Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Het is een geweldige waarheid, dat God de Redder van alle mensen is.’

Dat is een van de meest geweldige waarheden van de heilige Schrift. Het is
onloochenbaar, niet te ontkennen; het staat er. Niet alleen in 1 Timotheüs
4:10, maar er zijn vele andere Schriftplaatsen die dit bevestigen en leren.
Alleen satanische en menselijke theologie wil anders. De boodschap van
genade voor allen is écht evangelie. Ieder, die daaraan afdoet, ontkent de
heerlijkheid van God als Redder.

‘We zijn weer duidelijk vandaag?’

Zeker, het kan niet ontkend worden; God ís de Redder van alle mensen. Wat
een geweldige boodschap is dat! En die-en-die dan? Wordt die ook gered?
Ja, wat is er mis mee? Is het werk van Christus onvoldoende? Wordt er iets
van de mens verlangd? Nee toch! Het is volbracht, zei Hij. Toen was het ook
gedaan. Genade die overstroomt maakte Paulus bekend, en ook daarin is Hij
uniek. Petrus en de anderen spraken wel van genade, maar niet van over-
stromende genade. Dat doet alleen Paulus.

‘Het is niet te ontkennen, het staat in Romeinen 5.’

Karl Barth spreekt Paulus na in zijn uitleg van de Romeinenbrief en leert
ook de redding van heel de mensheid. De theologen in grote verlegenheid,
want Barth was een groot theoloog en kon niet zomaar 1-2-3 tegengespro-
ken worden. Er ontspon zich een debat over ‘de rol van de mens’ in dat
geheel. Want Barth merkte terecht op, dat de verdienste van Christus groot
genoeg was voor heel de mensheid, zodat de overvloed van genade groter
is dan de gezamenlijke zonde(n) en overtredingen en krenkingen van de
mensheid! Dat leerde Barth (aan de voeten) van Paulus, de grote leraar
van de natiën, die zichzelf ook gered wist door overvloeiende genade!

‘Zo zijn er diverse redenen aan te wijzen waarom men Paulus verliet.’

‘Paulus was al tijdens zijn leven een eenzame geworden.’

Aan het einde was alleen Lucas nog bij hem, Lucas, de arts. Zo voorzag God
in een geneesheer toen de apostel het levenseinde zag naderen. Er waren
toen niet veel getrouwe broeders meer, die de oud geworden apostel nog
volgden. Hij constateert met verdriet, dat ‘allen in Asia van hem afgekeerd
werden’. Van wie? Paulus! Misschien zeiden de mensen toen wel: ‘Nee,
maar het gaat om de woorden van Jezus zelf’.

Als je het mij vraagt wel. Het evangelie is niet naar de mens. Genade is niet zo-
als de mens graag wil. Hij wil werken, er iets voor doen, maar dat gaat niet.
Want het gratis, voor niets, het valt je toe, je ontvangt het om niet. Het is Zijn
werk. Dat is geen mensgericht evangelie, dat is op God gericht goed nieuws!
Het eert Hem, van wie wij álles ontvangen: God, en Zijn geliefde Zoon!
Dat was voor de bejaarde apostel voldoende. Met een enorm uitzicht!

‘Die hemelse roeping, hadden de gelovigen uit Israël daar ook deel aan?’

In de tijd, dat Paulus predikte, waren er uit de Hebreeën, die Paulus’
prediking hoorden, dat geloofden en zo deel kregen aan het gezamen-
lijk-lichaam. Bedenk, dat Paulus zelf ook een Hebreeër uit de Hebreeën
was (Filippenzen 3:5). Zij worden in Hebreeën 3:1 aangesproken als zij,
die deel hebben aan de hemelse roeping. Ook daar wordt hetzelfde be-
grip in het Grieks (epouranion) gebruikt als in Efeziërs 1:3, 20; 2:6; 3:10
en 6:12.

‘Paulus had zelf deel aan het hemels koninkrijk?’

De tegenwerker is er daardoor in geslaagd een schaduw op Gods heerlijkheid
te werpen, en het evangelie van genade om te draaien in een evangelie van
werken. Soms mooi verkapt en verpakt in prachtige bewoordingen, maar het
is zuurdesem, gist. Daarom is deze tijd zo bijzonder, dat de werkelijke bood-
schap van de Schrift op tafel komt. God ís de Redder van alle mensen, en Zijn
verzoeningswerk strekt zich uit over heel de schepping!

‘Het is vandaag 10 jaar geleden dat de Twin Towers in New York instortten.’

Men werd toen wakker geschud, althans dat had je kunnen verwachten.
Merkwaardig genoeg zag je ineens in samenkomsten mensen weer komen
die je jaren niet gezien had. Het kon ook bijna niet anders, want het rustige,
veilig lijkende leventje in de Westerse wereld met al zijn weelde en luxe
werd opgeschrikt door deze grote gebeurtenis. Toen alles langzaam tot be-
daren kwam gingen mensen weer over tot hun gewone leventje van alledag.

‘Maar de gelovigen dan?’

Voor gelovigen kon het een bewijs zijn van dat wat zij allang wisten, dat het
allemaal niet zo vast en zeker hier op aarde is. Dat de dingen wankel en in
feite onzeker zijn. Je zag inderdaad hierdoor dat enkelen uit hun geestelijke
slaap wakker waren geworden. Alleen dutten zij weer na verloop van
tijd in. De dagelijkse beslommeringen en genoegens werden weer opgepakt.

‘Er zit onder de oppervlakte meer bij jou, merk ik.’

Laten we het bij Paulus houden, het is hier niet de plaats om op de achter-
gronden van dat gebeuren daar dieper in te gaan. Laat ik volstaan met de op-
merking dat heel de wereld in het boze ligt, wij leven in een boze aioon, en de
boze is tegelijkertijd de vader van de leugen. Dus wat uit de wereld op ons af
komt zal niet altijd de waarheid zijn.

‘En wat zegt Paulus dan van dit soort dingen?’

Hij zegt dat velen (veel christenen, veel gelovigen) gevangen zitten in de val-
strik van de tegenwerker (2 Timotheüs 2:24-26). Die valstrik heeft veel vor-
men. In elk geval blijkt dat uit oppositie tegen de boodschap die Paulus bracht.
In dezelfde brief merkt hij op, dat allen in (de provincie) Asia van hem afgekeerd
werden. Zij werden van hem afgekeerd. In 2:24-26 staat door wie.
De tegenwerker. Oftewel de oude slang, die de draak van de eindtijd is. Hij heeft
twee belangrijke tactieken: filosofie (heel interessant) en religie (heel mooi, al
die werken).

‘We staan vandaag weer op scherp?’

Paulus moest altijd nuchter, scherp en rechtuit zijn. Hij werd voortdurend aan-
gevallen, door hen die filosofie (wijsbegeerte) aanhingen en door de religieuzen,
die werken van het vlees (misschien heel vroom) nastreefden. Paulus zegt, nu
maar weer een ouder woord gebruiken, dat het ‘ijdele verleiding’ is. IJdel = leeg,
inhoudsloos en daarom zonder nut want niet tot opbouw van de gemeente.
Hét Kolossenzen-antwoord is: Christus!