Woord vandaag

‘We kennen dus zelfs Christus niet langer naar het vlees, dat is nogal
wat, het staat er wel?’

We horen bij de nieuwe schepping, waarin geen verdeeldheid meer
is. Als we dat als gelovigen zouden uitleven, zou er minder verdeeld-
heid merkbaar zijn. Verdeeldheid ontstaat vrijwel altijd waar men een
eigen mening heeft –meestal op redeneringen gebaseerd- en die koste
wat het kost wil doorzetten. Dat stuit meestal op weerstand en alle
ingrediënten voor een conflict zijn aanwezig. Zo zijn er in de loop van de
tijd talloze kerkscheuringen geweest, en in de evangelische wereld is het
-helaas-  al niet anders.

‘Ja, ook daar zie je, dat men hopeloos verdeeld is.’

Je ziet wel, dat men soms goed begint met een enthousiaste groep gelo-
vigen,
 maar na verloop van tijd wil men op een of andere manier institu-
tionaliseren.
 Dat wil zeggen: er moet een naam voor de groep komen,
men wil een eigen
gebouw (met alle kosten die dat oplevert), et cetera.
Op den duur wordt het
 een organisatie, waar men druk bezig is (zeker
als het aantal redelijk groot is)
 die in stand te houden. In plaats van be-
zig te zijn met waar het werkelijk om
gaat. Na verloop van tijd wil men
zich toch aansluiten bij een groter geheel,
waarbij men ook de geloofs-
belijdenis van dat grotere geheel moet onderschrij
ven. Een enorme in-
perking van de vrijheid om te belijden wat in Gods woord
staat.

‘Zo ben je, zonder het te weten, bezig met dezelfde dingen als waar men
in
allerlei organisaties en clubs mee bezig is.’

Ja, dat kan op de plaatselijk groep gelovigen op den duur verlammend
wer
ken. Men is dan meer bezig de organisatie in stand te houden, dan
met geeste
lijke opbouw van de gelovigen. Dat is het verdriet van veel
gelovigen, die op
een of andere manier daar bij betrokken werden. De
ruzies achter de schermen,
de conflicten, de menselijke eer die gehand-
haafd moet worden, het is vaak een
 groot drama. Je komt dan ook gelo-
vigen tegen, die zwaar teleurgesteld zijn in
 
hoe de anderen zich hebben
opgesteld in moeilijke situa
ties. Ze voelen zich dan
 bedrogen; ze wéten
niet gesteund te zijn als ze een bijbelse richting wilden volgen
; er werd
gezwegen, er was geen steun, et cetera.

‘Ja, vooral zoiets werkt verlammend en het enthousiasme valt weg,
men wordt
 er cynisch van, er komt afstand.’

Het is beter dan omhoog te kijken, naar Hem die nooit teleurstelt. Hij
zegt iets
 
en doet het ook. Mensen kunnen allerlei dingen roepen en het
vervolgens niet
 doen, denk aan politici die in verkiezingstijd mooie ding-
en zeggen 
en roepen, maar het vervolgens totaal niet waar maken. Als
dat echter onder gelovigen ge
beurt, is dat heel erg merkwaardig.
Alle beloften die God ons geeft in Christus Jezus, maakt Hij waar. Al Zijn
beloften 
zijn ‘ja’ en ‘amen’ in Christus Jezus. God geeft ons Zijn waarheid
–en dat is de ul
tieme waarheid- om niet. Hij zal doen wat Hij belooft heeft.
Niet wat menselijke 
redeneringen opleveren en wat men denkt. Zo zijn
wij met Christus Jezus gezet, 
boven, te midden van de hemelingen, aan
de rechterhand van de Vader!

Woord vandaag

‘Het is vandaag alweer hemelvaartsdag.’

In veel kerken en kringen weet men eigenlijk niet goed de werkelijke
betekenis van deze dag. Ja, natuurlijk, men weet vanzelfsprekend
dat de Heer toen opvoer naar de hemel, maar waarvoor? En wat ging
Hij daar dan doen? Allemaal vragen die onbeantwoord blijven, als
het zicht ontbreekt op de hemelse bediening van het lichaam van
Christus. Hij is daar gezet aan de rechterhand van God, de plaats van
grote macht en heerlijkheid. Toen werd het gebed van Johannes 17
door Vader verhoord.

‘Wat bad de Heer ook alweer in dat gebed?’

Dat lezen wij in vers 5:

“En nu verheerlijk Mij, U Vader, bij Uzelf, met de heerlijkheid die Ik
bij U had voordat de wereld bij U is.”

