Opdat wij weten, wat God ons in genade schenkt!

11 augustus 2018
‘Abraham zag toekomst.’

Zeer zeker wel. Niet omdat hij dat voel-
de maar omdat hij de beloften van God
vertrouwde. God had hem nageslacht
beloofd en daarom had hij toekomst. In
elk geval bleek dat woord van God vol-
ledig te kloppen. Niet het drijfzand van
mensenwoorden, maar Gods woord is
zeker en geeft vaste grond onder je be-
staan. Dag aan dag draag Vader ons.

‘God doet wat Hij belooft.’

Dat bewees zich in het leven van Sarah
en Abraham:

hij was er ten volle van overtuigd, wat
Hij beloofde ook in staat was te doen
Romeinen 4:21

En we lezen dan verder:

daarom is het hem ook tot rechtvaar-
digheid gerekend
                                     Romeinen 4:22

Ja, geloof en tegelijk geen werken, dát
wordt door God gerekend als rechtvaar-
digheid. Daar houden we het op. Men-
sen vinden altijd, dat je iets moet doen.
Dan ben je in hun ogen rechtvaardig.
Bij God ligt dat dus heel anders.

‘Abram ging wel.’

Jawel, en dat gaan was in geloof. Het
draaide niet om de voetstappen die hij
en Sarah zetten. Het punt was: geloof.
Dat is het voor de Joden paradoxale. En
daarom spreekt de apostel er zo uitvoe-
rig over. Veel mensen menen dat de Bij-
bel best goed is, alleen bij Paulus ging
er ‘iets’ mis. Dat komt door de religieu-
ze inslag die de mens heeft. Het goede
nieuws van Paulus beëindigt alle religie.  

10 augustus 2018
‘Abraham gaf God de eer.’

Dat is het doel van de mens, tot eer van
God zijn. Wat je niet verwacht is, dat tot
eer van God zijn door geloof is. Abraham
gaf God de eer door op Gods beloften
te vertrouwen. Ook toen alles erop wees,
dat die niet meer vervuld konden wor-
den. De tekst zegt dit:

maar hij werd bekrachtigd door geloof,
God de eer gevend, volledig verzekerd
dat wat Hij beloofde ook in staat is om
te doen                    Romeinen 4:20,21

‘Ja mooi, zo is het.’

God had het geschenk van geloof aan
Abraham en Sarah gegeven. Dat was zo
sterk, dat zij ermee rekenden dat God
de doden opwekt. Nieuw leven uit de
dood kan geven. Dat gebeurde bij wijze
van spreken bij de binding van Isaäk op
het altaar op Moria. Zij rekenden met
de beloften van God, die vast en zeker
zijn en vervuld worden. Allemaal.

‘Verbond was eenzijdig.’

Van één kant kwam alles, het was zon-
der voorwaarden vooraf. God zei bij ge-
legenheid, dat Hij zelf alles zou waar-
maken. Het herhaalde …Ik zal…vestigt
de volle aandacht op Jahweh zelf. Dat
is ook waar het om draait:

Jahweh, Zijn Woord, alle kracht, macht
en vermogen is van Hem.

De gelovige erkent dat meer en meer
en geeft God zo de eer: door zelf min-
der te doen en het alleen van God, de
Vader van de Heer Jezus Christus, te
verwachten.

9 augustus 2018
‘God houdt Zijn woord.’

Daarvan getuigen velen. De Heer ge-
tuigt ervan, God wekte Hem op uit de
doden en uit de dood. Vader maakte
Zijn belofte waar. Zoals altijd. Mensen
in de dagen van Zijn leven op aarde be-
twijfelden Gods woord. Zo als vandaag
de dag; volgens de bijbel is twijfel een
uiting van ongeloof. En ongeloof is een
van de ergste zonden van de mens.

‘Waarom weegt dat zo zwaar?’

Wel wanneer we lezen dat Abram God
geloofde staat er eenvoudig bij, dat dat
hem door God tot rechtvaardigheid ge-
rekend werd. God rekent, dat wij recht-
vaardig zijn, wanneer wij Hem geloven
op Zijn woord. Zo hoog staat Zijn woord
boven de mens. God houdt Zijn woord.
Toen Abraham en Sarah naar de mens
gesproken geen kinderen meer konden
krijgen, maakte God Zijn belofte waar.

