Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Die film waar we het de afgelopen dagen over hadden, bepaalt
je wel bij de realiteit in deze wereld.’

Het is in de ogen van veel Arabieren een strijd tussen het christendom,
met de Verenigde Staten als leider, en de islam. Men ziet de soldaten die
in Irak en Afghanistan en nu in Libië zijn, als christenen die hun voet
op islamitische bodem zetten. Een strijd tussen twee godsdiensten.
En het symbool van die strijd, waar heel nadrukkelijk Israël bij betrok-
ken is, is Jeruzalem. Als de islam kans ziet die stad te beheersen, dan is
dat in hun ogen een grote overwinning op het christendom.

‘En wij zien vandaag de grote massa’s islamieten die een belangrijke
factor in de wereld vormen.’

De numerieke macht van de moslims is in veel westerse landen een be-
langrijke realiteit geworden, waarmee geducht rekening gehouden wordt.
Als die macht gemobiliseerd wordt, kan dat gaan uitgroeien tot een niet
langer te bedwingen kracht. Op dit moment lijkt dat nog ver weg, maar de
ontwikkelingen kunnen heel snel gaan, zo blijkt nu in het Midden-Oosten.

‘En reden om bang te zijn voor deze ontwikkelingen?’

Als gelovigen in Christus Jezus hebben wij de volle zekerheid, dat God
niets uit handen loopt en dat wij elke dag in vol vertrouwen op onze he-
melse Vader mogen leven. Wij weten, dat de uitkomst zeker is, Hij zal
alles volbrengen wat Hij beloofde, door Christus Jezus, onze Heer.

‘Die film waar jij het gisteren over had, was wel indrukwekkend,
weet ik nog.’

Als je de film als geheel kijkt, ontkom je niet aan de indruk, dat het christen-
dom negatiever wordt neergezet dan de islam. Er worden heel wat meer
wreedheden door de handen van ‘christenen’ getoond, dan door de handen
van moslims. Ook het overweldigende grote aantal van de moslims wordt
naar voren gebracht. Als een boodschap: het heeft weinig zin tegen hen te
blijven vechten.

‘De boodschap van ‘kingdom of heaven’ is in  feite pro-islam?’

Er wordt in de film onderling gesproken over Jeruzalem, dat de drie gods-
diensten daar gelijkelijk moeten kunnen aanbidden. Hoewel er nauwelijks
aandacht aan het Jodendom gegeven wordt. De grote strijd in de film is die
tussen christendom en islam, zoals die indertijd (tijd van de kruistochten)
speelde. Maar het is boeiend, dat die filmmaker dit thema in deze mega-film
voor groot publiek neerzet.

‘Maar dit is in feite toch de strijd van vandaag nog steeds?’

Jawel, en de film eindigt met in feite de overwinning voor de islam. Want na
heftige strijd komen Balian (de -voormalig?- christen) en Saladin, de leider
van de islamitische legers, overeen, dat de christelijken een bloedeloze aftocht
uit Jeruzalem krijgen en Saladin (de islam) krijgt de stad in handen. De film
eindigt dan met een zekere ‘vrede’ voor Jeruzalem, na deze overeenkomst
tussen het christendom en de islam.

Daar lijkt het heel erg op, en daarmee krijgt deze film een profetisch karakter.
Nadien zie je dat Balian terug is in Frankrijk en dat de strijd nog doorgaat, de
Britse koning Richard Leeuwenhart komt bij Balian langs, op weg naar Jeru-
zalem, maar Balian gaat niet meer mee. Hij heeft de strijd opgegeven, en is zijn
christelijk geloof kwijt. Heel tekenend voor deze tijd!

‘Zeg, dat van Irak is wel opvallend. De stad Babylon is door Saddam Hoessein
al herbouwd, en kan dus gemakkelijk uitgroeien tot dé wereldstad.’