Hier verwijst de Heer naar de heerlijkheid die Hij had voordat Hij
mens werd. Nu het werk dat moest gebeuren (dood aan het kruis en
opstanding) gedaan is, werd Hij door Vader gekroond met die hoge
positie. En bleek ook dit gebed te zijn verhoord. We kunnen er vrij-
wel zeker zijn van zijn, dat Vader al wat de Zoon bad zal verhoren.
En in deze positie van heerlijkheid aan de rechter(hand) van de Va-
der is juist in verband met het lichaam van Christus Zijn gebed en
de verhoring ervan, bijzonder belangrijk.

‘Wisten meer gelovigen deze dingen maar. Of ten minste iets hier-
van. Maar het lijkt wel of men Hem alleen naar het vlees kent.’

Hij is niet alleen verheerlijkt tot eer van God, de Vader, maar ook
tot verheerlijking van de ekklesia die Zijn lichaam is. Wanneer de
Vader en de Zoon verheerlijkt worden, moet dat óók gelden
voor het geestelijke lichaam van Christus.
En Hij bidt en pleit ook vandaag voor ons als gelovigen. Dat doet
Hij en Hij geeft gaven aan de mensen, de geestelijke zegeningen
schenkt Hij overvloedig, én Hij heiligt en reinigt de ekklesia, met
Zijn uitspraken in het waterbad van het Woord (Efeziërs 5:26,27).
Dát is het gevolg en de strekking van Zijn hemelvaart!   

Woord vandaag

‘Een wonderlijke eenheid, die eenheid van de geest.’

De eenheid van de nieuwe schepping is voor ons nu heel wonderlijk.
Het is lastig voor te stellen, omdat wij nog in de oude schepping leven.
Vandaar de verwarring die op alle punten van het paulinische evangelie
bestaat. Elk facet dat met Paulus te maken heeft, is omstreden door die-
genen die de diepte van Gods heerlijkheid niet hebben kunnen begrijpen.
Het gaat te ver en te diep voor hen, die het vlees op een of andere ma-
nier nog een plaats willen geven.

‘Ja, en hoe uit zich dat, hoe kun je dat herkennen?’

Op verschillende punten, zoals blijkt bij de Korintiërs, die intern hope-
loos verdeeld waren. Zij keken naar mensen en menselijke kwaliteiten.
Hoe goed mensen wel zijn. Daarbij keken zij voorbij aan het kruis, dat
een einde maakt aan de oude mensheid. Die kenmerkt zich door trots,
hoogmoed, hardheid, eigenwijsheid, roemt op en in vlees. Allerlei wer-
ken van het vlees worden stilzwijgend geaccepteerd, hebzucht bijvoor-
beeld. De Korintiërs vonden dat anderen veel beter bespraakt waren
dan de apostel die hen schreef. Andere apostelen (!) werden beter be-
vonden, bijvoorbeeld die van de besnijdenis.

‘Onvoorstelbaar. Het lijkt de christenheid van vandaag de dag wel.’

De apostel maakt in zijn tweede brief de nieuwe schepping bekend.
Het is mogelijk, dat men dat in Korinte gelijkschakelde met wederge-
boorte. Nu is wedergeboorte wel een type van de verandering van de
oude naar de nieuwe schepping, maar niet die verandering zelf.
Wedergeboorte hoort in deze huidige, oude schepping. De verandering
van een oude naar een nieuwe schepping is radicaler en diepgaander.
Dat soort dingen, daarover zal men gediscussieerd hebben in die hei-
dense havenstad. Ook de apostel zal het vuur na aan de schenen ge-
legd zijn, over dit onderwerp, en andere. Maar hij wist van de wijsheid
van God van vóór de eonen, alleen kon hij die boodschap niet kwijt in
Korinte. Later, in Efeziërs schreef hij daarover.

‘Wat een machtige woord, dat Efeziërs. Heel erg rijk!’

Eenheid is in Efeziërs juist een sleutelbegrip. Geweldige eenheid komt
naar voren in de eenheid van de geest. Efeziërs 4:4-6 laat de 7 punten
van eenheid zien. En de wandel om die eenheid uit te leven, lezen wij
in Efeziërs 4:1-3. Het punt is, dat veel gelovigen struikelen over de ver-
deeldheid in het christendom, maar dat is het vlees zien. Wij kennen
daarom van nu aan niemand naar het vlees, en zelfs als wij –zegt de
apostel- Christus naar het vlees gekend hebben, nu niet langer!
Gelet op het zeer veel gebruiken van de naam van Zijn vernedering:
‘Jezus’, zonder titels als: ‘Heer’ en: ‘Christus’, toont sterke betrokken-
heid bij Zijn aardse leven. Men kent Hem nog naar het vlees.
Terwijl we dat juist geestelijk achter ons zouden laten en bedacht zijn
op wat boven is:  Christus, de kracht en de wijsheid van God!

