Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘We hebben toch weer bijzondere dingen gezien door het woord ‘levendmaken’
door te nemen.’

We zijn er nog niet. Het komt ook voor in Galaten 3:21, waar Paulus zegt, dat als
er een wet was die levend kon maken, dan zou de gerechtigheid werkelijk uit de
wet zijn. Maar onder het oude verbond (de wet van Mozes) was het onmogelijk
dat de mens leven kon verkrijgen. Het vlees was te zwak om eraan te kunnen vol-
doen. Daarom moest de Heer zelf komen om de Thora te vervullen. Daarna was
het niet meer nodig, want met Hem stierf heel de oude mensheid aan het kruis.
Dan heeft de wet van Mozes niets meer om op gelegd te worden.

‘Ja, dat is wel duidelijk zo. Zijn er nog meer Schriftplaatsen waar het voorkomt?’

De tekst in 1 Timotheüs 6:13 is ook opvallend:

“Ik beveel je voor het aangezicht van God, die het al levendmaakt, en van Jezus
Christus, die onder Pontius Pilatus de ideale belijdenis getuigd heeft…”

Daar staat toch wel iets. God, die het al levendmaakt. Dat houdt dus niet alleen
de mensheid in, maar ook de geestelijke wereld, oftewel de wereld van de gees-
ten. Die hebben kennelijk ook levendmaking nodig. Zoals de geest van de mens
ook levendgemaakt moet worden om blijvend leven te hebben. Dat kan alleen
van de geest van God komen, en God is geest. Dat is Zijn wezen, Hij is liefde en
Hij is licht.

‘Het is een opmerkelijk woord, dat ‘levendmaken’, we zien hieruit, dat het
wijst op het doen leven van de mens en de geesten?’

Bij de mens werkt het zich verder uit in onsterfelijkheid. Dat is ook een bijzonder
aspect, dat zich zal voltrekken in de toekomst aan de mensheid. Het zogeheten
‘levenselixer’ waar mensen zo naar op zoek zijn, is in feite een zoeken naar het
kunnen  krijgen van leven dat nooit meer ophoudt. Onsterfelijkheid. Dat is wat
God gaat geven aan iedereen. Op Zijn tijd, voor de ekklesia die Zijn lichaam is
zal dat het eerst blijken. De leden van dat lichaam zullen dat het eerst onder-
vinden. Daarna zal het zich uitbreiden in de rest van de schepping!

‘Fijn, dat we even stilstaan bij het woord levendmaken, blijkt bijzonder te zijn.’

Het levendmaken is door de geest van God en heeft een direct eerste uitwerking
op de geest van de mens. Dat wordt ook van de Heer Jezus zelf gezegd. Hij is ook
levendgemaakt in geest, zoals 1 Petrus 3:18 letterlijk zegt:

“Want ook Christus, voor ons, stierf eenmaal voor de zonden, [de] rechtvaardige
voor onrechtvaardigen, opdat Hij ons tot God zou leiden; inderdaad ter dood
gebracht in [het] vlees, echter levendgemaakt in [de] geest, waarin Hij naar de
geesten in de gevangenis gegaan is”

Dat Hij ook wat Zijn lichaam betreft levendgemaakt is, is duidelijk. Hier wordt in
Petrus echter benadrukt dat levendmaken eerst en vooral de geest van de mens
betreft. Het blijkt dat Hij in de levendmaking naar de geesten in de gevangenis ge-
gaan is en daar gepredikt heeft dat Hij de opgestane is. Dit is opmerkelijk, omdat
dit een voorbeeld is voor de leden van het lichaam van Christus, die ook aan de
geestelijke machten en krachten het paulinische evangelie gaan prediken. Ook zij
zullen dat als compleet lichaam in de levendmaking gaan doen!

‘Deze tekst in Petrus gaat dus niet over overleden mensen?’

Nee, want een mens wordt in de Schrift niet ‘een geest’ genoemd. Nooit. De mens
wordt wél  ‘een levende ziel’ (Genesis 2:7; 1 Corinthiërs 15:45) genoemd. Hier in
Petrus gaat het om een herauten aan de geesten in de gevangenis, dat zijn die gees-
telijke machten die ooit een keer zich zodanig gedragen hebben, dat zij in een ge-
vangenis (wat dat ook maar is) vastgezet moesten worden. Dat gebeurde in de da-
gen van Noach, vóór de grote vloed van Genesis 5-7. Wat daar gebeurde, is nu even
niet van belang, maar het gaat erom, dat levendmaken met geest te maken heeft.

