een aantal gelovigen, het is iets dat in de Schrift ont-
huld wordt en kom niet aan met ‘ja, maar het gaat veel te ver’ of ‘je leest
er teveel in’ of  ‘het staat er wel, maar je moet het anders zien’.

‘Wonderlijk, dat God zich steeds verder heeft onthuld in de Schrift.’

We hebben te maken met geopenbaarde verborgenheden. Een verbor-
gen wijsheid van God, van vóór de eonen (1 Corinthiërs 2:7), die nu
geopenbaard is, en heeft te maken met de gemeente die het lichaam van
Christus is, is zó bijzonder. Dat kun je niet afdoen met dat het slechts te
maken heeft van het opnemen van heidenen in de zegeningen van Israël.
Dat was in Tenach ook al bekend en volgens de Torah kon de heiden ook
opgenomen worden als vreemdeling in de volksvergadering van Israël.

‘Als het niet gaat om de heiden die bij Israël mag komen, moet het dus
om iets anders gaan.’

Ja, want waarom zou Saulus dan geroepen zijn, als 13e apostel, met een
unieke roeping, als het alleen zou gaan om eenwording van Israël en de
heidenen? Want dat laatste zat ook besloten in het evangelie van het
koninkrijk, daarvoor werden de twaalf apostelen door Jezus Christus ge-
roepen. Paulus had een afzonderlijke roeping, een afzonderlijke bood-
schap, een afzonderlijk evangelie. Hij was speciaal afgezonderd. Zo staat
het er en daar valt niets aan te wijzigen.

‘Duidelijk. Het speciale, unieke, is de onvoorwaardelijke genade en de
hemelse roeping van het lichaam van Christus?’

Het kan niet anders. De Heer kon met Zijn volksgenoten niet spreken over
de hemelse (dingen), Johannes 3:12. Alleen over de aardse. Dat was voor de
leraar van Israël al moeilijk te vatten. Laat staan wat later onthuld zou wor-
den: een verzoening die het universum omvat, waarin alle geestelijke mach-
ten en krachten betrokken en meegenomen worden én heel de mensheid.
Simpel: voor de volkeren op aarde heeft Israël een aardse bediening en voor
de hemelingen heeft het lichaam van Christus (het gezamenlijk-lichaam) een
hemelse. Dát is overstromende genade!

‘In alle gevallen blijft er een afstand tussen het hart en de boodschap
van Efeziërs.’

Vreemd genoeg kán men zich maar niet voorstellen, dat het lichaam
van Christus een hemelse roeping heeft en daadwerkelijk lijfelijk te
midden van de hemelingen boven, in de hemelen, zal zijn. Men ziet
uitsluitend en alleen een aardse toekomst als een aanvulling op Israël.
Dan moet je ook de Thora gaan houden en de feesten gaan vieren, de
sjabbat gaan houden in meer of mindere mate, et cetera.

‘Maar dan blijf je met de vraag zitten, waarom er dan een apart lichaam
van Christus geroepen moest worden.’

Je wordt dan toegevoegd aan Israël. Terwijl je uit de heidenen komt.
Je kunt toegevoegd worden, ondergeschikt aan Israël, aan het volk van
God. Alles gericht op deze aarde, aardse dingen, terwijl de hele eredienst
van Israël een uitbeelding of type is van hémelse dingen! Het gaat zonder
meer om de geestelijke betekenis. Dat onder andere, kreeg Saulus onthuld
in Arabië -als je het mij vraagt- toen hij door de Heer onderricht kreeg.

‘Zoiets als de geestelijke betekenis van Hagar, Ismaël, Izaäk, Sinaï, Jeruza-
lem in Galaten 4?’

‘Petrus spreekt ook over ‘de heerlijkheid daarna’.’

Ja, de opstanding en verheerlijking van de Zoon van God was wel in be-
dekte termen aangegeven, maar door onthulling moest aan Saulus duide-
lijk gemaakt worden, dat Hij, Christus Jezus, de vervulling en inhoud is
van de Hebreeuwse Schrift. Dat er een periode van 2000 jaar zit tussen
het lijden van de Heer Jezus en de oprichting van het koninkrijk van de
hemelen, was bij de profeten van Tenach totaal onbekend. Daarom onder-
zochten zij nauwgezet hun eigen profetieën!

‘Die twee dagen van Hosea stonden er wel en in de Psalmen staat ook, dat
bij de Heer een dag is als duizend jaar.’

Maar, om die uitspraken met elkaar te combineren is Gods leiding, inzicht
en wijsheid van de heilige geest nodig. Paulus kreeg bijzonder inzicht van
de Heer om de geheimenissen bekend te maken. Zijn inzicht in het gehei-
menis van Christus (Efeziërs 3:3,4) is uniek, dat vind je nergens anders in
de Schrift terug.

‘Dat bijzondere inzicht betreft Zijn heerschappij te midden van en over de
hemelingen?’

Uit: ‘The All-sufficiency of God’ – J.H. Essex, UR LXIV, blz. 29,30