‘Abraham leefde met El-Sjaddai in zijn hart, dat is wel bijzonder.’
Het is Hij, die de algenoegzame is. Dat is: Hij voorziet in álles wat nodig is.
Zelfs opstanding uit de doden! Want dat was de geboorte van Izaäk in feite.
Leven uit de doden! Treffende illustratie van de besnijdenis.
Paulus markeert dat in Romeinen 4. Abraham verwachtte tegen alle zicht-
bare omstandigheden (hij en Sara waren ‘gestorven’) in, dat Gód bij
machte was nakomelingen te geven! Dus nieuw leven waar alles dood leek!
‘Dat is toch wat Hebreeën 11 zegt?’
Het staat er heel helder:
17 Door het geloof heeft Abraham, toen hij op de proef gesteld werd, Izaak
geofferd. En hij, die de beloften ontvangen had, heeft zijn eniggeborene
geofferd.
18Â Tegen hem was gezegd: Dat van Izaak zal uw nageslacht genoemd worden.
Hij overlegde bij zichzelf dat God bij machte was hem zelfs uit de doden op te
wekken.
19Â En hij kreeg hem als het ware daaruit ook terug.
Nu zijn we van de geboorte van Izaäk verder gesprongen naar een later gebeuren
in Abrahams leven: de binding van Izaäk. En hier wordt door de Schrift óók vast-
gesteld, dat het in feite leven uit de doden was!
‘Abraham heeft dat door het geloof kunnen doen?’
Hij leefde in of door geloof. Ook deze grote (geloofs)beproeving doorstond hij
met glans. Gaat nu de eer naar Abraham? Nee. Want er staat bij dat hij Gód
(El-Sjaddai) betrouwbaar achtte, die de belofte gegeven had, dat Izaäk nageslacht
zou geven.
Op het moment dat hij zijn zoon op het hout bond, had Izaäk nog geen nageslacht!