‘Dat blijkt uit nog meer Schriftplaatsen?’

Het komt in die zin ook voor in Johannes 6:63 en 2 Corinthiërs 3:6.
In die beide Schriftplaatsen gaat het om levendmaken dat de geest van God doet:

“de geest maakt levend, het vlees heeft geen nut”
“want de letter doodt, de geest maakt levend”

Het mag duidelijk zijn, dat de geest van God levendmaakt en dat het daarbij vooral
om de geest van de mens gaat. De letter van de wet doodt. De nieuwe bediening van
de geest van God is het levendmaken van de geest van de gelovige, zodat die onder
andere in staat is tot eer van God te leven, en in staat is om het geestelijke (uit Gods
woord) ook geestelijk te verstaan. Het bijzondere werk van levendmaken heeft ook
te maken met de bediening van het lichaam van Christus, de bediening van leven,
zoals dat in 2 Timotheüs 1:9-11 staat, en zoals we vandaag gezien hebben.

‘Geweldig, dat allen levendgemaakt zullen worden.’

Ja, de vader in het geloof, Abraham, geloofde de God, die de doden levend
maakt en roept wat niet is alsof het er al was (Romeinen 4:17). Niet alleen
gold dat toen Isaäk nog geboren moest worden, maar nog meer toen hij zijn
nog levende zoon op het hout bond om hem te gaan offeren. Dat was wat
uit zijn geloof voortkwam. Hij gaf God de eer, door in geloof zo ver te willen
gaan in opdracht van Jahweh. Hij geloofde de beloften die God gegeven had.

‘Wat een voorbeeld voor ons!’

Abraham geloofde in de God van de opstanding, dat God bij machte was
leven te geven uit de dood. Zo is 1 Corinthiërs 15 bezig, met die grote God
van de opstanding, opwekking en levendmaking van doden.
Ongelooflijk hoor, zo’n evangelie. Zonder dat heb je geen evangelie. En het
moet ook allen betreffen.

Nu hebben we twee Schriftplaatsen gezien, waarin het woord levendmaken
letterlijk gebruikt wordt, dat wil zeggen: het gaat om wérkelijk dode men-
sen leven te geven zodat zij buiten het bereik van de dood komen en blijven.
Figuurlijk wordt het in Romeinen 8:11 gebruikt. In 8:10 wordt al iets opmer-
kelijks gezegd, namelijk dat indien Christus in jullie is, is inderdaad het lichaam
dood vanwege de zonde, de geest echter is leven vanwege de gerechtigheid.

Hier wordt het woord levendmaken niet gebruikt, maar we zien wel de uitwer-
king van de levendmakende kracht van de Vader: de geest echter is leven van-
wege de gerechtigheid.

‘Maar het woord levendmaken wordt wel in Romeinen 8:11 gebruikt?’

Daar zien we de verdere uitwerking van die levendmakende geest van God in
de gelovige:
Indien echter de geest van Hem, die Jezus uit de doden opwekt in jullie woning
maakt, zal Hij die Christus Jezus uit de doden opwekt, ook jullie stervende li-
chamen levendmaken vanwege Zijn geest die in jullie inwoning maakt.

Deze levendmakende kracht wordt verbonden met Christus Jezus. Dat lijkt te
wijzen op een extra kracht, die uitgaat van God, door Christus Jezus. Deze
kracht blijkt nu –vandaag- extra energie op te leveren voor het lichaam, dat
anders niet in staat is te reageren op het woord van God. Door de levendma-
kende kracht die eerst in de geest van de gelovige werkt, kan de gelovige in
de dienst aan God functioneren en dat doen wat de geest wil!

‘De hemelse Heer is een levendmakende geest, daar waren we toch mee
bezig in 1 Corinthiërs 15?’

Dat woord ‘levendmaken’ is een bijzonder woord, dat wijst op het doen
leven, Hij is een levendmakende geest. Wat levend wordt gemaakt, blijkt
uit diverse tekstverbanden. Er wordt onder meer gezegd, dat Hij de doden
levendmaakt. (Johannes 5:21; Romeinen 4:17). Johannes 5:21 is daarin bij-
zonder, omdat we daar lezen dat dit levendmaken het werk van de Vader
en de Zoon is:

“Want evenals de Vader de doden opwekt én levendmaakt, zo maakt ook
  de Zoon levend wie Hij wil.”

