Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

10 mei 2020

‘In Zijn liefde geborgen.’

Niets kan ons scheiden van Zijn liefde. 
Wat ook gebeurt in de wereld; hoe raar
de dingen soms kunnen gaan. Dit blijft
altijd staan; de liefde van de Vader, Die
ook als een moeder voor ons zorgt. Hij
zal voorzien in wat nodig is, telkens, da-
gelijks. Niet altijd wat ons goed uitkomt,
maar wel in Zijn wijsheid wat goed is.

‘Je kunt dat niet bedenken.’

Paulus schreef dat lang geleden aan de 
Korintiërs; wat geen oog heeft gezien,
wat geen oor heeft gehoord. Dat is wat
God gereedgemaakt heeft voor ons als
gemeenteleden. Je kan er niet bij, zo ge-
weldig veel zegen in Christus. De geest
van God, Zijn woord; het maakt steeds 
meer duidelijk van de diepten van God.

‘Soms wordt het teveel.’

Wij zijn schepselen met beperkingen; in
wezen is al wat God onthult onbegrijpe-
lijk. Tenzij wij Zijn geest hebben ontvang-
en (en dat is zo), waardoor wij verlichte 
ogen van het hart ontvingen. Zo kunnen
wij zien en horen wie God is: de Vader 
van de heerlijkheid. Daar is geen ontko-
men aan, Hij schenkt die heerlijkheid; en
die wacht op ons en wij op de vrijkoping 
van ons lichaam. 

Op 9 mei werd een nieuwe studie gegeven;
een vervolg in de Tabernakel – reeks. Deze
keer over de gouden kandelaar, die tegen-
over de tafel met toonbroden stond.
Beluisteren: deel A en deel B

9 mei 2020

‘Losgekocht, vrij.’

Geen belemmeringen voor de gelovi-
ge, die vist niet meer. De zonden zijn
weggedaan. Christus Jezus gaf Zichzelf 
tot vervangend losgeld voor allen. Hij 
is de Middelaar tussen God en de men-
sen. De zonden zijn weggedaan; de ge-
lovige is vrij, zonder belast geweten, te
leven voor Hem. Daar waar die aankla-
ger (de satan) ons eventueel nog iets 
uit het verleden wil laten herinneren,
zingen we:  ‘Het is al genageld aan het 
kruis’. 

‘Ja, fijn lied om te zingen.’

God wierp alles achter Zich in de zee, 
en daar staat het bordje: verboden te
vissen. Dus hoe graag de tegenwerker
ook wil, dat wij wel vissen; we laten de
hengel voor wat ie is. We laten al dat 
aanklagen geen vat op ons krijgen, nu 
wij gerechtvaardigd zijn in Zijn bloed. 
En: met God verzoend zijn, doorheen
de dood van de Zoon. We hebben vrij
toegang tot de Vader door Zijn geloof.

‘Hier ben ik zó blij mee.’

We zijn verzoend, ja, heerlijk, geen en-
kele belemmering om met Vader om te
gaan. Dat wil Hij graag en wij kunnen in
Zijn tegenwoordigheid komen zonder
eerst iets te hoeven doen. Want alles is
al gedaan. Wij ervaren Zijn nabijheid, in
alle omstandigheden en ervaringen. Hij
zal alles doen om ons dicht bij Zich te 
houden. Hij heeft ons lief, allen passen
in Zijn armen. Niets kan ons scheiden in
Zijn Zoon, van Zijn liefde.  

8 mei 2020

‘Zonde voor zonde in de studie.’

Ja dat was in Kolossenzen aan de orde;
het voor velen onbekende principe. Ie-
dereen weet dat: oog om oog, tand om
tand et cetera. Maar zonde voor zonde?
Dat is wat in de Thora onderwezen was.
Een jong rund, dat helemaal zonder ge-
brek was, moest worden gebracht. Dat
diende tot zondoffer. Maar in de grond-
tekst staat dan precies hetzelfde woord
voor zonde (Hebreeuws: chata).

 ‘Ja, opmerkelijk.’

 De zondaar (van Israël of een vreem-
deling binnen hun poorten) zondigde. 
God bepaalt dat een gaaf dier geslacht 
moest worden. Ook een zonde: een on-
schuldig, gezond dier geslacht – tot be-
scherming van zondaar die de wet had
overtreden. Toch was dat wat Jahweh 
in Zijn onderwijs opnam. Achteraf heen-
wijzing naar Hem, Die hét grote Zondof-
fer is: Jezus, Die Zichzelf volledig gaf in 
de wil van God.

‘Liefde is de bron.’

Daar komt het uit voort. God doet de 
zonde (van heel de wereld) weg door
middel van een andere zonde, dat te-
gelijk offer is. Wonderlijk, zo’n princi-
pe. God bepaalt, en daar gaat het om.
Hij was het Lam van God dat de zonde 
van de wereld wegdraagt. Dat wil zeg-
gen, dat sinds Golgotha het probleem 
van zonde opgelost is. God rekende de
zonde aan Hem toe. En zo zijn wij: los-
gekocht, vrij. 

7 mei 2020

‘De dood van de Zoon.’

Een thema waar je niet op uitgekeken 
raakt. Het totaal tegenstrijdige dat ge-
beurde voorafgaand aan de kruisiging.
De Zoon van God, zonder gebrek, zon-
der zonde, werd veroordeeld. Het San-
hedrin, met de hogepriester, nam, zon-
der het te weten hét PesachLam gevan-
gen met het doel Hem over te leveren.
Het Lam, dat de zonde van de wereld
weg zou nemen, werd het zondoffer.

‘Voor Israël nog steeds herinnering.’

Toen de Heer met Zijn discipelen het
laatste Pesachmaal at in de opperzaal,
zou Hij Zelf binnen 24 uur Offerlam zijn.
Hij wist het, en Judas leverde Hem over.
Daarin was Judas type van het Joodse
volk, waarvan de leiders Hem lieten op-
pakken als was Hij een misdadiger. Hij
kon met één woord heel de menigte uit-
schakelen. Ze vielen achterover, niet be-
stand tegen Zijn woord.

‘Hij was zondeloos.’

Israël herinnerde zich de uittocht bij Pe-
sach. Dat het bloed van lammetje -aan 
de deurpost toegepast- typologisch ver-
wijst naar Zijn bloed, konden zij niet ver-
moeden. Zo werd Pesach vervuld kun je
zeggen, toen Hij als Paaslam geslacht is.
En was het type niet langer nodig. Zo’n
brief als Hebreeën schrijft over zulke as-
pecten. Dat het alles uit liefde van God 
en Zijn Christus was, vervult met dank.