Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

‘Zo dat was een mooie tekst tot slot gisteren, uit Efeziërs 4:26 en uit
Hebreeën 10:24! De Schrift is wel heel rijk zeg!’

Dat kun je wel zeggen. Alleen al dit hoofdstuk 1 Corinthiërs 13. We zijn
er dagen lang mee bezig. En het houdt niet op! Het volgende aspect wat
Paulus noemt, is: ‘zij denkt geen kwaad’ (SV, hSV), of ‘zij rekent het kwade
niet toe’ (NBG). Het woord ‘(toe/aan)rekenen’ is het Griekse logizomai en
heeft te maken met iets aan iemand toe- of aanrekenen’.  Dat is een bij-
zondere eigenschap van Gods liefde, dat die het kwade niet aanrekent.
Het laat het door anderen aangedane kwaad niet in het hart opstapelen,
zodat er een verbittering en misschien wel haat ontstaat.

‘Gods liefde werkt op die manier wel erg genezend he.’

Vergeving, genade schenken, het kwaad niet aanrekenen; het zijn zaken
die uit Gods liefde voortkomen. Het is geen menselijke reactie meer, als
je in staat bent, kampbewakers uit de 2e wereldoorlog te vergeven, zoals
bijvoorbeeld een Corrie ten Boom dat kon. Dat kwam in haar hart uit
Gods liefde naar boven.

‘Je wordt stil, als je zulke dingen hoort of leest’.

De liefde van God rekende het de Zoon (en daardoor ook de Vader) aangedane
kwaad niet toe. Zoals ook Paulus dat aan Timotheüs zei: ‘bij mijn eerste verde-
diging was er niemand die mij bijstond, maar zij hebben mij allen verlaten.
Moge het hun niet toegerekend worden!’  (2 Timotheüs 4:16, hSV). En de Heer
Jezus bad aan het kruis: ‘Vader, vergeef het hun, want zij weten niet, wat zij
doen!’ Dit is een liefde, die niet van deze wereld is. Dit is van een andere orde.
Gods liefde. Laten wij Hem daarvoor danken!

‘De volgende in 1 Corinthiërs 13 is: ‘zij wordt niet verbitterd’.
Dat is ook weer wat, zeg!’

Er kan verbittering onder gelovigen optreden, door negatieve erva-
ringen. Het woord, dat hier staat, is: ‘paroxuno’ en betekent heel let-
terlijk: ‘langsbij-scherpen’. Het woord ‘oxu’ heeft te maken met de
scherpte van het zwaard (Openbaring 19:15). De betekenis in dit vers
van 1 Corinthiërs 13 is, dat de liefde niet aangescherpt wordt tot een
scherpe reactie (mogelijk vanuit innerlijke woede/verbittering).

‘Dan is het beter te zwijgen dan te spreken?’

Precies. De laatste keer bespraken wij in de bijbelstudie, dat wat in het
boek Spreuken staat, dat woorden als dolksteken kunnen werken:

Er zijn er die als met dolksteken praten, ondoordacht,
maar de tong van de wijzen betekent genezing. Spreuken 12:18

Ken je dat? Dat mensen op die manier over jou of over anderen praten?
Doe je dan mee? Of heb je een gretig luisterend oor? Of spreek je zoals
Efeziërs 4:26 zegt :

Spreekt, indien er een goed woord is voor de benodigde opbouw,
opdat het genade zou geven aan wie horen..

Hoe wijst God ons door Paulus’ schrijven ons de weg! Dat is die van Zijn
liefde. Laten wij elkaar in de goede zin aanscherpen tot liefde en goede
werken zoals Hebreeën 10:24 dat mooi zegt!

‘Geweldig he, die waarheid van het evangelie van Gods liefde.’

Het evangelie predikt dan ook geen zelfzucht, of het zichzelf zoeken, maar
de gerichtheid op de ander. Gods liefde strekt zich juist naar de ander uit.
Bij God is immers geen aanzien van persoon. Wil je echt gelijke behande-
ling? Dan moet je bij God zijn! Allen zijn afgeweken, allen zijn zondaren,
allen zijn geliefd want geschapen door Hem, en worden om niet gerecht-
vaardigd in Zijn genade! Heerlijk, die liefde van God, die niet zichzelf zoekt!

‘Tsjonge, dat was wel wat gisteren, ik heb er nog lang over nagedacht.’

Jawel, de woorden van de apostel gaan tot in je hart, tot in de kern van
je bestaan. En het volgende punt is, dat de liefde niet ongepast handelt.
Simpel iets is wat we geleerd hebben ‘dank je wel’ te zeggen als we iets
van iemand krijgen. Dat is gepast. Dankbaarheid is ons niet aangeboren,
het is iets dat je leert. Zeker als het gaat om het evangelie van genade.

‘We zijn nu toe aan : ‘de liefde doet niet gewichtig’, ook wel iets om over
na te denken.’

De Statenvertaling vertaalt letterlijker: ‘zij is niet opgeblazen’. Dat is wat het
Grieks ook aangeeft. Het werkwoord ‘phusioo’ heeft te maken met ‘opgeblazen
zijn’. Dat wijst op de werking van gist, zuurdesem. Dat doet het deeg rijzen en
lijkt het veel meer dan het in werkelijkheid is. ‘Gebakken lucht’ of iets derge-
lijks. Wij zeggen tegen elkaar, dat het in de wereld ruim voorhanden is: iets
(veel) meer laten lijken dan het in werkelijkheid is.

‘Maar dat komt onder gelovigen, onder christenen ook voor!’

Dat is zo, en dat was onder de Korintiërs ook voorhanden, anders had de
apostel dit niet zo gezegd. Hij schrijft deze gemeente onder andere:

..opdat jullie aan ons zouden leren, niet gezind te zijn boven wat geschreven
is, dat jullie niet opgeblazen worden, de een boven de ene,  tegen de ander..

..maar sommigen zijn opgeblazen, alsof ik niet tot jullie niet komen zou..

..maar ik zal snel tot jullie komen, zo de Heer wil, en dan zal ik weten, niet
de woorden van degenen, die opgeblazen zijn, maar de kracht..

..en zijn jullie nog opgeblazen, en hebben jullie eerder niet getreurd, opdat
hij uit het midden van jullie weggedaan worde, die deze daad begaat?…

..de kennis maakt opgeblazen, maar de liefde bouwt op..

1 Corinthiërs 4:6,18,19; 5:2; 8:1

We zien, hoe opgeblazenheid bij deze gemeente, die model staat voor het ge-
heel van het christendom, voorkwam. Er waren er die gegist waren en daar-
door wellicht te pronken liepen met hun kennis. Maar de apostel wilde zich
overtuigen van hun kracht, als hij weer bij de Corinthiërs zou zijn.

‘De apostel was erg duidelijk in deze brief. Het moet de Corinthiërs wel geraakt
hebben, lijkt mij.’

Dat blijkt ook uit zijn tweede brief, niet alleen zijn eerste. Hij werd gedrongen door
de liefde van Christus (2 Corinthiërs 5:14), vanuit de diepe overtuiging, dat Eén
voor allen stierf, en dat daarmee allen stierven, opdat degenen die leven, niet zich-
zelf zouden (uit)leven, maar voor Hem die voor hen stierf en opgewekt werd.
Als de gelovige n
iet (voor) zichzelf leeft, maar voor Hem, dan is er de wandel in de
liefde, dan is er geen opgeblazenheid meer!