Als investeerders zoals de grote oliemaatschappijen de kans krijgen, gaat
er veel meer olie geproduceerd worden en kan Irak uitgroeien tot economisch
handelscentrum van de wereld. Nu de situatie in dat land radicaal gewijzigd is
en er geen dictator meer is, is van alles mogelijk geworden. Bovendien zien we
in enkele maanden tijd, dat lang zittende dictators als Mubarak en Ghadaffi het
veld moeten ruimen.

‘Er gebeuren toch wel heel erg ingrijpende dingen onder onze ogen!’

Je moet steeds denken aan de bijbelse profetieën, onder andere wat de Heer Jezus
in Mattheüs 24 zegt:

‘U zult horen van oorlogen en geruchten van oorlogen; pas op, word niet ver-
schrikt, want al die dingen moeten gebeuren, maar het is nog niet het einde.
Want het ene volk zal tegen het andere volk opstaan, en het ene koninkrijk tegen
het andere koninkrijk; en er zullen hongersnoden zijn en besmettelijke ziekten en
aardbevingen in verscheidene plaatsen.’

Dit is wat we zien, de onrust in de Arabische en Noord-Afrikaanse wereld, hongers-
noden, ziekten, aardbevingen (Japan). Tel daarbij op de grote verandering in het
gebied waar Babylon ligt; de spanningen stijgen almaar door en er zal iets moeten
gebeuren met de status van Jeruzalem.

‘Ja, daar gaat bijvoorbeeld die film uit 2005 over: ‘The kingdom of heaven’. Dat was
een opmerkelijke film’.

Ja, die speelt in de tijd van de kruistochten en begint in Frankrijk in 1184. Er leeft
daar een zeker Balian, die ook naar Jeruzalem gaat. Het is een lange film, maar je
moet bij deze filmmaker op de details letten. Op zeker moment, als Balian nog maar
net in Jeruzalem is, begraaft hij een kruis aan een halsketting, dicht in de buurt van
de plaats waar de Heer gekruisigd werd. Niet lang daarna heeft hij een gesprek met
een geestelijke daar.

‘Zit daar een symboliek in? Dat hij dat kruis begraaft?’

Kennelijk. Want in het gesprek met de geestelijke zegt Balian, dat God niet tot hem
spreekt, zelfs niet toen hij de heuvel bezocht waar de Heer Jezus gekruisigd werd.
Dan zegt Balian, dat hij buiten Gods genade is. Vervolgens zegt hij, dat het erop lijkt,
dat hij zijn religie (christelijk geloof) kwijtgeraakt is.

‘En hoe reageert die geestelijke daarop?’

Die reageert met te zeggen, dat heiligheid bestaat uit goede daden doen en opkomen
voor de zwakkeren. En dat het erom gaat, wat je als mens in je hoofd en hart beslist.
Dat maakt je tot een goed mens.
Zo wordt in enkele minuten tijds in deze film het christelijk geloof, de kruisiging van
de Heer Jezus opzij geschoven doordat het kruis symbolisch begraven wordt door
de hoofdrolspeler die direct daarna zegt dat hij zijn religie kwijtgeraakt is. De film-
maker laat vervolgens de geestelijke de ontstane leegte invullen met humanisme.

‘Is dat niet wat ver gezocht?’

Het is de boodschap die al tientallen jaren in vele films geraffineerd verpakt overge-
bracht wordt. Het is de geest van de ti
jd. Geen religie meer, maar humanisme, de
mens is zelf god geworden. Precies wat Paulus van de wetteloze zegt in
2 Thessalonicenzen 2.

‘Is dat nu niet liefdeloos dat je zo over genezingen schrijft, zoals je
de laatste dagen deed? Mensen die (ernstig) ziek zijn willen toch
beter worden?’

Er zijn voorbeelden te noemen van mensen, die ernstig ziek waren en
naar een genezingsdienst gingen en daar genezen werden verklaard.
Dan bleek na verloop van (korte) tijd, dat de ziekte nog in alle hevigheid
door was gegaan en ging men naar betreffende voorganger/genezer. Dan
werd rustig gezegd, dat het geloof van betrokkene niet groot genoeg was!