Hier gaat om de opstanding, opwekking en levendmaking van de doden.
Misschien is dit gedeelte in Johannes 5 naast 1 Corinthiërs 15 het enige
waarin ook de drie begrippen opstaan, opwekken en levendmaken voor-
komen. Als je de Schriften leest, dan blijkt dat opstaan wijst naar het li-
chaam, opwekken naar de ziel en levendmaken naar de geest.

‘Dat is niet altijd duidelijk uit de vertalingen?’

Nee, daarin worden de geweldige waarheden verdoezeld door incorrecte
en vaak inconsequente weergave van de Griekse of Hebreeuwse begrippen.
In Johannes 5 lezen wij dus, dat de Vader en de Zoon betrokken zijn bij het
grote werk: levendmaken. Het geweldige is, dat wij lezen dat de doden, zij
die dood zijn, opgewekt en levendgemaakt zullen worden. Wanneer dat is,
blijkt weer uit andere Schriftplaatsen.

‘Dat is natuurlijk alweer een stuk evangelie.’

Het geeft een geweldig uitzicht op wat de Vader en de Zoon gaan doen.
Het is een ongelooflijk werk, dat zal blijken iedereen in te sluiten. Het is
een geweldig evangelie: de levendmaking van allen, zoals dat klinkt in de
verzen 20-28 van dit fantastische hoofdstuk in 1 Corinthiërs. Zonder deze
boodschap is het inderdaad vloeken in de kerk, zoals een andere blogger
onlangs volkomen terecht opmerkte.
Laten wij ons verheugen in het geweldige evangelie van de Schriften: God
zal allen levendmaken!

‘We hebben nagedacht over pinksteren, er was toen een uitstorting van de
heilige geest, die niet herhaald wordt?’

Die wordt tot aan de bazuin van God niet herhaald, want deze uitstorting
van Handelingen 2 heeft niet met het lichaam van Christus te maken, maar
met Israël. Petrus spreekt daar en vertelt in zijn functie als sleuteldrager van
het koninkrijk van de hemelen uit Joël 2 en Psalm 16 en andere gedeelten.
Hij spreekt het evangelie van het koninkrijk. Daarop komen 3000 uit Israël
tot geloof; het begin van de ekklesia die het aardse koninkrijk ingaat.

‘Maar het lichaam van Christus kent toch ook de doop in de heilige geest?’

Ja, dat staat in 1 Corinthiërs 12:13. Dat is echter geen aparte ervaring buiten
het tot geloof komen om. Dit in weerwil wat men in de pinkster- en volle e-
vangelie kringen leert. Daar leert men de doop in de heilige geest als een
aparte ervaring, die elke gelovige moet ondergaan. Dit is echter niet Bijbels.
Allerlei manifestaties die zich hebben voorgedaan, zijn getoetst en onschrif-
tuurlijk gebleken. Wat in 1906 in Los Angeles begon, bleek achteraf een uit-
storting van onheilige geesten te zijn in plaats van een werk van God. Tallo-
ze gelovigen zijn hierdoor misleid en op een dwaalspoor gekomen en velen
hebben het geloof losgelaten wat betreft het praktische leven van elke dag.

‘Binnen deze kringen is men toch ook uiterst verdeeld?’

Je ziet dat ‘de pinkstergeest’ altijd als een splijtzwam werkt in gemeentes.
Daar waar men nuchter rondom het Woord bij elkaar komt, staan na ver-
loop van tijd mensen op, die ‘meer’ willen. Zij willen vaak meer van de
geest ervaren en strekken zich uit naar allerlei gaven, genezingen et cetera.
Men vertrekt dan als groep uit een plaatselijke gemeente om zelf nieuw te
beginnen. Daarna valt zo’n groep ook weer in kleinere groepjes uit elkaar.
Welke geest is er dan aan het werk?

‘Alle reden om dicht bij het woord van God te blijven, dus.’

Het is zaak alles te toetsen aan de Schrift. Men is verlegen met pinksteren.
In navolging van het Jodendom is het als een kerkelijk ‘feest’ op de ka-
lender gekomen. Ten onrechte, want wij hechten niet aan ‘dagen, maan-
den, jaren, vaste tijden’ et cetera. Voor ons zijn alle dagen gelijk; wij vieren
elke dag de opstanding en de hemelvaart van Christus Jezus. In die zin is
het elke dag Pasen.
Wij zijn ons bewust van onze hemelse positie in Christus Jezus!