‘De Korintiërs lijken model te staan voor de huidige christenheid.’
Zij verdroegen niet alleen de leraren die met een andere Jezus kwamen;
of die met een andersoortige geest en andersoortig evangelie kwamen.
Zij verdroegen ook wat die leraren hen aandeden. Dat schrijft hij in 11:20:
want jullie verdragen het indien iemand jullie tot slaven maakt, indien
iemand jullie verslindt, indien iemand wegneemt, indien iemand zichzelf
verheft, indien iemand jullie in het gezicht slaat
Dit is binnen de christenheid aan de orde van de dag. Alleen worden deze
praktijken niet herkend als afwijkend. Een leraar die de genade en de ver-
zoening verkondigt, zou gekenmerkt worden door de zachtmoedigheid en
welwillendheid van Christus (2 Corinthiërs 10:1).
‘Het soort leraren die Paulus noemt, zijn wettische?’
Ja, want de prediking van de wet leidt tot slavernij, angst en vrees. Er wor-
den dan allerlei geboden met dreiging opgelegd. Wanneer de gelovigen
niet aan de regels voldoen die de betreffende leraar/voorganger/evange-
list oplegt, wordt het gemeentelid uitgestoten of soms publiek te kijk
gezet. De psychologische druk die daarvan uitgaat, is groot en niet zelden
leidt het tot angst, depressiviteit en lichamelijke klachten. Het zich niet
houden aan wat opgelegd is wordt gezien als ongeloof dan wel ontrouw.
‘Nou nou, dat is nogal wat.’
En het trieste is, dat bovenvermeld type leraren de gelovigen verslinden,
dat wil zeggen: zij leven niet zelden van de giften van de gelovigen en eisen
meestal de tienden, zoals de wet (voor Israël!) zegt. En zij eisen méér zodra
zij iets extra’s menen nodig te hebben. Zo waarschuwde de apostel de oud-
sten in Milete uit Efeze dat wrede wolven zouden binnenkomen bij hen, die
de kudde niet sparen, en dat uit uw eigen midden mannen zullen opstaan
die verdraaide dingen spreken om de discipelen weg te trekken achter zich
aan (Handelingen 20:29,30).
‘Tsjonge jonge.’
Het zijn ernstige woorden. Paulus had in Efeze 3 jaar lang gearbeid, en nacht
en dag de gelovigen daar opgebouwd door het woord van genade.
Gemeenten die het woord van de apostel Paulus hebben leren kennen, wor-
den door genoemde dingen bedreigd. Toetsen aan de Schrift is nodig, bij alles
wat je hoort en ziet, wat gebracht wordt. Al te snel komen leraren op, die zich-
zelf verheffen en boven de anderen gaan staan. Hoe veel kunnen wij dan leren
van iemand als Paulus, die de ootmoedige gezindheid toonde!