Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Was weer boeiend, Openbaring.’

In feite onvoorstelbaar dat sommige uitleggers menen dat het
allemaal al gebeurd is in het verleden. En dat Openbaring niet
meer vervuld zal worden. Zulke uitleggers verwachten alleen
nog een jongste (of laatste) dag waarop Hij zal komen om te
oordelen de levenden en de doden. De 1000 jaren moet je in
die uitleg alleen maar symbolisch verstaan.

‘Dan poets je nogal wat weg.’

Ja de gebeurtenissen zoals we die gisteren besproken heb-
ben, zullen dan niet meer plaatsvinden. Dat is echter niet goed
houdbaar gebleken. Daardoor neem je het profetische woord
weg, dat bijvoorbeeld Babel nog herbouwd zou worden en dat
datzelfde Babel nog definitief verwoest zal worden. Inmiddels
is de stad Babel onder Saddam Hoessein herbouwd en wacht
nog op de rol die het moet gaan vervullen.

‘Dat is?’

Hoofdstad zijn van het antichristelijke wereldrijk, waarin de
verplichte aanbidding van het beest en beeld van het beest
zal plaatsvinden. Net als destijds onder Nebukadnezar het
grote beeld aanbeden moest worden, wat Daniël en zijn vrien-
den niet deden. Daarom werden ze in de grote oven gewor-
pen, waarin zij echter wonderlijk bewaard bleven, door Gods
hand!  

Op 30 maart 2016 kwam opnieuw Openbaring 6:1-8
aan de orde. De paarden met diverse kleuren staan
symbolisch voor de dingen die moeten gebeuren, moge-
lijk in de eerste helft van de 70e jaarweek van Daniel 9.
Dat blijkt uit de parallelle gedeeltes, onder meer Mat-
theus 24. Daarin markeert de Heer zelf het midden ervan
in vers 15: ‘wanneer jullie dan….’ Wat voor dat vers ge-
beurt, is terug te lezen in Openbaring, zegel 1-4.
Hier kunt u luisteren: deel A en deel B.

‘Wat moet je in deze tijd met al die onrust?’

Dat zal toenemen naarmate openbaring van de wetteloze
dichterbij komt. Wat tot nu toe weerhoudt, is het lichaam
van Christus. Pas wanneer dat weg is, zal de wetteloze zich
kunnen manifesteren. En zijn gang kunnen gaan. Daar spreekt
Paulus over in 2 Thessalonicenzen 2. Hij denkt dan sterk aan
de profeet Daniël. Daarover had hij het met die gemeente
gehad. Hij herinnert hen daaraan.

‘Paulus vond dat dus wel belangrijk.’

Het profetisch woord? Jazeker! Want hij citeert vaak uit de
profeet Jesaja. En hij mocht de bijzondere brief schrijven waar-
in de bazuin van God zo prominent genoemd wordt. Hij kende
de Tenach heel erg goed. En de Heer had Hem zelf onderricht
in de wildernis, en hem laten zien ‘wat in al de Schriften op
Hem betrekking had’.

‘Geweldig onderwijs moet hij gehad hebben.’

Hoogstwaarschijnlijk nog veel meer en dieper dan Hij met de
Emmaüsgangers had besproken. Bovendien verscheen de ver-
heerlijkte Heer aan hem, in tegenstelling tot hoe Hij aan de
Emmaüsgangers en de discipelen Zich vertoonde. Dat is een
zeer duidelijke hint naar wat Paulus mocht onthullen. Het is
de boodschap van de verheerlijkte Christus aan hem, voor de
gemeente die Zijn lichaam is. 

‘Hij werd opgewekt, geweldige hoop geeft dat!’

Dat geeft het grote uitzicht, dat we in de brieven van Paulus
lezen. De hele schepping wacht op de onthulling van de zo-
nen van God. Wat een gebeuren moet dat zijn. Na al het lij-
den en zuchten van heel de schepping inclusief de gelovigen
komt het tot heerlijkheid. Dat komt voort uit het werk van
de Vader van de heerlijkheid, die niets aan toeval overlaat.

‘Het lijden en de verdrukkingen zijn niet voor niets.’

Zo keek Paulus er ook naar. Hij achtte zelfs wat hij mee-
maakte een lichte last van verdrukking van een korte tijd.
Dat kon hij zo zeggen, omdat hij zich bewust was van
het alles overstijgende eonische gewicht aan heerlijkheid.
In het zicht van de bijzondere roeping van de gelovigen
voor de komende twee tijdperken (eonen), kon hij het
zo zien.

‘Dat is een mooi uitzicht, daar heb je wat aan.’

Hij kon troostende woorden spreken, omdat hij zelf in zeer
moeilijke momenten (2 Corinthiërs 1:3-11) vertroost was.
Door de heilige geest, de trooster. Wat doet de heilige
geest dan? Je toespreken en aanspreken door het woord.
Dat waren voor de apostel bijzondere momenten, en daar-
om kon hij de medegelovigen ook vertroosten met dat
waarmee hij zelf bemoedigd was.

‘Genade en heerlijkheid voor ons.’

De bijzondere genade van God is, dat Hij het vermogen
geeft om in lijden en verdrukkingen daar onder te blijven.
Het zal niet boven je lippen komen, Hij zal met de beproe-
ving óók voor de uitstijging (letterlijk: uit-stapping) zor-
gen. Wanneer je onrecht aangedaan wordt, soms door
mede-gelovigen, kun je je biddend en dankend tot God
wenden, die tegen je zegt: Ik heb je lief; en het zal alleen
leiden tot: grotere heerlijkheid.

‘We hebben machtig uitzicht door de opstanding.’

Het zal ook voor de hemelse machten, geesten en dergelijke
een enorme prediking zijn geweest. Nu Hij, die mens was ge-
worden en zelfs gedood aan het kruis, is opgewekt, is alles
anders. De tegenstander, de grote draak van de eindtijd, zou
toen wel gedacht hebben dat alles gewonnen was. Waar hij
zo graag mee wilde concurreren, de Zoon van God, was ge-
kruisigd en begraven.

‘Schriftgeleerden en farizeeën waren door hem beïnvloed?’

Het Sanhedrin moet wel door hem begeesterd zijn geweest.
We lezen het letterlijk van Juda(s), dat de satan in hem voer.
Pas toen kon hij de Zoon van Adam overleveren in de handen
van het Sanhedrin, dat hem gefinancierd had om dit te doen.
Daarna was het bittere in Judas zo groot, dat hij niet verder
kon leven. Daarin zit wel een diepere zin.

‘De tegenstander dacht te hebben gewonnen?’

Voor de zekerheid liet men een wacht bij het graf zetten en
was de steen verzegeld. Ook dat was niet aan de aandacht
van de tegenwerker ontsnapt. Veilig opgeborgen in het graf
en uitgeschakeld.
Maar op de ochtend van de opstanding werd Hij door de
heerlijkheid van de Vader opgewekt. De opstandingskracht
overtrof de dood. Dat kon Hem niet langer vasthouden, Zijn
ziel werd niet aan het onwaarneembare (Grieks: hades, vaak
vertaald met ‘hel’ (SV) of ‘dodenrijk’ (NBG)) overgelaten!