Geciteerd: Roeper

“Niet sarcastisch bedoeld, dit vraagje: Zouden – ondanks
prachtige kijkcijfers – de EO-stichters blij geweest zijn met
The Passion? Christus ‘boodschap voor een breed publiek,
zegt de omroep. Heb ik misschien dat Evangelie nooit be-
grepen. Ik dacht dat daarin het aanvaarden van Hem als
énige – door de wereld afgewezen – Weg centraal stond. Maar
Hij leek nu een tegen de stroom in roeiende maatschappelijke
rebel. Kon syncretistische cabaretier Raymann (verteller)
wel in meegaan. Zoals alle andere moderne (liefdes)liedjes
zingende, ongelovige performers. Jezus als maatschappijher-
vormer? Social gospel, heette dat ooit. De prille EO ageerde
er tegen. Nu wil zij niet meer confronteren, zegt directeur
Lock. Laagdrempelig zijn. Zó laag, dat de hele wereld kan in-
stemmen. Verbinden, noemt hij dat. Klinkt mooi, maar lukt
niet met aanstootgevende Steen. Al werd nu vaag verwezen
naar de Opstanding, zonder welke gelovigen volgens Paulus
beklagenswaardig zouden zijn. Voor ongelovige cast en kij-
kers moest het verhaal acceptabel blijven. Een kijkcijferka-
non. Waarop was dat kanon gericht?”

Roeper, Uitdaging, mei 2013

Woord vandaag

‘Je kunt je maar nauwelijks voorstellen dat wij zo’n bediening hebben.’

Nochtans schenkt God ons deze genade. Wij leven in, onder, van, uit,
door en voor genade. Dat is het sleutelwoord voor ons. Inzake onze
hoge roeping te midden van de hemelingen spreekt Efeziërs van de over-
stijgende rijkdom van Zijn genade die wij tentoonspreiden te midden van
de hemelingen in de komende eonen. Wij zijn het complement van Chris-
tus, Hij heeft ons nodig om Zijn werk uit te voeren, dat Hij van Vader te
doen kreeg en net zoals Hij alleen sprak wat Hij van de Vader hoorde,
zo spreken wij wat wij van Hem horen.

‘De eenheid van Christus Jezus en ons is uniek?’

Dat is zeker zo. Net zoals Hij de Vader bad in Johannes 17 voor Zijn disci-
pelen, zo kunnen wij ervan uitgaan dat Hij nu langs diezelfde lijnen, maar
dan verder toegespitst op het lichaam van Christus, voor ons bidt. Dat
doet Hij volgens Romeinen 8. In Johannes 17 spreekt Hij over de diepe
eenheid tussen de Vader en de Zoon:

“Heilige Vader, bewaar hen die U Mij gegeven hebt in Uw Naam, opdat
zij één zullen zijn zoals Wij”  (Johannes 17:11)

“…opdat zij allen één zullen zijn, zoals U, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook
zij in Ons één zullen zijn….”   (Johannes 17:21)

“…opdat zij één zijn, zoals Wij één zijn, Ik in hen, en U in Mij, opdat zij
volmaakt één zijn…”  (Johannes 17:22,23)

Ook indrukwekkende woorden in dit gebed. De geweldige eenheid tussen
de Vader en de Zoon wordt hier duidelijk. Daarbij betrekt Hij Zijn discipe-
len, omdat zij lang niet één waren.

‘Wij zijn ook zo één met Christus Jezus, zoals Hij één is met de Vader?’

Zij zijn één en wij erkennen de eenheid van de geest. Alle gelovigen ont-
vingen dezelfde geest en worden door die geest gekenmerkt. Alle gelovi-
gen zijn één in Christus Jezus, één in Hem en met Hem. In de ekklesia die
Zijn lichaam is, is eenheid. Als het gaat om de geestelijke kant. In het vlees,
wat zichtbaar is, zien we verdeeldheid. In de geest echter, zijn wij één.
Zoals wij gezien hebben zijn de twee groepen, gelovigen uit Israël en uit
de natiën samengevoegd en is de vijandschap door het kruis weggedaan.
Die eenheid, hét kenmerk van de nieuwe schepping, zal een enorme ten-
toonspreiding voor de hemelse machten en krachten zijn. Want ook daar
is verdeeldheid, gezaaid door de tegenstander.
Wij zullen als verzoeners optreden en het woord van de verzoening daar
gaan uitdragen, de onmetelijke liefde van Hem!