‘Blijft indrukwekkend.’

Voor ons als gelovigen wel, ja. We zijn
gezegend wanneer we dat geloof als
genadegeschenk ontvingen.

En was niet zwak in geloof; hij acht zijn
eigen lichaam verstorven (was onge-
veer honderd jaar oud) en het verstorven
zijn van de baarmoeder van Sarah..
                                      Romeinen 4:19

Zet alle dingen op een rij: er kan geen
kindje meer verwekt, geboren worden.
Maar in Abrahams hart was dit:

..de belofte van God nu werd niet be-
twijfeld in ongeloof, maar hij werd be-
krachtigd door geloof, en geeft God de
eer                                 Romeinen 4:20

Abraham gaf God de eer door Hem te
geloven, te vertrouwen op Zijn woord.
Zo ook wij.

8 augustus 2018
‘Mooi hoor, dat Romeinen 4.’

God roept dat wat niet is alsof het er
al was. Dat is de scheppende kracht
van God. Hij is bij machte leven uit de
doden te geven. Zo is het steeds, dat
zal bijvoorbeeld ook aan Israël vervuld
worden als zij weer als volk leven in de
komende eon. En dan de volkeren zul-
len leiden in onderwijzing van Jahweh.
Zij zullen licht voor de natiën in de dag
van Jahweh zijn.

‘Abraham als aartsvader.’

Voor hen is hij dat naar het vlees. We
lezen verder in Romeinen 4:18 :
 
..die, voorbij verwachting, gelooft dat
hij vader van een menigte van volkeren
zal worden, in overeenstemming met
wat verklaard was: zo zal jouw zaad zijn

Abrahams geloof blijft overeind. Hij ver-
trouwt God, Die de doden levend maakt
en aan hem beloofde, dat hij vader van
een menigte zou zijn. In zijn vlees leek
dat er totaal niet op. Niets leek erop te
wijzen, dat hij in zijn oude dag nog een
kind zou krijgen.

‘Zou voor God iets te wonderlijk zijn?’

Ja, de vraag stellen is hem beantwoor-
den. In Genesis 18:14 wordt die vraag
gesteld. Het is een retorische, want de
God van Abraham en Sarah is Al-Sjad-
dai (Genesis 17:1), Degene die voldoen-
de vermogen heeft om te vervullen wat
Hij beloofde. En dat zou Hij ook doen in
het leven van Abraham en Sarah.

7 augustus 2018
‘Romeinen is niet populair.’

Er wordt niet veel uit gepreekt. Men is
meer bezig uit de evangeliën of uit Te-
nach (OT). Brieven van Paulus zijn ’te
moeilijk’. Of er worden wat losse tek-
sten uit genomen om een (vaak) mora-
liserend betoog te ondersteunen. Ro-
meinen is niet aan de orde. En juist
daarin wordt het evangelie van God
uiteengezet, dat zo radicaal anders is.

‘We waren bij Abraham.’

In Romeinen 4 draait het, net als in
1:16,17 en 3:21-31, om geloof. Abra-
ham is wat dat betreft de vader van
ons allen. Vanaf 4:17 komt het deel
van Abrahams leven aan de orde, dat
het geloof in de belofte(n) van God
vast en zeker bleek. Daarom zouden
we goed acht slaan op dit gedeelte en
als een Miriam zijn, die de woorden
die zij hoorde in haar hart bewaarde.

‘Dat wil ik ook, ja.’

Lezen we in 4:17 van deze brief:

zoals geschreven staat:
Ik heb jou tot vader van vele volken
gesteld – en hij zag het, en geloofde
het van de God Die de doden levend
maakt en roept wat niet is alsof het
er (al) was

Een geweldig woord. Abraham keek
naar de belofte en achtte God zó be-
trouwbaar: zelfs dat God de doden
levend maakt. Dat betrof Sarai, maar
ook hij zelf als bijna 100-jarige. Belof-
te was dat hij vader van vele volken
zou worden, dat is ook de betekenis
van de naam Abraham. Dat was lang
niet in beeld, ze konden geen kinde-
ren krijgen. Toch geloofde Abraham.