‘Paulus was zelf erg duidelijk, juist als het gaat om het verschil van
zijn bediening met die van de twaalf te benadrukken.’
Ja, en óók als het gaat om het inhoudelijke verschil tussen zijn evan-
gelie en dat van de twaalf. Uit het gedeelte Galaten 1:15-2:2, dat we
onlangs uitvoerig hebben besproken op de Bijbelkring, blijkt dat hij
zijn evangelie onafhankelijk van de twaalf ontving. Evenmin kwam
een Petrus of een Jakobus er aan te pas, om bijvoorbeeld zijn evan-
gelie te toetsen aan wat de twaalf verkondigden. Niets van dat alles.
Er ging aardig wat tijd voorbij voordat hij Petrus en een van de ande-
re apostelen sprak. Hij was toen al jaren op weg.
‘Je begrijpt eigenlijk niet, dat mensen met droge ogen beweren dat
Paulus eigenlijk hetzelfde als de twaalf verkondigde.’
De bekeerlingen van pinksteren bleven in het onderwijs van de 12
apostelen (Handelingen 2:42). Dat was volkomen terecht. Saulus ont-
ving buiten het land –dus buiten Jeruzalem- zijn evangelie van de
verheerlijkte Christus Jezus. Na zijn ommekeer werd Saulus na enige
tijd samen met Barnabas afgezonderd door de heilige geest toen
hij in Antiochië in Syrië in gemeenteverband werkte.
Daarna werd zijn naam veranderd van Saulus (Hebreeuws) in Paulus
(Grieks). Dit past helemaal in de lijn van zijn nieuwe bediening, die
zo anders is als die van de twaalf.
‘Ja je vraagt je soms af waarom mensen niet al veel eerder deze
dingen konden onderscheiden.’
De tekst is helder. Als je let op de veranderingen en het andere ka-
rakter van de bediening van Paulus, dan zou je op een spoor moeten
komen. Kennelijk is het steeds tegengehouden door de kerkelijke
leringen, onder andere dat het volk Israël definitief opzij was gezet.
De kerk/gemeente zou dan in plaats van Israël gekomen zijn, dat is
de verderfelijke vervangingstheologie. Nu ligt dat in de Schrift heel
anders. De gemeente die het lichaam van Christus is, wordt door
Paulus’ bediening uitgeroepen. Dat is nieuwe lijn die je leest in Han-
delingen naast die van Israël, van de twaalf!