‘Dat is zeker erg. De ziekte is er nog en bovendien heb je geestelijke proble-
men omdat je geloof niet sterk genoeg zou zijn.’

Men ontleent zulke uitspraken aan de tijd, dat de Heer Jezus op aarde wan-
delde.  Dat was Zijn bediening binnen het koninkrijksevangelie. Daar werd
wel geloof gevraagd tot genezing. In deze tijd kennen wij Christus niet naar
het vlees en is er geen lichamelijke genezing op geloof en onder handopleg-
ging. Wij zijn gezegend met alle geestelijke zegen te midden van de heme-
lingen in Christus. Dat het geloof genezend kan werken in de ziel van de
mens en daardoor een positieve lichamelijke uitwerking kan hebben is zeker
waar. Daarover is wel meer ook in de psychologie bekend.

‘Men wordt dus iets voorgehouden, dat een scheef beeld is?’

Het berust op verkeerde aannames. Men denkt dat er maar één evangelie is
en daardoor schuift men de verschillende evangeliën in elkaar, alsof het al-
lemaal aspecten zijn van hetzelfde evangelie. Dat is echter niet juist.
Paulus verkondigde zijn evangelie als een unieke boodschap met unieke ken-
merken. De uitgeroepen gemeente heeft een bediening van verzoening, niet
van lichamelijke genezing. Het gaat om geestelijke genezing, om het zo maar
te zeggen.En wat is er waardevoller dan dat de mens in juiste geestelijke relatie
met God komt? Dan ben je weer thuis gekomen!

‘Die genezingen die de Heer deed, waren dat dus ook tekenen volgens
Johannes?’

Bij Johannes zie je acht tekenen. Zeven voor de dood en opstanding van
Christus en één daarna, de wonderlijke visvangst. Allemaal illustreren ze
op een of andere manier dat Christus nieuw leven geeft. Leven uit de dood
en Hij ís dan ook de levensvorst, want de Vader had het Hem gegeven,
leven te hebben in zichzelf. Hij kon daardoor zelfs Lazarus uit de doden op-
wekken. Ook dat was een belangrijk teken, dat Hij de Messias is, de beloofde
profeet als Mozes.

‘Maar men wees Hem af, want juist door die opwekking van Lazarus uit de
dood werd het plan bedacht om Hem te doden.’

De leiders van de Joden waren jaloers en zagen hun positie aangetast worden.
Als die in gevaar kwam en als Hij inderdaad de beloofde Messias is,  dan hield
dat het einde van het judaïsme in. En men wilde dat niet opgeven.
Dat teken van de opwekking van Lazarus was luid en duidelijk. Het kon niet
scherper zichtbaar zijn, dat Hij de beloofde gezalfde van God was.

‘Het blijft jammer dat heel wat christenen maar niet willen inzien, dat in onze
tijd God niet geneest.’

In elk geval niet in deze tijd van genade. Het is volkomen tegenstrijdig aan wat
je ziet, men organiseert genezing bijeenkomsten en dan moet het gebeuren!
Het lijkt mij, dat God niet op commando geneest. Maar zo gaat het wel vanaf
het podium.  En daarom kan ik maar niet over dat ongemakkelijke, die drempel
heen stappen.

De evangelische voorgangers zullen niet zo blij met je zijn, denk ik.’

Er zijn er altijd die wel genezingsdiensten blijven houden en genezingen
claimen. Dan zitten ze er naast. Ze bewandelen niet de weg van de Heer, die
duidelijk is via Paulus in onder  andere 1 Corinthiërs 13. Daarmee heeft de
apostel een heldere lijn aangegeven. In Handelingen zie je ook bepaalde
lijnen lopen, waardoor blijkt dat uiterlijke dingen (spreken in tongen, li-
chamelijke genezing,   machtige daden) verdwijnen moesten.